Pantocratoria© |
- Εκκενώθηκε κτίριο που… έτρεμε μυστηριωδώς
- Illuminati: Τι Συμβαίνει Πραγματικά;
- 22 από τα πιο όμορφα χωριά της Ελλάδος, για να “ταξιδέψουμε”…
- Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις;
- Κάρολος Δαρβίνος: Το άλλο πρόσωπο του Θεού
- Νέα στοιχεία για τον θάνατο του Χέμινγουεϊ και τον ρόλο του FBI!
- ΕΛΕΥΣΙΣ 7 - Οι 2 Αντίθετες Δυνάμεις
- Γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα ζήσει 150 χρόνια
- Κρητη : Εντοπιστηκε φυτεια με 1.048 δενδρυλλια χασις
- Ανακαλυψαν το ελιξιριο της ζωης στο Νησι του Πασχα !
| Εκκενώθηκε κτίριο που… έτρεμε μυστηριωδώς Posted: 06 Jul 2011 05:41 AM PDT  |
| Illuminati: Τι Συμβαίνει Πραγματικά; Posted: 06 Jul 2011 05:20 AM PDT   Οι Illuminati που υπήρχαν πριν τους ...; Illuminati! Αν και μυστικές αδελφότητες με το όνομα Illuminati εμφανίζονται κατά κύριο λόγο τους τελευταίους τρεις αιώνες, υπάρχουν αναφορές για ομάδες «Πεφωτισμένων» αρκετά νωρίτερα. Στη συνέχεια θα δούμε ορισμένες από αυτές, αν και πρέπει να τονιστεί πως οι αδελφότητες αυτές συνδέονται με τους Illuminati των συνομωσιολόγων μόνο λόγω ονόματος, αφού ιδεολογικά διαφέρουν ριζικά. Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, εμφανίζονται στην Ισπανία οι οπαδοί μιας μυστικιστικής Χριστιανικής σέκτας που αυτοαποκαλούνται Alumbrados, δηλαδή Πεφωτισμένοι. Οι πεποιθήσεις της συγκεκριμένης σέκτας είναι ενδιαφέρουσες και άξιες αναφοράς: Οι Alumbrados πίστευαν ότι μπορούν με τον μυστικισμό να φτάσουν στην τελειότητα και να επικοινωνήσουν με το Θεό. Απέρριπταν ως «περιττή» κάθε είδους εκκλησιαστική λατρεία, συμπεριλαμβανομένων και των Μυστηρίων, ενώ δεν ήταν λίγα τα μέλη της οργάνωσης που υποστήριζαν ότι έβλεπαν οράματα. Φυσικά, οι ισχυρισμοί αυτοί τράβηξαν το ενδιαφέρον της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης και από το 1529 και έπειτα η σέκτα διώκεται ανηλεώς. Το 1623 μέλη των Alumbrados φθάνουν στην Γαλλία από τη Σεβίλλη και προσπαθούν να προσηλυτίσουν νέους οπαδούς. Περιέργως τα καταφέρνουν όταν ο εφημέριος του ναού του Αγίου Γεωργίου της Roye , στη Βόρεια Γαλλία, Pierre Guerin, εισχωρεί στις τάξεις τους. Οι Γάλλοι Πεφωτισμένοι γίνονται γνωστοί αρχικά ως Illumines («Πεφωτισμένοι» στα Γαλλικά) και στη συνέχεια καλούνται Guerinets από το όνομα του νέου ηγέτη τους. Οι Guerinets βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις επαρχίες Picardy και Flanders, όπου και προσηλυτίζουν αρκετά νέα μέλη. Η δράση τους όμως τελειώνει άδοξα γύρω στα 1635, μετά από μια σειρά διωγμών εναντίον τους. Τον 16ο αιώνα μια ακόμα οργάνωση «Πεφωτισμένων» εμφανίζεται στην πιο απίθανη τοποθεσία που θα περίμενε κανείς: τα βουνά του ...; Αφγανιστάν! Ο λόγος για τους Roshaniya, που ιδρύθηκαν από τον Ινδό Bayazid Ansari γύρω στο 1560. Η σέκτα είχε αρχικά έναν θρησκευτικό χαρακτήρα, με τους οπαδούς του Ansari να λατρεύουν το «Υπέρτατο Ον», το οποίο μπορούσε να τους χαρίσει τη Φώτιση. Απέρριπταν όλες τις θρησκείες ως λανθασμένες, ενώ θεωρούσαν πως όφειλαν να υπακούν μόνο τους ανώτερους τους στο τάγμα και όχι κάποιον μονάρχη. Ανέπτυξαν μάλιστα και τεχνικές για να αναγνωρίζονται τα μέλη του τάγματος μεταξύ τους, χρησιμοποιώντας μια σειρά χειρονομιών και κινήσεων του σώματος. Η ιδεολογία της σέκτας μετέτρεψε σταδιακά το χαρακτήρα της από αμιγώς θρησκευτικό σε στρατιωτικό-πολιτικό. Όλα τα μέλη εκπαιδεύονταν στη χρήση όπλων και στις τέχνες του πολέμου ενώ άρχισαν να κυνηγούν με μίσος όσους δεν άνηκαν στο τάγμα. Χαρακτηριστικός είναι ο όρκος που έδιναν οι νεόφυτοι του Τάγματος: «Ορκίζομαι συνεχή σιωπή, πίστη, αφοσίωση και πλήρη υποταγή στο Τάγμα. Όλοι εκείνοι που δε γνωρίζουν το μυστικό μας σημάδι αναγνώρισης, είναι το νόμιμο θήραμα μας.» Νιώθοντας σίγουροι για τη δύναμη τους, οι Roshaniya στράφηκαν εναντίον των Μογγόλων που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή. Παρ'ότι ολιγάριθμοι και με ελλιπή εξοπλισμό, κατάφεραν να νικήσουν το Μογγολικό στρατό στην πόλη της Chοra, στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η επαρχία Oruzgan. Η νίκη αυτή χάρισε στον Bayazid Ansari τη φήμη του ήρωα και οι ακόλουθοι του άρχισαν να τον αποκαλούν Pir-i-Roshan, «Απόστολο του Φωτός». Φυσικά, τα κατορθώματα του δεν έμειναν απαρατήρητα από τους Μογγόλους, που ήθελαν να τον σταματήσουν με κάθε τρόπο. Τελικά, όταν οι Roshaniya προσπάθησαν να καταλάβουν τη σημερινή επαρχία του Nangarhar στο Ανατολικό Αφγανιστάν, συνετρίβησαν από τους Μογγόλους. Όσοι δεν σκοτώθηκαν στη μάχη πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ενώ ο Bayazid Ansari, παρ'ότι κατάφερε να διαφύγει τραυματισμένος, έχασε τη ζωή του λίγο αργότερα. Η λίστα με τις ομάδες «Πεφωτισμένων» που προυπήρχαν των ιστορικών Illuminati θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγαλύτερη, αφού ο ίδιος ο όρος , λόγω της φύσης του, ήταν αρκετά δημοφιλής μεταξύ μυστικιστικών οργανώσεων, χριστιανικών αιρέσεων και σεκτών. Ενδεικτικά αναφέρουμε επίσης τους Πεφωτισμένους Θεοσοφιστές της Βρετανίας (1767) και τους Illuminati της Avignon, που ιδρύθηκαν γύρω στο 1770 στην ομώνυμη πόλη της Γαλλίας κι εξαφανίστηκαν κατά τη Γαλλική επανάσταση.  Μια Μυστική Αδελφότητα Γεννιέται Στις 6 Φεβρουαρίου του 1748, γεννιέται στο Ingolstadt της Βαυαρίας ο Adam Weishaupt. Ο πατέρας του, Johann Georg Weishaupt, πέθανε όταν ο Adam ήταν μόλις πέντε ετών και την κηδεμονία του μικρού ανέλαβε ο νονός του, Βαρόνος Johann Adam Freiherr von Ickstatt, υπέρμαχος του κινήματος του Διαφωτισμού. Από μικρός κιόλας ο Weishaupt έλαβε μια πολύπλευρη εκπαίδευση: μαθήτευσε σε συντηρητικό Ιησουΐτικο σχολείο, ενώ ταυτόχρονα είχε ελεύθερη πρόσβαση στην τεράστια βιβλιοθήκη του Ickstatt. Οι εμπειρίες του δίπλα στους Ιησουΐτες και το φιλελεύθερο πνεύμα του αναδόχου του, διαμόρφωσαν το χαρακτήρα του με μοναδικό τρόπο και έθεσαν τις βάσεις για την μετέπειτα ιδεολογία του. Το 1768 ο Weishaupt αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Ingolstadt, έχοντας στα χέρια του το Πτυχίο της Νομικής Επιστήμης. Δίδαξε Νομικά για δύο χρόνια και το 1772, σε ηλικία μόλις 24 ετών, έγινε καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο από όπου αποφοίτησε. Φυσικά, η ταχύτατη εξέλιξη του δε σταμάτησε εκεί: το 1775, στα 27 του, εξελέγη κοσμήτορας της σχολής Δικαίου του Πανεπιστημίου. Στο σημείο αυτό ο Weishaupt είχε αποποιηθεί για τα καλά την ιδεολογία των Ιησουϊτών, κοντά στους οποίους μαθήτευσε, και στρεφόταν ανοιχτά εναντίον της εκκλησιαστικής απληστίας και ματαιοδοξίας. Οι Ιησουΐτες από την πλευρά τους, δεν έβλεπαν με καθόλου καλό μάτι την άνοδο ενός νεαρού στα ανώτατα κλιμάκια της Πανεπιστημιακής κοινότητας, πόσο μάλλον όταν εκείνος εκτόξευε δριμύτατες κατηγορίες εναντίον τους. Οι φιλελεύθερες απόψεις του Weishaupt, εμπνευσμένες από τα έργα των Γάλλων διαφωτιστών που είχε διαβάσει εκατοντάδες φορές στη βιβλιοθήκη του νονού του, τους ενοχλούσαν ιδιαίτερα και αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια λυσσαλέα προσπάθεια από πλευράς των Ιησουϊτών να υπονομεύσουν την κοινωνική θέση και το εκπαιδευτικό έργο του Weishaupt. Αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής υπήρξε η έντονη αντίδραση του Weishaupt, που θεώρησε πως οι Ιησουΐτες έπληγαν ευθέως την ελευθερία του λόγου του. Εκείνος όμως, αντί να αναλωθεί σε μια διαμάχη από την οποία δύσκολα θα έβγαινε νικητής, συνέλαβε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα μπορούσε όχι μόνο να τον φέρει σε θέση ισχύος, αλλά και να αλλάξει τον κόσμο για πάντα: να ιδρύσει μια μυστική οργάνωση που σταδιακά θα αποκτούσε δύναμη και θα στρεφόταν ενάντια στο δεσποτισμό και τη μισαλλοδοξία της εκκλησίας. Την 1η Μαΐου του 1776, το σχέδιο του έγινε πραγματικότητα. Υπό το φως των κεριών, στο εσωτερικό ενός κτιρίου του Πανεπιστημίου και με άκρα μυστικότητα, γεννήθηκε την ημέρα αυτή μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες οργανώσεις όλων των εποχών. Ο λόγος φυσικά για τους Illuminati, τους «Πεφωτισμένους». Μόνο πέντε άτομα ήταν παρόντα σε κείνη την πρώτη συνάντηση, συμπεριλαμβανομένου και του Weishaupt. Τα ονόματα των υπολοίπων δεν μας είναι όλα γνωστά, εκτός από εκείνα του Anton von Massenhausen και του Max Edler von Merz , φοιτητές του Weishaupt στο Πανεπιστήμιο. Η πρώτη διαφωνία ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης συνίστατο στο ποιο θα έπρεπε να είναι το όνομα της. Προτάθηκαν τουλάχιστον τρία ονόματα, ανάμεσα στα οποία και τα Perfectibilists («Τελειοθήρες», δηλαδή αυτοί που αναζητούν την Τελειότητα) και Bees («Μέλισσες). Ίσως φαίνεται παράξενο στον αναγνώστη το ότι η λέξη «Μέλισσες» προτάθηκε ως ονομασία της οργάνωσης, αλλά υπάρχει μια απόλυτα λογική εξήγηση για αυτό. Η κυψέλη των μελισσών ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικότατο σύμβολο για μια άλλη μυστική οργάνωση, τους Ελευθεροτέκτονες και υποδηλώνει την εργατικότητα και την συνεργασία μεταξύ των μελών της. Τελικά, ο ίδιος ο Weishaupt επέλεξε το όνομα Illuminati. Τον λόγο για αυτή του την επιλογή μας δίνει ο βιβλιοθηκονόμος του Αμερικανικού Κογκρέσου, James Billington, στο βιβλίο του Fire In the Minds of Men (1980), όπου αναφέρει πως ο Weishaupt εμπνεύστηκε από «την εικόνα του Ήλιου που ακτινοβολεί». Για αυτόν ακριβώς το λόγο στα γράμματα μεταξύ των μελών της, η οργάνωση χρησιμοποιούσε έναν κύκλο με μια τελεία στο κέντρο ως σύμβολο Η αρχική επιδίωξη των Illuminati, ήταν βεβαίως η εξάπλωση τους σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ο κύριος στόχος τους όμως και ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε η οργάνωση ήταν η αποδυνάμωση της εκκλησίας, που είχε τεράστια επιρροή στο λαό και η κατάλυση της Βαυαρικής μοναρχίας, η οποία θα αντικαθίστατο από μια φιλελεύθερη, δημοκρατική κυβέρνηση, στην οποία βεβαίως θα συμμετείχαν και οι ίδιοι. Φυσικά, ο Weishaupt και οι υπόλοιποι τέσσερις που βρέθηκαν σε κείνο το δωμάτιο την 1η Μαΐου του 1776, γνώριζαν ότι η επιβίωση δε θα ήταν καθόλου εύκολη. Για αυτόν ακριβώς το λόγο προέβησαν στη λήψη μιας σειράς «μέτρων ασφαλείας». Αρχικά , καθιέρωσαν τουλάχιστον έναν κρυπτογραφικό Κώδικα που θα τους επέτρεπε να επικοινωνούν με σχετική ασφάλεια. Ο Κώδικας αυτός συνίστατο από αντικατάσταση των 24 γραμμάτων του Λατινικού αλφαβήτου με αριθμούς, σύμφωνα με ένα προκαθορισμένο «κλειδί». Για παράδειγμα, το γράμμα Α συμβολίζετο με τον αριθμό 12, το γράμμα Β με το 11 κ.ο.κ. Σύμφωνα μάλιστα με τον ερευνητή και συγγραφέα Arkon Daraul (ψευδώνυμο) , οι Illuminati χρησιμοποιούσαν δύο ακόμα κρυπτογραφικά αλφάβητα. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, τα κρυπτογραφήματα δεν αρκούσαν για να διασφαλίσουν τις επικοινωνίες των μελών των Πεφωτισμένων. Η απόλυτη μυστικότητα ήταν επιβεβλημένη κι έτσι προφανώς κανένα μέλος δε μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πραγματικό του όνομα σε μια επιστολή. Έτσι, ο Weishaupt καθιέρωσε ένα ψευδώνυμο για κάθε μέλος της οργάνωσης, νέο ή παλιό. Όλα τα ψευδώνυμα προέρχονταν από ιστορικά και μυθολογικά πρόσωπα, κυρίως από την Αρχαία Ελλάδα και την Αρχαία Ρώμη. Για τον εαυτό του, ο Weishaupt επέλεξε το «Σπάρτακος», το όνομα του μονομάχου που προκάλεσε τη μεγάλη εξέγερση των σκλάβων κατά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το 73 π.Χ. Η επιλογή του συγκεκριμένου ψευδωνύμου μόνο τυχαία δε μπορεί να ήταν και είναι πιθανό ο Weishaupt να ήλπιζε πως θα καταφέρει να στρέψει το λαό κατά της μοναρχίας και της εκκλησίας ακριβώς όπως έκανε ο Σπάρτακος. Τα δύο άλλα μέλη του αρχικού πυρήνα έλαβαν τα ονόματα Αίαντας (Massenhausen) και Τιβέριος (Merz), ο πρώτος από τον μυθικό Σαλαμίνιο ήρωα και ο δεύτερος από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο Καίσαρα Αύγουστο. Αναφέρω ενδεικτικά και ορισμένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποίησε η οργάνωση για κάποια από τα μεταγενέστερα μέλη της: Σόλων, Αννίβας, Ταμερλάνος, Πυθαγόρας, Ερμής, Διομήδης, Έκτορας κτλ. Πέρα από τη χρήση ψευδωνύμων, η οργάνωση χρησιμοποιούσε επίσης και αλλαγμένα τοπωνύμια, ώστε να μη γίνονται κατανοητά τα σχέδια της. Έτσι, στις επιστολές τους, η Βαυαρία γινόταν «Αχαΐα», η Γαλλία «Ιλλυρία», το Μόναχο «Αθήνα» κ.ο.κ. Μάλιστα, η μυστικοπάθεια των Πεφωτισμένων ήταν τέτοια που εφηύραν μέχρι και δικό τους ημερολόγιο! Η Οργάνωση Εξαπλώνεται Η εξάπλωση της οργάνωσης στη συντηρητική Βαυαρία του 18ου αιώνα, δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θέλουν να εισχωρήσουν στις τάξεις μιας νέας οργάνωσης, με τόσο ριζοσπαστικούς στόχους. Ο Weishaupt αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα με δύο τρόπους: αρχικά, εφευρίσκει μια «γενεαλογία», που ανάγει τη δημιουργία της οργάνωσης στην Περσία του 5ου αιώνα (!) και επιπλέον, δεν αποκαλύπτει σε κανένα νέο μέλος τους πραγματικούς στόχους της. Αντ'αυτού, τα νέα μέλη διδάσκονται ότι η οργάνωση αντιπροσώπευε τα υψηλότερα ιδανικά της Χριστιανικής διδασκαλίας και ότι στόχος της ήταν η αποκατάσταση της ελευθερίας και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Φυσικά, οι ανώτεροι στην ιεραρχία γνώριζαν την αλήθεια ...; Παρ'όλα αυτά, η ανταπόκριση του λαού δεν ήταν η αναμενόμενη και το 1777 ο Weishaupt γίνεται μέλος Μασονικής στοάς στο Μόναχο, αναζητώντας νέα μέλη στις τάξεις των Μασόνων. Την τριετία 1777-1780, περίπου εξήντα άτομα γίνονται μέλη των Πεφωτισμένων, αλλά οι εσωτερικές διαμάχες αρχίζουν να μαστίζουν την οργάνωση, κυρίως λόγω της έλλειψης χρηματικών πόρων. Το 1780 η κατάσταση αλλάζει όταν προσχωρεί στις τάξεις της οργάνωσης ο -πρώην Μασόνος και αλχημιστής- Βαρόνος Franz Friedrich Knigge. Οι εμπειρίες του κοντά σε Μασόνους και Ροδόσταυρους τον καθιστούν πολύτιμο στους Illuminati, που βιώνουν μια περίοδο εσωτερικής κρίσης. Ο Knigge ανέρχεται γρήγορα στην κορυφή της ιεραρχίας της οργάνωσης και εξελίσσεται σε δεξί χέρι του Weishaupt. Το 1781, μετά από δικές του παραινέσεις, η δομή και οι τελετουργίες των Illuminati αλλάζουν σύμφωνα με τα πρότυπα του Τεκτονισμού και η οργάνωση αναπτύσσεται ταχύτατα. Μέχρι το 1784, αριθμούσε πάνω από 2.000 μέλη σε περισσότερες από επτά χώρες, μεταξύ των οποίων και οι Goethe και Herder. Το 1784 ο Βαρόνος Von Knigge αποχωρεί από τους Illuminati, έχοντας βέβαια ορκισθεί πρώτα ότι δε θα αποκαλύψει σε κανέναν τα μυστικά της οργάνωσης. Την αποχώρηση του προκάλεσε ένας διαρκής αγώνας για εξουσία μεταξύ του ίδιου και του Weishaupt, που οδήγησε σε πλήθος προστριβών και διαμαχών. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για τους Illuminati ...; Το 1785 και ενώ πληροφορίες για την οργάνωση είχαν φθάσει εως την αυλή του Βαυαρού μονάρχη, ο Weishaupt παραιτείται από τη θέση του κοσμήτορα στο Πανεπιστήμιο του Ingolstadt. Γνώριζε ότι το τέλος ήταν κοντά κι έτσι αυτοεξορίσθηκε από τη Βαυαρία, βρίσκοντας καταφύγιο στη κεντρική Γερμανία. Το μόνο που γνωρίζουμε για την εκεί δραστηριότητα του είναι ότι συγγράφει βιβλία (ορισμένα μάλιστα για τους Illuminati) μέχρι το θάνατο του, το 1830.. Στο μεταξύ, στη Βαυαρία τα μέλη της οργάνωσης διώκονται, μετά από σειρά διαταγμάτων των αρχών κατά των μυστικών εταιρειών. Πολλά μέλη φυλακίζονται, άλλοι φεύγουν από τη χώρα και εκεί, στα τέλη του 19ου επέρχεται το τέλος για τους θρυλικούς Πεφωτισμένους ...; Ελέγχουν Πραγματικά τον Κόσμο; Από όλα τα προαναφερθέντα γίνεται εύκολα κατανοητό το ότι οι Illuminati ήταν μια από τις πιο βραχύβιες μυστικές οργανώσεις της Ιστορίας, με ζωή μόλις εννέα ετών (1776-1785). Μετά το 1785 η δράση τους έγινε γνωστή οπότε υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε διαλύθηκαν, είτε συνέχισαν να δρουν έχοντας διαφορετικό όνομα. Τι πιθανότητες υπάρχουν όμως να συνέβη το δεύτερο; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμιά ιστορική απόδειξη για το ότι η οργάνωση συνέχισε να υπάρχει μετά το 1800. Καμία απολύτως. Οι συνομωσιολόγοι όμως επιμένουν: οι Illuminati όχι μόνο υπάρχουν σήμερα, αλλά ελέγχουν κυριολεκτικά τα πάντα: από τις θρησκείες μέχρι τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Επιπλέον, έχουν παντού πράκτορες και κατασκόπους, ελέγχουν την εκπαίδευση και πλαστογραφούν την ιστορική αλήθεια, δολοφονούν όσους θεωρούν ότι τους απειλούν (Kennedy, Martin Luther King, Πριγκίπισσα Diana κ.α), ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ ώστε να κρατούν τον κόσμο «κοιμισμένο», παραπληροφορούν και όλα αυτά ενώ κρατούν μυστική την ταυτότητα τους! Υπάρχει βάση σε όλα αυτά άραγε, ή πρόκειται για μυθοπλασίες; Η μεγαλύτερη «απόδειξη» που επικαλούνται οι οπαδοί της συγκεκριμένης θεωρίας συνομωσίας είναι φυσικά, τα σύμβολα που υπάρχουν σε συγκεκριμένα μέρη και τοποθεσίες . Βλέπετε, υποτίθεται πως οι Illuminati, παρά την απίστευτη μυστικοπάθεια που επέδειξαν κατά τον 18ο αιώνα, στις ημέρες μας αρέσκονται στο να αφήνουν την «υπογραφή» τους παντού. Έτσι, τα σύμβολα των Πεφωτισμένων μπορούν να βρεθούν σε χαρτονομίσματα, σε σφραγίδες κρατών, ακόμα και σε αεροδρόμια! Ας δούμε όμως ορισμένες από αυτές τις «αποδείξεις» και το κατά πόσον τα σύμβολα αυτά συσχετίζονται με την αδελφότητα. Η πρώτη «απόδειξη» μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από όλους. Με ποιόν τρόπο; Απλώς βρείτε ένα χαρτονόμισμα του ενός Αμερικανικού δολαρίου και παρατηρήστε την οπίσθια όψη του. Έκπληκτοι, θα αντικρίσετε μια Πυραμίδα με 13 (σημαντικός αριθμός για τους Illuminati όπως λένε κάποιοι) σειρές πλίνθων και στην κορυφή της να δεσπόζει ο περίφημος Παντεπόπτης Οφθαλμός. Στη βάση της πυραμίδας, αναγράφεται η ημερομηνία «1776» στη Ρωμαική Αρίθμηση (MDCCLXXVI) ενώ κάτω από αυτήν διακρίνεται η φράση Novus Ordo Seclorum, που μεταφράζεται από τους συνομωσιολόγους ως «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Τόσο η Πυραμίδα, όσο και ο Παντεπόπτης Οφθαλμός, η χρήση του αριθμού 13 στο χαρτονόμισμα (13 σειρές πλίνθων, 13 αστέρια πάνω από τον αετό, 13 φύλλα στο κλαδί της ελιάς κτλ) και βέβαια, η φράση Novus Ordo Seclorum, υποδηλώνουν σύμφωνα με τους συνομωσιολόγους την επιρροή των Πεφωτισμένων στο Αμερικανικό νόμισμα και κατά προέκταση, στον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. Φυσικά, η αλήθεια είναι σαφώς πιο πεζή. Αν και είναι γεγονός ότι τα σύμβολα ανέκαθεν έχρηζαν πολλαπλών ερμηνειών, στην περίπτωση αυτή οι «Πατέρες» του Αμερικανικού Έθνους δεν άφησαν και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Κι αυτό γιατί στις 20 Ιουνίου του 1782, ο Charles Thomson, σχεδιαστής της Μεγάλης Σφραγίδας των ΗΠΑ (η οποία εμφανίζεται και στην πίσω όψη του Αμερικανικού δολαρίου), δημοσίευσε ένα κείμενο στο οποίο επεξηγεί τη συμβολογία της. Σύμφωνα με αυτό λοιπόν, η Πυραμίδα συμβολίζει τη δύναμη και τη διάρκεια του νέου έθνους και έχει 13 σειρές από πλίνθους ακριβώς επειδή και οι αρχικές Πολιτείες των ΗΠΑ ήταν 13. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο αριθμός αυτός χρησιμοποιείται αθρόα στο χαρτονόμισμα. Το μάτι που διακρίνεται πάνω από την Πυραμίδα δεν ανήκει σε κάποιο ερπετοειδές (βλ. θεωρίες David Icke) αλλά συμβολίζει, σύμφωνα πάντα με τις επεξηγήσεις του Thomson, τη Θεία Πρόνοια που προστατεύει το νέο κράτος. Απόδειξη περί της ακράδαντης πίστης των Αμερικανών σε αυτή, αποτελεί και το γεγονός ότι τουλάχιστον οκτώ Αμερικανικές πόλεις καθώς και μια επαρχία φέρουν το όνομα Providence (Θεία Πρόνοια). Ο Παντεπόπτης Οφθαλμός ή Οφθαλμός της Θείας Πρόνοιας (Eye of Providence) είναι ένα αρχαιότατο χριστιανικό σύμβολο που απαντάται σε όλους σχεδόν τους Χριστιανικούς ναούς ανά τον κόσμο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον Παντεπόπτη Οφθαλμό που δεσπόζει στον Πύργο του Καθεδρικού του Aachen και προστέθηκε εκεί το 1766, δηλαδή 10 χρόνια πριν την ίδρυση των Πεφωτισμένων. Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται και από τη φράση που δεσπόζει πάνω από τον Οφθαλμό: «Annuit Coeptis» και μεταφράζεται ως «Εκείνος (σ.σ εννοεί τον Θεό) επικροτεί τα έργα μας». Επιπλέον, το ισόπλευρο τρίγωνο στο οποίο περικλείεται ο Παντεπόπτης Οφθαλμός και φαίνεται να «συμπληρώνει» την πυραμίδα, συμβολίζει την Τριαδική Υπόσταση του Θεού. Εδώ βέβαια τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: γιατί η Πυραμίδα ,που συμβολίζει τη δύναμη του νέου έθνους, έχει αποκομμένη την κορυφή της; Γιατί απλούστατα, το 1782 οπότε και σχεδιάστηκε η Μεγάλη Σφραγίδα, οι ΗΠΑ είχαν πολύ δρόμο να διανύσουν ώστε να ισχυροποιηθούν και να παγιωθούν στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη και άρα η Πυραμίδα έπρεπε να μείνει «μισοτελειωμένη» για να θυμίζει σε όλους ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουν. Κλείνοντας με το δολάριο, θα αναφέρω δύο πράγματα: πρώτον, το περίφημο Novus Ordo Seclorum σε καμιά περίπτωση δε μεταφράζεται ως «Νέα Τάξη Πραγμάτων» αλλά «Μια Νέα Τάξη ανά τους Αιώνες» ή πιο ελεύθερα «Νέα Εποχή». Πράγματι, όπως επεξηγεί και ο ίδιος ο Thomson που υπήρξε και ο εμπνευστής της φράσης, το Novus Ordo Seclorum συμβολίζει την έναρξη μιας νέας εποχής για την Αμερική, η οποία ξεκινα το 1776. Για αυτόν ακριβώς το λόγο η ημερομηνία αυτή βρίσκεται στη βάση της Πυραμίδας. Φυσικά, η σημασία της εν λόγω ημερομηνίας δεν έγκειται στο ότι τότε ιδρύθηκαν οι Illuminati, αλλά στο ότι τότε υπεγράφη η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Δεύτερον και σημαντικότερο: αντίθετα με όσα ακούγονται, οι «Πατέρες» των Αμερικανών που σχεδίασαν τη σφραγίδα και το δολάριο, δεν ήταν Μασόνοι. Μόνο ο Benjamin Franklin, που συμμετείχε στην πρώτη επιτροπή που συγκαλέσθη για να σχεδιαστούν τα εν λόγω αντικείμενα, ήταν μεν Μασόνος αλλά οι προτάσεις του δεν έγιναν δεκτές και δε συμπεριελήφθησαν στα τελικά σχέδια. Όλοι οι υπόλοιποι σχεδιαστές, συμπεριλαμβανομένου του Thomson , δεν ήταν και αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές πηγές. 'λλωστε, όπως γράφουν οι ίδιοι οι Μασόνοι στο Masonic Service Association of North America: «Η πυραμίδα, ολοκληρωμένη ή ανολοκλήρωτη, ποτέ δεν υπήρξε Μασονικό σύμβολο» και «Ο Παντεπόπτης Οφθαλμός συμβολίζει μεν το Θεό για τους Μασόνους, αλλά αυτός ο συμβολισμός καθιερώθηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα και αφότου το Κογκρέσο είχε υιοθετήσει τη Μεγάλη Σφραγίδα». Φυσικά, ακούγεται τουλάχιστον περίεργο το γεγονός ότι μια μυστική οργάνωση διαφημίζει τον εαυτό της και μάλιστα επάνω στο αμερικανικό δολάριο! Από την άλλη όμως, ακόμη πιο παράξενος είναι ο ισχυρισμός ότι οι Illuminati έχουν αποτυπώσει τα σχέδια τους για την παγκόσμιο κυριαρχία στις ...; τοιχογραφίες ενός αεροδρομίου! Ο λόγος για το -κατά τα άλλα εντυπωσιακό- Denver International Airport, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο των ΗΠΑ και το δεύτερο μεγαλύτερο του κόσμου. Οι συνομωσιολόγοι επισημαίνουν τις παραξενιές του εν λόγω αερολιμένα: είναι ασυνήθιστα μεγάλος, κόστισε πολύ περισσότερα χρήματα από ότι θα έπρεπε και κυρίως, διακοσμείται από έργα τέχνης- τερατουργήματα που απεικονίζουν φρικιαστικές σκηνές, όπως ένα κοριτσάκι σε φέρετρο (!) και σε ορισμένα σημεία του δαπέδου αναγράφονται «μυστηριώδεις» και «ακατανόητες» φράσεις. Η εξήγηση που δίνουν οι ίδιοι είναι ότι το Denver International Airport είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα αεροδρόμιο. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως κάτω από τον αερολιμένα υπάρχει μια τεράστια υπόγεια βάση η οποία στο μέλλον θα χρησιμεύσει ως στρατόπεδο συγκέντρωσης, άλλοι ότι σε αυτή τη βάση εργάζονται μαζί άνθρωποι και εξωγήινοι (!) και όλοι συμφωνούν ότι οι τοιχογραφίες σχετίζονται με τους Illuminati και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Στην πραγματικότητα, το μοναδικό «παράξενο» αντικείμενο του αεροδρομίου είναι μια χρονοκάψουλα, που εμπερικλείει εικόνες και ήχους από το Denver του 1994 και απευθύνεται στους μελλοντικούς κατοίκους της πόλης του 2094. Η χρονοκάψουλα περικλείεται από ένα μνημείο που περιγράφει το σκοπό της, ένα μνημείο που «διακοσμείται» με τον Διαβήτη των Ελευθεροτεκτόνων και υπογράφεται από τους ίδιους τους Μασόνους και μια μυστηριώδη «New World Airport Commission». Φυσικά, είναι ιδιαίτερο εύκολο να κατανοήσει κάποιος ότι η ανέγερση του μνημείου πραγματοποιήθηκε με έξοδα των Μασόνων του Colorado, πράγμα καθόλου παράξενο αν σκεφτεί κανείς ότι δραστηριοποιούνται στην περιοχή από το 1861 και έχουν 133 γνωστές στοές στην Πολιτεία. Όσο για το περίφημο «New World Airport Order», όπως αποκάλυψε ο υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων του Αεροδρομίου, Steve Snyder, επρόκειτο για μια ομάδα από επιχειρηματίες και πολιτικούς της περιοχής που οργάνωσαν μια σειρά εκδηλώσεων για τα εγκαίνια του αεροδρομίου, στα πλαίσια των οποίων προφανώς ήταν και η κατασκευή της συγκεκριμένης χρονοκάψουλας. Όσο για το όνομα, το Denver International Airport θα έφερνε το Denver σε μια Νέα (New) εποχή, καθιστώντας το μια από τις σημαντικότερες πόλεις του Κόσμου (World), εξ'ου και το New World. Τέλος, όσον αφορά τις περίφημες τοιχογραφίες ...; Πράγματι είναι παράξενες αλλά πρόκειται για τέχνη και συνεπώς ο καθένας μπορεί να τις ερμηνεύσει με όποιον τρόπο επιθυμεί. Ο καλλιτέχνης πάντως (Leo Tanguma) εξηγεί πλήρως τις τοιχογραφίες στον επίσημο ιστοχώρο του αεροδρομίου και η εξήγηση του είναι απόλυτα ικανοποιητική. Επιπλέον, οι «παράξενες» φράσεις στο δάπεδο είναι απλά τοπωνύμια της περιοχής γραμμένα στη γλώσσα των Navajo! Φυσικά, οι «αποδείξεις» για το ότι οι Illuminati ελέγχουν τα πάντα είναι πολύ περισσότερες και δε μπορούν να σχολιαστούν εδώ λόγω χώρου. Το ερώτημα όμως παραμένει: πώς είναι δυνατόν μια μυστική αδελφότητα να «διαφημίζεται» παντού και να επιτρέπει τη διαρροή πληροφοριών προς όλες τις κατευθύνσεις; Μήπως τελικά η συνομωσία έγκειται στο ότι κάποιοι θέλουν να πιστέψουμε ότι μας ελέγχει μια μυστηριώδης αδελφότητα, μόνο και μόνο για να συγκαλύψουν τις δικές τους, κακόβουλες ενέργειες; Με άλλα λόγια, μήπως οι Illuminati είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο «εύκολος στόχος» μιας ανθρωπότητας που μαστίζεται από τα προβλήματα και επιδίδεται στο Κυνήγι Μαγισσών αντί να προσπαθεί να βρει τους πραγματικούς υπαίτιους ...; Πώς Μπορείτε να Γίνετε Μέλος; Αναφέραμε σε προηγούμενη παράγραφο πως οι Illuminati ιστορικά «εξαφανίσθηκαν» από το προσκήνιο στα τέλη του 19ου αιώνα. Παρ'όλα αυτά όμως, σήμερα υπάρχουν πάμπολλες ομάδες και οργανώσεις που χρίζουν τους εαυτούς τους διαδόχους των Πεφωτισμένων. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τις γνωστότερες από αυτές, καθώς και το πώς μπορείτε να γίνετε μέλος! Μια από τις πρώτες προσπάθειες αναβίωσης των Illuminati φαίνεται να έγινε στο Μόναχο το 1880, από τον πολυπράγμων αποκρυφιστή Theodor Reuss, που υπήρξε και συνιδρυτής (μαζί με τον Carl Kellner) του διαβόητου Ordo Templi Orientis (O.T.O). Δεκατρία χρόνια αργότερα, ο αποκρυφιστής και μελετητής του Faust, Leopold Engel προσπαθεί επίσης να αναβιώσει τη θρυλική οργάνωση, ιδρύοντας την World League of Illuminati. Κάποια στιγμή πριν το 1900, οι οργανώσεις των Reuss και Engel συνενώνονται και στη θέση τους δημιουργείται η Ordo Illuminatorum. Σύμφωνα με ερευνητές, η συγκεκριμένη οργάνωση υπήρχε τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 70. Σήμερα, εν έτει 2009, ο ενδιαφερόμενος μπορεί με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο να εντοπίσει μια ιστοσελίδα που φέρεται ότι ανήκει στην οργάνωση: http://www.ordoilluminatorum.org/ . Πάντως, οι πληροφορίες που δίδονται στην εν λόγω ιστοσελίδα είναι μηδαμινές, αν και μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους διαχειριστές της στέλνοντας mail στο illuminati@grandorient.org. Το 1988, ο Ρουμάνος (!) Solomon Tulbure ίδρυσε την οργάνωση The Illuminati Order, υποστηρίζοντας ότι είναι συνεχιστής των Βαυαρών Πεφωτισμένων. Το 2001, ανέβηκε στο Διαδίκτυο η ιστοσελίδα της οργάνωσης στη διεύθυνση http://illuminati-order.com/. Σε αυτήν παρουσιάζονται κάποιες πληροφορίες για την οργάνωση, όπως η ιστορία της, οι στόχοι της κτλ. Επιπλέον, μπορεί κάποιος να γίνει μέλος της, συμπληρώνοντας τα προσωπικά του στοιχεία σε μια ηλεκτρονική αίτηση ,την οποία μπορεί να βρει στο http://illuminati-order.com/IO-Application.txt. Μη βιαστείτε όμως να αποστείλετε την αίτηση σας ...; Ανάμεσα στα έτη 2001-2004, ο Tulbure απέκτησε μια ιδιότυπη διαδικτυακή φήμη, εξαιτίας του ατελείωτου «σπαμαρίσματος» στο οποίο επιδιδόταν σε δεκάδες forum, προκειμένου να διαδώσει τις θεωρίες του. Η συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται ως προκλητική, ενώ αρεσκόταν να αυτοαποκαλείται Illuminati Maximus. Έκπληξη προκαλεί και το γεγονός ότι είχε συγγράψει τέσσερα βιβλία με ενδεικτικούς τίτλους (Christianity Exposed, Illuminati Manifesto, The Book of the Dead και President G.W Bush Is a Moron: Islam Is Not Peace), τα οποία μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει στο Amazon. Τελικά, το 2004 η αλήθεια έλαμψε με τον πιο τραγικό τρόπο. Σύμφωνα με τη διαδικτυακή εφημερίδα Knoxnews.com, στις 17/11/2004 ένας 35χρονος άντρας βρέθηκε νεκρός στο οδόστρωμα της Διαπολιτειακής 640, στο Knoxville του Tenessee. Ο άντρας αυτός αναγνωρίστηκε ως ο Solomon Tulbure και σύμφωνα με την αστυνομία είχε αυτοκτονήσει πηδώντας από ανισόπεδο κόμβο στον αυτοκινητόδρομο. Η έρευνα των αρχών αποκάλυψε ότι ο Tulbure ήταν φανατικός χρήστης Η/Υ και είχε επιδοθεί πολλάκις σε διαδικτυακές απάτες. Η αδερφή του πάντως υποστήριξε ότι ο Tulbure δολοφονήθηκε, καθώς το σώμα του έφερε γρατζουνιές στο αριστερό του χέρι, ενώ κάποιοι εξέφρασαν με βεβαιότητα πως ο αποθανών έπασχε από κάποια ψυχική νόσο ...; Ένα ακόμα Illuminati Order υπάρχει στη διεύθυνση www.illuminati-order.org. Ιδρυτής της οργάνωσης φέρεται να είναι κάποιος Paolo Bortel, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες ή να γίνετε μέλος της, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα που προαναφέραμε. Αφήσαμε για το τέλος την περίπτωση του Orden Illuminati, που ιδρύθηκε το 1995 από τον Ισπανό Gabriel Lopez de Rojas, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Στην -ομολογουμένως πλούσια- ιστοσελίδα του Orden Illuminati (http://www.ordeniluminati.net/), μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για το ιστορικό της οργάνωσης, τη σχέση της με την περίφημη Ο.Τ.Ο, ακόμα και τελετουργικά των Illuminati! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ...; όλες οι πληροφορίες είναι στα Ισπανικά! Αν πάντως θέλετε να γίνετε μέλος της εν λόγω οργάνωσης, στείλτε ένα mail στο prioratogeneral@ordeniluminati.net/ Φυσικά, είναι αυτονόητο το ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός κατά την επικοινωνία του με κάποια από τις προαναφερθείσες οργανώσεις και κυρίως, σε καμία περίπτωση να μην αποκαλύψει τα προσωπικά του στοιχεία. Επίλογος Κατά τη γνώμη του γράφοντος, η θεωρία συνομωσίας των Illuminati δε θα πρέπει να εξεταστεί ανεξάρτητα, αλλά ως τμήμα μιας γενικότερης συνομωσιολογίας που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις μέρες μας . Γιατί όμως; Γιατί αρεσκόμαστε στο να πιστεύουμε σε συνομωσίες, ακόμα και όταν αυτές δε στηρίζονται από κανένα σοβαρό στοιχείο; Οι περισσότεροι φαντάζομαι θα θυμάστε το περίφημο πόστερ του Mulder "I Want to Believe", ένα πόστερ που εξέφραζε όσο τίποτε άλλο την ιδεολογία του καθ'όλη τη διάρκεια προβολής των X-Files. «Θέλω να πιστέψω», έλεγε ο Mulder, άποψη που φαίνεται να ενστερνιζόμαστε όλοι: θέλουμε να πιστέψουμε ότι συμβαίνουν συνομωσίες γύρω μας, ότι η Εκκλησία μας κρύβει την αλήθεια για τον Χριστό, ότι ο Elvis είναι ακόμα ζωντανός, ότι οι Illuminati ελέγχουν τον κόσμο. Γιατί όμως; Την απάντηση δίνει ο κοινωνιολόγος Ted Goertzel, μετά από έρευνα που διεξήγαγε επί του θέματος. Ο Goertzel λοιπόν υποστηρίζει πως η πίστη στις συνομωσίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αποξένωση του ανθρώπου στις σύγχρονες κοινωνίες και το φόβο της ανεργίας. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στη συνομωσιολογία για να εξωτερικεύσουν τους ενδόμυχους φόβους τους και να αποδώσουν ευθύνες σε έναν αόρατο εχθρό, καθιστώντας τους εαυτούς τους «αθώους» και «θύματα» ισχυρών θυτών. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να εξηγήσουν ό,τι αρνητικό συμβαίνει σε αυτούς και τους γύρω τους, κατηγορώντας κάποιον άλλον αφού δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Έτσι λοιπόν θέλουμε να πιστέψουμε γιατί απλά ...; μας βολεύει! Συγγραφέας: Γιώργος Αδαμόπουλος (Fox_Mulder) |
| 22 από τα πιο όμορφα χωριά της Ελλάδος, για να “ταξιδέψουμε”… Posted: 06 Jul 2011 05:15 AM PDT  Η Ελλάδα είναι πανέμορφη. Ποια άλλη χώρα συνδυάζει τόσο μεγάλη φυσική ομορφιά; Βουνό θες το χειμώνα, έχεις. Θάλασσα το καλοκαίρι έχεις ...; Ισως δεν την γνωρίζουμε τόσο καλά, γιατί ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν μας αφήνει χρόνο. Αλλά ας ταξιδέψουμε έστω και νοερά ...;(Λίγο περισσότεροι ξύπνιοι να είμασταν ...; γιατί ΕΞΥΠΝΟΙ είμαστε.) Πόσοι έχετε ταξιδέψει σε ένα από αυτά? Πόσοι είστε από ένα από αυτά? Καλό ...;ταξίδι μέσα από το κείμενο και τις φωτογραφίες, http://ypotheto.blogspot.com Θαρρείς πως οι βράχοι γεννούν, όταν αντικρίζεις ένα ολόκληρο χωριό «ντυμένο» με γκρίζα πέτρα! Το Συρράκο, σκαρφαλωμένο στην απότομη πλαγιά του όρους Περιστέρι (ή Λάκμος) σε ύψος 1.200 μ. και σε απόσταση 52 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων, είναι παιδί της πέτρας. Κάθε κτήριο στο Συρράκο, από τα χαμόσπιτα μέχρι τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά και τα παντοπωλεία, αποτελεί τμήμα μιας λίθινης ενότητας, αδιάσειστος μάρτυρας παρελθοντικής οικονομικής ευημερίας. Ξενώνες και εστιατόρια τηρούν κατά γράμμα το νόμο των Τζουμέρκων, ενώ το βουκολικό τοπίο ολοκληρώνουν οι βρύσες και τα καλντερίμια. Το 16ο αιώνα, στο άκουσμα της λέξης «Αράχωβα» σκεφτόταν κανείς τον ήσυχο οικισμό στους πρόποδες του Παρνασσού. Σήμερα, όμως, η Αράχωβα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πιο κοσμοπολίτικο χειμερινό θέρετρο της Ελλάδας! Το πέτρινο ρολόι μάς προϋπαντεί στην κουκλίστικη κωμόπολη, ο κεντρικός δρόμος μάς οδηγεί στην Πλατείας Λάκκα και τα σκαλιά του Εγκάρσιου μάς προκαλούν να τ' ανεβούμε. Αφού απολαύσουμε τη θέα από την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, κατηφορίζουμε στον κεντρικό δρόμο με σκοπό να υποκύψουμε σε gourmet πειρασμούς και παραδοσιακές γεύσεις! Στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία των Αβδήρων, στην Ξάνθη, μας υποδέχονται τα διώροφα παλιά σπίτια, το άγαλμα του φιλοσόφου Δημόκριτου και το παλαιό διδακτήριο-νυν Λαογραφικό Μουσείο. Τα αρχοντικά μάς προκαλούν να τους ρίξουμε μια ματιά, ενώ τα γραφικά δρομάκια να αφήσουμε πάνω τους τα ίχνη μας. Δ ίκορφο, ένα ανόθευτο κομμάτι γης, στα Ζαγοροχώρια, όπου ο τουρισμός δεν κατόρθωσε να διεισδύσει. Τα πρώτα «σκιρτήματα», όμως, είναι εμφανή, με κουκλίστικους ξενώνες και εστιατόρια που υμνούν την ηπειρώτικη κουζίνα. ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ Τα Άνω Δολιανά «στέκουν» περήφανα στις πλαγιές του Πάρνωνα. Αμφιθεατρικά χτισμένα σε υψόμετρο 1.050 μ., έχουν χαρακτηριστεί ως το «μπαλκόνι της Αρκαδίας». Πραγματικά, το βλέμμα ταξιδεύει στο οροπέδιο της Τρίπολης, ενώ ευδιάκριτα είναι το Μαίναλο και ο Χελμός. Σημαντικό αξιοθέατο είναι το αρχηγείο του Νικηταρά. ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΣ Ένας ποταμός με δύο ονόματα, Ασπροπόταμος ή Αχελώος, «ευλόγησε» την ομώνυμη περιοχή, στην Πίνδο. Βαθιές χαράδρες, άγρια βλάστηση και δεκάδες πηγές συνθέτουν το τοπίο. Από τις εικόνες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας είναι αυτή της Μονής Δολιανών. ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ-ΨΑΡΑΔΕΣ Οι Πρέσπες, ανακηρυγμένες, σε εθνικό δρυμό -τον μεγαλύτερο της χώρας μας- προστατεύονται από τη Συνθήκη Ramsar και συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Γηραιάς Ηπείρου. Τα χωριά που αγγίζουν τις όχθες τους ελάχιστα. Σημαντικότερα εξ αυτών, ο παραδοσιακός οικισμός των Ψαράδων στη Μεγάλη Πρέσπα και ο Άγιος Αχίλλειος, το νησάκι που «πλέει» στα γαλήνια νερά της Μικρής. Σύμφωνα με ένα θρύλο λέγεται ότι μόνο 11 σπίτια υπάρχουν εκεί, καθώς το δωδέκατο πάντα καταρρέει! Ευτυχώς, το ένα έχει μετατραπεί σε ξενώνα! Όσο για τους Ψαράδες, είναι ο μοναδικός ελληνικός οικισμός στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας. Στο παραλίμνιο χωριό βρίσκονται αρκετά ενοικιαζόμενα καταλύματα και ψαροταβέρνες. ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ Στον πολυτραγουδισμένο βράχο στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Λακωνίας, βρίσκεται η μοναδική βυζαντινή καστρόπολη που έφτασε έως το σήμερα σχεδόν ανέπαφη από το χρόνο. Η Μονεμβασιά παραμένει ζωντανή, με ιππότες να «ξεπηδούν» από τα καλντερίμια και ζευγάρια να ζουν το απόλυτο όνειρο σε έναν τόπο με άρωμα Μεσαίωνα. Βαδίζουμε στην οδό Γιάννη Ρίτσου, το κεντρικό λιθόστρωτο καλντερίμι με μαγαζάκια τοπικών προϊόντων, λιγοστά cafes, εξίσου λιγοστά ταβερνάκια. Ο γραφικός οικισμός, χτισμένος αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές του όρους Μπέλες, αγναντεύει από υψόμετρο 395 μ. τα προστατευόμενα από τη Συνθήκη Ramsar ύδατα της λίμνης Κερκίνης. Το πλησιέστερο στον ξακουστό υδροβιότοπο χωριό χαρακτηρίζεται από σπίτια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Τα νερά από τις πηγές του Μπέλες κυλούν άφθονα, ενώ οι δεκάδες πέτρινες βρύσες που «ξεπηδούν» σε κάθε γωνιά χαρίζουν δροσιά σε ντόπιους και περαστικούς. Η «καρδιά» του χτυπά στην κεντρική πλατεία, εκεί όπου τα μικρά καφενεδάκια σφύζουν από ζωή. ΔΙΛΟΦΟ Μόνο 32 χλμ. από τα Ιωάννινα απέχει το βασίλειο της πέτρας. Εν μέσω πυκνής βλάστησης και κοντά στη χαράδρα του Βίκου, το Δίλοφο μας συστήνει έναν τόπο, όπου τα πάντα είναι λιθόχτιστα. Καλντερίμια, αρχοντικά και χαμόσπιτα, εκκλησιές, βρύσες και τοξωτά γεφύρια δηλώνουν υποταγή στο πιο σκληρό και άκαμπτο φυσικό υλικό. Η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Σομποτσέλι (στα βλάχικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά») απόλυτα δικαιολογημένη καθώς σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι ποταμοί Βοϊδομάτης και Μπαγιώτικος που προσφέρονται για extreme sports, όπως rafting. «Βλέπει» δύο λίμνες και μαγεύει τον ταξιδιώτη με την πέτρινη όψη του. Ο Άγιος Γερμανός, το πιο μεγάλο και ζωντανό χωριό στις Πρέσπες, με πολλές επιλογές διαμονής και σίτισης, ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός, είναι από τους λίγους που έχουν διατηρήσει εξολοκλήρου την παλιά αρχιτεκτονική του τόπου. Δεν είναι παρόχθιος, ωστόσο απέχει μόλις 7 χλμ. από τις μαγικές υδάτινες αγκαλιές και αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για να τις εξερευνήσει κανείς. ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ Εδώ, σε αυτή την περιοχή της Λάρισας, το 1778 συστάθηκε ο πρώτος συνεταιρισμός. Πετρόχτιστα σπίτια και αρχοντικά «ξεφυτρώνουν» ανάμεσα σε κυπαρίσσια, ενώ το σημαντικότερο αξιοθέατο αποτελεί η κατοικία του Σβαρτς, προέδρου του συνεταιρισμού, που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα. ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑ Η Καστάνιτσα, χτισμένη στη ράχη ενός απότομου λόφου του Πάρνωνα σε υψόμετρο 900 μ., με πετρόκτιστα σπίτια, δάση ελάτης και καστανιάς να την «πολιορκούν» και λουλουδιασμένες αυλές, είναι ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά του νομού Αρκαδίας. ΚΑΛΑΡΡΥΤΕΣ Οι Καλαρρύτες, στα Τζουμέρκα, αναπτύσσονται με αργά και σταθερά βήματα. Και καλόγουστους ξενώνες θα βρείτε, και μικρά οικογενειακά εστιατόρια και θα νιώσετε πως βρίσκεσαι στο σπίτι σας! Δείτε τη Μονή Κηπίνας, χτισμένη το 13ο αιώνα ανάμεσα σε κατακόρυφους βράχους, που ορθώνονται πάνω από τον Καλαρρύτικο Ποταμό! ΝΥΜΦΑΙΟ Με ένα παρθένο δάσος οξιάς να οριοθετεί τον οικισμό, με χιόνι να καλύπτει Νυμφαίο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και με πετρόχτιστα αρχοντικά να αποτελούν τη φυσική συνέχεια του περιβάλλοντος, η βλάχικη ονομασία του (Νιβεάστα) δικαιολογείται απόλυτα. Αυτό το ομορφοχώρι της Φλώρινας, σε υψόμετρο 1.346 μ. στο όρος Βίτσι είναι ο δεύτερος καλύτερος παραδοσιακός οικισμός της Ευρώπης. Περπατούμε γύρω από την κεντρική πλατεία και γυρίζουμε πίσω στο χρόνο αντικρίζοντας το λαογραφικό μουσείο «Σπίτι των Χρυσικών». ΠΑΛΙΟ ΕΛΑΤΟΧΩΡΙ Μια πινακίδα πριν από το χωριό Ρητίνη οδήγεί αριστερά, στο Παλιό Ελατοχώρι Πιερίας. Διασχίζοντας το στενό καλντερίμι που περνάει μέσα από τον παλιό οικισμό, λιθόχτιστα σπίτια ορθώνονται σαν ακίνητοι φρουροί του. Μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα, ο δρόμος τερματίζει ακριβώς μπροστά στην «τρανή βρύση». Λίγο πιο πάνω υπάρχει ένα ξέφωτο όμοιο με εξώστη κινηματογράφου, από όπου το βλέμμα ταξιδεύει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου, τον κάμπο και την πόλη της Κατερίνης. ΒΛΑΣΤΗ Τα πάντα, υπό την επιβλητική σκιά του όρους Άσκιο ή Σινιάτσικο, είναι χιονισμένα το χειμώνα. Και πώς να μην είναι, αφού η Βλάστη στο νομό Κοζάνης είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; Το πανέμορφο τσελιγκοχώρι, 22 χλμ. μακριά από τη γη των αρχοντικών, έχει ανακαινιστεί πλήρως! Κάθε σπίτι, ξενώνας και δημόσιο κτήριο στη Βλάστη αναπαλαιώθηκε, βάφτηκε στο χρώμα της ώχρας και το γαλάζιο του ουρανού και μεταμορφώθηκε!.. Στη μνήμη μας αποτυπώνονται εικόνες από το εντυπωσιακό πετρόχτιστο κτήριο του Κ.Ε.Π., τις προτομές επιφανών ανδρών και το Παρθεναγωγείο. ΣΑΜΑΡΙΝΑ Το πιο ψηλό χωριό της χώρας, η Σαμαρίνα, βρίσκεται σε υψόμετρο 1.450 μ. και είναι το τελευταίο χωριό του νομού Γρεβενών, στα δυτικά. Γύρω από την κεντρική πλατεία στη Σαμαρίνα απλώνονται ψησταριές και ταβέρνες, που ενίοτε εκτελούν και χρέη καφετέριας, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις ανοίγουν Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Κατευθυνόμαστε προς το δημοτικό σχολείο κι επισκεπτόμαστε την εκκλησία της Μεγάλης Παναγιάς. Κοιτάζοντας ψηλά στη στέγη απορούμε με το πεύκο που έχει φυτρώσει μέσα από το ιερό. ΠΛΑΤΑΝΟΣ Πενήντα τρία χιλιόμετρα ασφάλτου χωρίζουν τη Ναύπακτο από τον Πλάτανο! Σε υψόμετρο 880 μ. λοιπόν, βρίσκεται ο Πλάτανος, το για πολλούς πιο όμορφο και αρχοντικό κεφαλοχώρι της Ναυπακτίας. Χτισμένο στην πλαγιά του βουνού Αλωνάκι, κάτω από ένα υπέροχο δάσος με μεγάλη ποικιλία σε χλωρίδα, χαρακτηρίζεται με καμάρι από τους ντόπιους «ελληνική Ελβετία». Περπατούμε, θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική των πέτρινων σπιτιών και τους όμορφους λιθόστρωτους δρόμους. Στο κέντρο του χωριού, κοντοστεκόμαστε μπροστά στο ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος χτίστηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έρανο το 1866, με τα δύο υπέροχα κωδωνοστάσια. ΣΙΑΤΙΣΤΑ Η πατρίδα ξακουστών γουναράδων στην Κοζάνη, είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα: τη Γεράνεια και τη Χώρα. Περιδιαβαίνοντας τα πλακόστρωτα σοκάκια της πρώτης, νιώθουμε πως αρχίζει ένας διάλογος με την ιστορία εδώ στη Σιάτιστα. Στο κέντρο της, ανάμεσα σε κλειδαμπαρωμένες πόρτες με σιδερόκαρφα, το Αρχοντικό Πούλκως προκαλεί δέος. ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ Με πληθώρα ξενοδοχείων να «υπηρετούν» τις ανάγκες των επισκεπτών και ταβέρνες στα ηνία του ...; φαγητού, η Δημητσάνα της Ορεινής Αρκαδίας έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι του τουρισμού. Στην είσοδό του υπάρχουν cafe με μπαλκόνια που μοιάζουν σαν να αιωρούνται στο κενό. ΠΕΡΤΟΥΛΙ Αμφιθεατρικά χτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Φούρκα, σε υψόμετρο 1.090 μ., το Περτούλι είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της Θεσσαλίας. Το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου, σε απόσταση 3 χλμ., μας επιτρέπει να χαράξουμε πορεία με τα χιονοπέδιλά μας ή να πιούμε τον καφέ μας στο chalet. (μέρος άρθρου του travelstyle.gr) |
| Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; Posted: 06 Jul 2011 04:58 AM PDT  Εξηγήσεις για το απο που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις που χρησιμοπιόυμε στη καθημερινή μας ζωή... Τον πήραν στο ψηλόΠαρόλη τη σκληρότητα και τον τρόμο που βασίλευαν στο Βυζάντιο, οι επαναστάσεις δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Πολύ συχνά, ο καταπιεζόμενος λαός ξεσηκωνόταν, άρπαζε ...; τσεκούρια και μαχαίρια κι έπεφτε πάνω στους δυνάστες του, που τους κατακρεουργούσε...... Όταν μια λαϊκή εξέγερση πετύχαινε, οι επαναστάτες ανακήρυσσαν δικό τους βασιλιά, έδιωχναν τους παλιούς αξιωματούχους της Αυλής κι έβαζαν δικούς τους στη θέση τους. Στη «Βασιλεύουσα» υπήρχε -έξω από το Επταπύργιο- ένα μέρος που ονομαζόταν Ψηλό, όπως εξακολουθεί να λέγεται ακόμη και σήμερα. Κι αυτό, γιατί η τοποθεσία ήταν πάνω από τη θάλασσα, δηλαδή ήταν μέρος ψηλό. Στο σημείο αυτό, οι επαναστάτες έσερναν αλυσοδεμένους τους πρώην βασανιστές τους, τους κρεμούσαν σ' ένα δέντρο κι άρχιζαν να τους διαπομπεύουν με το χειρότερο τρόπο. Μικροί και μεγάλοι, περνούσαν μπρος από τον τιμωρούμενο και τον έφτυναν ή του έριχναν λεμονόκουπες κλπ. Ύστερα τον ξεκρεμούσαν κι έτσι δεμένο τον πετούσαν στη θάλασσα. Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, τιμώρησαν τη Μαρία Κομνηνή, την ωραία αλλά σκληρή αυτοκράτειρα του Βυζαντίου. Από το περιστατικό αυτό και από την ονομασία της τοποθεσίας που πήγαιναν τους τιμωρημένους βγήκε η φράση «τον πήραν στο ψηλό». Πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του Οι φόροι πριν από το 19ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε, όσοι δεν είχαν να πληρώσουν, έβγαιναν στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι. Έκτος της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανίων, καρφοπετάλλων καί άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτω βαρείς καθ' εαυτούς ήσαν οι επιβληθέντες φόροι, έτι βαρύτερους καί αφόρητους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποστελλομένων προς τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων (υπόδουλος - τουρκ. raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του». Τον κόλλησε στον τοίχο Κάποτε, στον καιρό του Ρωμανού του Διογένη, ένας από τους στρατηγούς του, ο Ιωάννης Δημαράς, βγήκε μια νύχτα στους δρόμους του Βυζαντίου μαζί με τη συντροφιά του και όσους διαβάτες έβλεπε μπροστά του, τους έπιανε μαζί με την παρέα του και τους κολλούσε στον τοίχο μ' ένα είδος ρετσινιού και πίσσας, που υπήρχαν σε κάθε γωνιά, για να φωτίζονται οι δρόμοι. Το ...; αστείο αυτό έκανε τόση εντύπωση την επόμενη το πρωί, ώστε από εκείνη την ημέρα όλοι οι άρχοντες της Κωνσταντινούπολης, έβγαιναν σχεδόν κάθε νύχτα στους δρόμους, για να βρουν κανέναν αργοπορημένο και να τον κολλήσουν στον τοίχο. Από τότε, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «τον κόλλησε στον τοίχο», που τη λέμε συνήθως, όχι μονάχα όταν ένα άτομο αδικεί ένα άλλο, αλλά κι όταν ακόμη βάζουμε κάποιον αναιδή στη θέση που του αξίζει. Του έβαλε τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι Όλοι οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, διατηρούσαν στα παλάτια τους νάνους, για να τους διασκεδάζουν στα συμπόσια τους. Οι «τζουτζέδες» αυτοί -όπως τους έλεγαν- ήταν σχεδόν παντοδύναμοι και μπορούσαν να καταδικάσουν σε θάνατο ή ν' ανεβάσουν στα ψηλότερα αξιώματα, όποιον ήθελαν: Οι αυτοκράτορες τους είχαν φοβερή αδυναμία και ποτέ δεν τους χαλούσαν το χατίρι, σε καμιά περίπτωση. Τους είχαν, ακόμη, ως μυστικοσυμβούλους και κατάσκοπους. Μόνον όταν έπεφταν σε βαρύ παράπτωμα τρεις φορές, τιμωρούνταν κι αυτοί με μια περίεργη τιμωρία. Τους έβαζαν τα δυο πόδια μέσα στο ίδιο υπόδημα και τους άφηναν να κυκλοφορούν, χοροπηδώντας. Η τιμωρία αυτή κρατούσε από τέσσερις μέχρι έξι μήνες. Στο τέλος, ο νάνος δεν μπορούσε να κρατήσει περισσότερο το αφάνταστο αυτό μαρτύριο και έπεφτε στα πόδια του αυτοκράτορα, για να του ζητήσει έλεος. Έτσι, έμεινε η φράση: «Μου έβαλε ή του έβαλε τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι». Του μπήκαν ψύλλοι στ' αφτιά Οι Βυζαντινοί ήταν άφθαστοι να εφευρίσκουν πρωτότυπες τιμωρίες. Όταν έπιαναν κάποιον να κρυφακούει, του έριχναν ζεματιστό λάδι στ' αφτιά και τον κούφαιναν. Για τους «ωτακουστές» -όπως τους έλεγαν τότε αυτούς- ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αισθανόταν φοβερή απέχθεια. Μπορούσε να συγχωρέσει έναν προδότη, αλλ' ένα «ωτακουστή» ποτέ. Ο ίδιος έγραψε έναν ειδικό νόμο γι' αυτούς, ζητώντας να τιμωρούνται με μαρτυρικό θάνατο. Μα όταν τον έστειλε στη Σύγκλητο, για να τον εγκρίνει, εκείνη τον απέρριψε, γιατί θεώρησε ότι το αμάρτημα του «ωτακουστή» δεν ήταν και τόσο μεγάλο. Είπαν δηλαδή -οι Συγκλητικοί- ότι η περιέργεια είναι φυσική στον άνθρωπο και ότι αυτός που κρυφακούει, είναι, απλώς, περίεργος. Μπορεί να κάνει την κακή αυτή πράξη, αλλά χωρίς να το θέλει. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία να καταργήσουν και το καυτό λάδι και ζήτησαν να τους επιβάλλεται μικρότερη ποινή. Ο Ιουλιανός θύμωσε, μα παραδέχτηκε να αλλάξουν το σύστημα της τιμωρίας με κάτι άλλο που, ενώ στην αρχή φάνηκε αστείο, όταν μπήκε σε εφαρμογή, αποδείχθηκε πως ήταν αφάνταστα τρομερό. Έβαζαν δηλαδή στ' αφτιά του ωτακουστή ...; ψύλλους! Τα ενοχλητικά ζωύφια, έμπαιναν βαθιά στο λαβύρινθο του αφτιού κι άρχιζαν να χοροπηδούν, προσπαθώντας να βρουν την έξοδο. Φυσικά, ο δυστυχισμένος που δοκίμαζε αυτή την τιμωρία, έφτανε πολλές φορές να τρελαθεί. Από τότε, ωστόσο, έμεινε η φράση: «του μπήκαν ψύλλοι στ' αφτιά». Άλλου παπά ευαγγέλιο Αυτή τη φράση την παίρνουμε από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία. Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλονιάς, αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ' ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύν καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του Ευαγγέλιο, μια και ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του σημάδια κι έτσι κατάφερνε να το λέει. Εδώ όμως, στο ξένο Ευαγγέλιο, δεν υπήρχαν τα σημάδια, γιατί ο παπάς αυτού του χωριού δεν τα είχε ανάγκη, μια και ήταν μορφωμένος. Άρχισε, λοιπόν, ο καλός μας, να λέει το Ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή του Ασώτου. Τότε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε! «Τι μας ψέλνεις εκεί παπά; Αυτό δεν είναι το σημερινό Ευαγγέλιο ...;». - Εμ. Τι να κάνω; απάντησε αυτός. «Αυτό είναι άλλου παπά - Ευαγγέλιο». Και από τότε έμεινε η φράση! Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας Ξέχωρα από τον άνθρωπο, ο λαγός έχει και έναν άλλον εχθρό, την κουκουβάγια. Και οι διαφορές τους είναι ενοικιοστασιακές. Η κουκουβάγια φτιάχνει τη φωλιά της συνήθως στα χαλάσματα των σπιτιών, ανάμεσα σε λιθιές, σε ακατοίκητα καλύβια. Όταν, όμως, ζει στο δάσος, σπίτια δεν υπάρχουν κι έτσι δε διστάζει να κάνει με το ζόρι έξωση στο λαγό. Σταμπάρει τη φωλιά του λαγού και σε κατάλληλη ευκαιρία ορμάει, σκοτώνει το λαγουδάκι ή τα λαγουδάκια με το ράμφος και τα νύχια της και κάθεται αυτή στο έτοιμο σπίτι. Όταν οι κυνηγοί, όμως, φτάσουν ακολουθώντας τ' αχνάρια του λαγού ή με τη βοήθεια του σκυλιού τους, μπροστά στη φωλιά του λαγού, τότε αντικρίζουν στη «μπούκα» δυο πελώρια γυαλιστερά μάτια, τα μάτια όχι του λαγού, αλλά της κουκουβάγιας. Αυτό που κάνει όμως, η κουκουβάγια στο λαγό, φαίνεται ότι το κάνει και ο κούκος στην κουκουβάγια. Λέγεται ότι «o κούκος μέλλων να γεννήση τα ωά του, διευθύνει με ταχυτάτην πτήσιν εις φωλεάν γλαυκός, ήτις, τυφλώττουσα προς το ημερινόν ηλιακόν φως, γίνεται περίφοβος εις την αιφνιδίαν προσβολήν του κούκου και παραχωρεί την φωλεάν της. Τότε ο κούκος κυλίων και εκβάλλων εν των ωών εκείνης, γεννά και αντικαθίστησι τα ιδικά του. Ή γλαύξ μετά την επιστροφήν αυτής επωάζει αυτά, ο δε κούκος με την αυτήν ταχύτητα διώκει την γλαύκα εκάστοτε και τρέφει τα νεογνά του, μέχρις ου πτερυγίσωσι και τον ακολουθήσωσιν». Γι' αυτό και οι αρχαίοι είχαν μια σχετική παροιμία: «Άλλο γλαύξ, άλλο κορώνη φθέγγεται». Καθώς , επίσης, και αυτή που μεταχειρίζονται ακόμη σε πολλά μέρη της πατρίδας μας: «Άλλο το κούμπαλο κι άλλο το δαμάσκηνο». Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας Φράση που μας την έκανε πιο γνωστή και από τότε έμεινε, ο Γέρος του Μωριά Θ. Κολοκοτρώνης. Λεγόταν, κυρίως, στους μύλους και στις βρύσες, που περίμεναν με τη σειρά τους να αλέσουν ή να πάρουν ένα σταμνί νερό. Έτσι, όταν έβλεπαν κανέναν παπά να θέλει να μην τηρήσει τη σειρά, του λέγανε τη φράση αυτή. Αναγκαίον κακό Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ' ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος « ...;εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, άλλ' αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν». Σ' ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα παραπάνω- την εξής περικοπή: «Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν». Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή». Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό. (Φιλήμονος αδήλων, απόσπ. 103 (Meineke). Από μεθυσμένο και τρελό μαθαίνεις την αλήθεια Ο Ευστάθιος γράφοντας: «Οίνος γαρ φασί και αλήθεια» (740, 14) είχε βέβαια υπόψη του και τις αρχαίες παροιμίες: «οίνος και αλήθεια» και «ανδρός δ' οίνος έδειξε νόον» (Αλκαίου, Απόστ. 53 [έκδ. Βerg], Αθηναίος, 37 Ρ). Πιο σύγχρονος ο Μιχαήλ Ψελλός γράφει: «από σαλού και μεθυστού την αλήθειαν άκουε» (Μ. Ψελλού Επιρρήματα των ανθρώπων - Ν. Πολίτη, Παροιμ. 1,6, αρ. II). Σήμερα τη συναντάμε και με τον τύπο: «από ζουρλό και μεθυστή μαθαίνεις την αλήθεια», ή: «δος κρασί να βγ' η αλήθεια» (Ι. Βερέττα, Συλλογή παροιμιών, σ. 21, αρ. 9.1. Βενιζέλου, Παροιμίες Δημώδεις, σ. 62, αρ. 138 και 150, αρ. 8. Δ. Καμπούρογλου, Ιστορία των Αθηναίων, 1,311,339). Καβάλησε το καλάμι Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Πάντως οι Σπαρτιάτες την έλεγαν, για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Και να η ιστορία: Ο Αγησίλαος αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του. Λέγεται ότι, όταν αυτά ήταν μικρά, έπαιζε μαζί τους μέσα στο σπίτι, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως, τον είδε ένας φίλος του σ' αυτή τη στάση. Ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην κάνει λόγο σε κανέναν, πριν γίνει κι αυτός πατέρας και νιώσει τι θα πει να παίζεις με τα παιδιά σου. Αλλά εκείνος δεν κράτησε το λόγο του και το είπε και σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά - σιγά ο λόγος σε όλους και να φτάσει στις μέρες μας και το λέμε, όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα. Βέβαια, στην πάροδο των χρόνων άλλαξε η ερμηνεία του. Αυτό συμβαίνει και σε πάρα πολλές άλλες παροιμιώδεις εκφράσεις. Και οι τοίχοι έχουν αφτιά Από τα αρχαιότατα χρόνια και ως το Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον των επιδρομέων, ήταν, κυρίως, τα τείχη που την κύκλωναν. Τα τείχη αυτά χτιζόντουσαν, συνήθως, με τη βοήθεια των σκλάβων και των αιχμαλώτων που συλλαμβάνονταν στις μάχες. Οι μηχανικοί, όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή του βασιλιά, που κυβερνούσε τη χώρα. Τέτοιοι πασίγνωστοι μηχανικοί, ήταν ο Αθηναίος Αριστόβουλος -ένας από αυτούς που έχτισαν τα μεγάλα τείχη του Πειραιά- ο Λαύσακος, που ήταν στενός φίλος του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και ο Ναρσής, που υπηρετούσε κοντά στο Λέοντα το Σγουρό. Όταν ο τελευταίος, κυνηγημένος από τους Φράγκους κλείστηκε στον Ακροκόρινθο, ο Ναρσής του πρότεινε ένα σχέδιο φρουρίου, που έγινε αμέσως δεκτό. Το χτίσιμο του κράτησε ολόκληρο χρόνο κι όταν τέλειωσε, αποδείχτηκε πράγματι πως ήταν απόρθητο. Στα τείχη του φρουρίου ο Ναρσής έκανε και μια καινοτομία εκπληκτική για την εποχή του. Σε ορισμένα σημεία, τοποθέτησε μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, τα οποία χρησίμευαν για φυλακές. Όταν κανείς, λοιπόν, βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, από κει ψηλά μπορούσε ν' ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι λεγόταν από τους αιχμαλώτους, που ήταν κλεισμένοι εκεί. Ήταν, να πούμε, ένα είδος «μικρόφωνου» της εποχής του. Τότε όμως τα έλεγαν «ωτία». Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε ακόμα στην όπερα του Μπετόβεν «Φιντέλιο». Εκεί υπάρχει το τραγούδι των φυλακισμένων που τελειώνει με τη φράση: «Έχουν και οι τοίχοι αφτιά». Και ο λόγος - η φράση αυτή έμεινε παροιμιώδης από το εξής περιστατικό: Σ' ένα από τα μουσικά απογευματινά που έδινε η βασίλισσα Αμαλία, σύζυγος του Όθωνα, έπαιξε πιάνο και τραγούδησε η ανιψιά του Κωλέττη, που είχε σπουδάσει στην Ευρώπη. Τελειώνοντας, λοιπόν, το τραγούδι με τη φράση «έχουνε και οι τοίχοι αφτιά», οι αντιοθωνικοί βρήκαν την ευκαιρία να διαδώσουν τη φράση αυτή σαν σύνθημα, λέγοντας, συγχρόνως, να φυλάγονται από τους κατασκόπους των Βαυαρών. Μια άλλη εκδοχή, πολύ παλιότερη λέει ότι: «Ο Βύζας που έχτισε το Βυζάντιο ανήγειρε και τείχη που είχαν μια αξιοθαύμαστη ιδιότητα. Αν κάποτε μια σάλπιγγα ή φωνή ανθρώπου ή ζώου ακουγόταν, αμέσως ο ήχος αυτός μεταβιβαζόταν στον αμέσως επόμενο πύργο και ούτω καθεξής. Αλλά και ο ένας από τους εφτά πύργους του Βύζα ονομαζόταν πύργος του Ηρακλή και έκανε ακουστά τα μυστικά των εχθρών, που ήταν έξω από τα τείχη και τα μετέδινε στους πολιορκούμενους. Κάθομαι στ' αγκάθια Όταν στα 1204 οι Φράγκοι Σταυροφόροι -μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης- ήρθαν να κυριέψουν το Μωρία με το Γοδεφρείδο Βιλλαρδουίνο, πολλούς κόπους και θυσίες, κατόρθωσαν, ύστερα από σαρανταένα χρόνια, να πολιορκήσουν τη Μονεμβασία, που έμενε η τελευταία ακυρίευτη, ακόμη, πολιτεία από το βασίλειο του Μωρία. Οι πολιορκημένοι όμως άντεχαν παλικαρίσια και, παρ' όλες τις προσπάθειες τους, οι Φράγκοι δεν κατόρθωναν να μπουν και να καταλάβουν το κάστρο της. Μερικοί απ' αυτούς τότε -κάπου τριακόσιοι- αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τους συντρόφους τους και να φύγουν, γιατί είχαν βαρεθεί το μάταιο αγώνα τους. Αυτό, όμως, θεωρήθηκε προδοσία κι ένας Φράγκος ανώτερος αξιωματικός -ο Ραούλ Πίζος- τους συνέλαβε όλους και τους τιμώρησε μ' ένα πολύ αυστηρό όσο και παράξενο τρόπο: Τους έγδυσε και τους κάθισε πάνω σε μυτερά αγκάθια. Όταν ο Βιλλαρδουίνος έμαθε την απάνθρωπη τιμωρία των στρατιωτών του, διέταξε τους άλλους αξιωματικούς να τον πιάσουν και να τον τιμωρήσουν με τον ίδιο τρόπο. Οι στρατιώτες που ήθελαν να φύγουν, εκτίμησαν την πράξη αυτή του αρχηγού τους κι έμειναν. Από το γεγονός αυτό, παρέμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: «κάθουμε σε αγκάθια» που τη λέμε συνήθως, όταν μας βασανίζει κάτι. Κάνει την πάπια Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού -ο κλειδοκράτορας δηλαδή- ονομάζονταν Παπίας. «Ο Παπίας με τα του Εταιριάρχου αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλειον απάσας τάς εις το παλάτιον εισόδους». Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι, παραμένει άγνωστο. Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς. Ο Πάπιας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει στα συμπόσια του. Κάποτε -όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β'- Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρι-νός, άνθρωπος με σκληρά αισθήματα, ύπουλος και ψεύτης. Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα κλειδοκράτορα, άρχισε να διαβάλει τους πάντες -ακόμη και τον αδελφό του Συμεώνα- στον αυτοκράτορα. Έτσι, κατάντησε να γίνει το φόβητρο όλων. Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του ...;βούρκωναν υποκριτικά. - «Είσαι ο καλύτερος μου φίλος, του έλεγε. Πώς μπορούσα να πω εναντίον σου στον αυτοκράτορα;». Η διπροσωπία του αυτή έμεινε κλασική στο Βυζάντιο. Γι' αυτό, από τότε, όταν κανείς πιανόταν να λέει κανένα ψέμα στη συντροφιά του ή να προσποιείται τον ανήξερο, οι φίλοι του του έλεγαν ειρωνικά: «Ποιείς τον Παπίαν» ...; Φράση που έμεινε ως τα χρόνια μας με μια μικρή παραλλαγή. Καρφί δεν του καίγεται Όσο οι Τούρκοι έζωναν στενότερα την Κωνσταντινούπολη, τόσο οι Βυζαντινοί πρόσεχαν και οχύρωναν την Πελοπόννησο, για να την έχουν σαν καταφύγιο. Όταν ήρθε να καλογερέψει εδώ ο αυτοκράτορας Ιωάννης Καντακουζηνός, περιγράφει το Μυστρά «Σκυθίας ερημότερον». Οι επιδρομές των Σαρακηνών, οι πόλεμοι των Ελλήνων με τους Φράγκους της Αχαΐας και η αιώνια φαγωμάρα των τοπικών αρχόντων, είχαν καταστρέψει ολότελα τον τόπο. Κανείς δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του ούτε μέρα ούτε νύχτα, χωρίς να βαστά όπλα. Οι Παλαιολόγοι έβαλαν τάξη, ειρήνεψαν τα μέρη και με το Μυστρά, που έφτασε να 'χει σαράντα χιλιάδες κάτοικους, ζωντάνεψαν τον ελληνισμό εκείνους τους χρόνους. Παρ όλ' αυτά ολόκληρη η Πελοπόννησος κι ο Μυστράς μαζί, λίγο έλειψε να επαναστατήσουν, όταν τη θέση του γενικού τοποτηρητή πήρε ο Δημήτριος Παντεχνής, άνθρωπος που παρίστανε το θαυματοποιό. Πραγματικά, ο Παντεχνής φαίνεται πως γνώριζε την τέχνη του ταχυδακτυλουργού, γιατί πολλοί σύγχρονοι του αναφέρουν πως έκανε καταπληκτικά πράγματα. Κι ένα απ' όλα είναι, ότι εξαφάνιζε νομίσματα και χρυσαφικά μόλις τ άγγιζε και κατηγορούσε κατόπιν τους άλλους για κλέφτες. Επειδή έκανε πολλά τέτοια, ο λαός αποφάσισε να τον τιμωρήσει με την ποινή της παραμόρφωσης. Δηλαδή, μ ένα πυρακτωμένο καρφί, έκαναν στο πρόσωπο του τιμωρούμενου διάφορα σημάδια. Το καρφί, όμως, που έφεραν για να παραμορφώσουν τον Παντεχνή, παρόλο που το έβαλαν σε δυνατή φωτιά και το άφησαν εκεί πολλή ώρα, παρέμεινε τελείως κρύο. Το παράξενο αυτό φαινόμενο τόσο πολύ τρόμαξε το πλήθος, ώστε τον παράτησε κι έφυγε λέγοντας «το καρφί δεν του καίγεται», για να μείνει από τότε η παροιμιώδης φράση: «Καρφί δεν του καίγεται», που στην επέκταση της τη λέμε και για τα άτομα εκείνα που αδιαφορούν για τον πλησίον τους. Κροκοδείλια δάκρυα Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Συγχρόνως -ίσως από την προσπάθεια που βάζει για να ...; κλάψει- τρέχουν από τα μάτια του άφθονα και χοντρά δάκρυα. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κανένα παιδάκι που χάθηκε και τρέχουν να το βοηθήσουν ...; Ο κροκόδειλος επιτίθεται τότε, ξαφνικά και κάνει τη δουλειά του. Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος. Οι Φοίνικες, όμως, έμποροι, που έφταναν στα λιμάνια της Κορίνθου και του Πειραιά, μιλούσαν συχνά για τα διάφορα εξωτικά ζώα, τα πουλιά και τα ερπετά της πατρίδας τους, που άφηναν κατάπληκτους τους ανίδεους Έλληνες και τους γέμιζαν με τρόμο και θαυμασμό. Φαίνεται ωστόσο, ότι ο κροκόδειλος τους έκανε περισσότερη εντύπωση, κυρίως με το ψευτοκλάμα του, αφού ένας νεαρός ποιητής, ο Φερεκίδης, έγραψε κάποτε το παρακάτω επίγραμμα: «Εάν η γη ήθελε να συλλάβει εκ των δακρύων της γυναικός, εκάστη ρανίς των θα εγέννα κροκόδειλον». Παρόλο, λοιπόν, που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι' αυτούς που ψευτοκλαίνε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα Στα 1830, σ' ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο ...; Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν. Όπως ξέρουμε όλοι μας σχεδόν, ο πραγματικός Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των ανάπηρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει, εκτός από τις άλλες παθήσεις και τις παραμορφώσεις του σώματος, καθώς και τους τυφλούς. Ο άγνωστος, ωστόσο, του Άστρους δεν έκανε το παραμικρό θαύμα. Επειδή, όμως, δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ όλ' αυτά, η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα. Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ' αφτιά τους, τα πόδια τους και από ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα ότι θα γίνουν καλά. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: «Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα». Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε Ο λαός βλέπει και κρίνει. Βλέπει τα πάντα που περνούν μπροστά από τα μάτια του. Παρακολουθεί όλες τις σκηνές του κοινωνικού βίου, αδιαφορώντας αν τα πρόσωπα των σκηνών αυτών είναι άνθρωποι ή ζώα. Κουνάει το κεφάλι του, χαμογελάει και κάπου - κάπου κάτι λέει. Αυτό που λέει, είναι η παροιμία, είναι παροιμιώδης έκφραση. Βλέπει τώρα το συμπέθερό του το Σταμάτη, που τρέχει δεξιά και αριστερά, ψάχνοντας να βρει το γάιδαρο του. Ο γερο - θυμόσοφος, που κάθεται κάτω στον ίσκιο μιας βελανιδιάς, είχε προσέξει, ότι ο Σταμάτης ο συμπέθερός του, είχε ξεσαμαρώσει το γάιδαρο, ότι του έβαλε σ ένα κουρούπι πίτουρο, σ ένα άλλο νερό και έφυγε αφήνοντας τον εκεί. Ο γέρος, όμως, είχε παρατηρήσει και κάτι άλλο: ότι το ζώο ήταν λυτό, ότι ανέμιζε την ουρά του, και ότι, άμα η μουργέλα (αλογόμυγα) του χώθηκε στο ρουθούνι, άρχισε τις κλοτσιές και το έβαλε στα πόδια. Και την ώρα που ο απελπισμένος Σταμάτης ζυγώνει το γέρο και τον ρωτάει: - Μπας και είδες, συμπέθερε, κατά πού έκανε ο γάιδαρος μου; Ο γέρος, αντί για άλλη απάντηση, του λέει και μάλιστα έμμετρα: - «Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρεύε! ...;». Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του Στα παλιά τα χρόνια, για να ταξιδέψεις στη θάλασσα έπρεπε να 'χεις πολύ κουράγιο, γιατί σ' όλα τα πέλαγα αλώνιζαν κουρσάρικα καράβια. Οι μηχανές ήταν ακόμα άγνωστες και τα πλοία αρμένιζαν με τα πανιά ή με τα κουπιά. Φαντάζεστε τι πλήρωμα θα 'χανε τα κουρσάρικα καράβια! Οι κωπηλάτες, οι περισσότεροι ήταν συνήθως κατάδικοι (άνθρωποι των κάτεργων - δηλ. πλοίο που δούλευαν οι κατάδικοι), με σκοτεινό παρελθόν, (απ' εδώ και η λέξη κατεργάρης = άνθρωπος χωρίς εμπιστοσύνη κλπ.). Όταν, λοιπόν, ο αέρας έπεφτε και το καράβι έπρεπε να συνεχίσει το δρόμο του, μια φωνή δυνατή ξεσήκωνε απ' το ξαπόσταμά τους, τους ανθρώπους αυτούς: «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Ήταν η διαταγή να καθίσουν και πάλι στα κουπιά, στους μακρινούς ξύλινους μπάγκους ή πάγκους (από το Ιταλικό ρanco)! Υπήρχαν, επίσης, πλοία την εποχή εκείνη, που ονομαζόντουσαν «κάτεργα» (πλεούμενες φυλακές). Έτσι, το πλήρωμα αυτών των πλοίων λεγόταν «κατεργάρηδες». |
| Κάρολος Δαρβίνος: Το άλλο πρόσωπο του Θεού Posted: 06 Jul 2011 04:32 AM PDT             |
| Νέα στοιχεία για τον θάνατο του Χέμινγουεϊ και τον ρόλο του FBI! Posted: 06 Jul 2011 04:25 AM PDT  |
| ΕΛΕΥΣΙΣ 7 - Οι 2 Αντίθετες Δυνάμεις Posted: 06 Jul 2011 04:22 AM PDT  |
| Γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα ζήσει 150 χρόνια Posted: 06 Jul 2011 04:21 AM PDT   «Θα έλεγα ότι έχουμε 50-50 πιθανότητες να φέρουμε τη γήρανση σε ένα, όπως θα το αποκαλούσα, αποφασιστικό επίπεδο ιατρικού ελέγχου μέσα στα επόμενα 25 περίπου χρόνια», δηλώνει ο δρ. de Grey κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, λίγο προτού πραγματοποιήσει μια διάλεξη στο Βασιλικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Βρετανίας.«Και αυτό που εννοώ είναι ο ίδιος ακριβώς τύπος ιατρικού ελέγχου που έχουμε ενάντια στις πιο μολυσματικές ασθένειες της εποχής μας», προσθέτει ο Βρετανός καθηγητής.Ο de Grey φαντάζεται μια εποχή, όταν ο άνθρωπος θα επισκέπτεται τον θεράποντα γιατρό του για μια τακτική «συντήρηση», η οποία, μέχρι τότε, θα περιλαμβάνει γονιδιακές και βλαστοκυτταρικές θεραπείες, αναζωογόνηση του ανοσοποιητικού συστήματος και μια σειρά από άλλες προηγμένες ιατρικές τεχνικές που θα τον διατηρούν σε καλή φόρμα. Ο καθηγητής ζει κοντά στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου κέρδισε τον διδακτορικό του τίτλο το 2000 και είναι επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος SENS (Strategies for Engineered Negligible Senescence - σ.σ. Στρατηγικές για τη Μηχανική Απαλλαγή του Γήρατος), του οποίου είναι συνιδρυτής από το 2009.Ο ίδιος περιγράφει τη γήρανση ως μια μακροχρόνια συσσώρευση μοριακών και κυτταρικών καταστροφών σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα.«Η ιδέα είναι να εφαρμόσει κανείς αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε προληπτική γηριατρική, κατά την οποία μπορούμε να επιδιορθώνουμε κατά περιόδους αυτή τη μοριακή και κυτταρική ζημιά, προτού να φτάσει στο επίπεδο της αφθονίας, που είναι παθογόνο», εξηγεί.Η πρόκληση  Ο δόκτωρ Aubrey de Grey  Οι ιδέες του de Grey μπορεί να μοιάζουν παρατραβηγμένες. Εντούτοις, τα 20.000 δολάρια που πρόσφερε το 2005 η Επιστημονική Επιθεώρηση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), προκειμένου οποιοσδήποτε μοριακός βιολόγος να αποδείξει ότι η θεωρία του de Grey σχετικά με τις Στρατηγικές για τη Μηχανική Απαλλαγή του Γήρατος (SENS) είναι τόσο λανθασμένες, ώστε να είναι και ανάξιες λόγου, δεν τα κέρδισε κανείς ποτέ.Οι κριτές σε αυτό το ερευνητικό πάνελ παρακινήθηκαν να υποβιβάσουν την επιστημονική θεωρία του de Grey, μέσω μιας ομάδας εννέα επιστημόνων, οι οποίοι απέρριψαν την εργασία του, χαρακτηρίζοντάς την ως «ψευδο-επιστήμη».Κατέληξαν ότι αυτός χαρακτηρισμός δεν είναι δίκαιος, διατεινόμενοι ότι «οι SENS ενυπάρχουν σε ένα μέσο επίπεδο νέων ιδεών που πρέπει να επαληθευτούν, τις οποίες κάποιοι ίσως βρίσκουν ενδιαφέρουσες, ωστόσο άλλοι είναι ελεύθεροι να τις αμφισβητήσουν».Θεραπεία κυττάρωνΓια μερικούς, η προοπτική του να ζήσουν για εκατοντάδες χρόνια δεν μοιάζει και τόσο ελκυστική, καθώς παραπέμπει σε μια εικόνα γενεών με άρρωστους, αδύναμους, γέρους ανθρώπους αλλά και σε κοινωνίες, οι οποίες αδυνατούν ολοένα και περισσότερο να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες. Ωστόσο, ο δόκτωρ de Grey επισημαίνει πως δεν είναι αυτό το αντικείμενο της εργασίας του. Πρωταρχικός στόχος του παραμένει η εξάλειψη των θανατηφόρων ασθενειών.«Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για τη προσπάθεια να κρατήσουμε έναν άνθρωπο ζωντανό αλλά με κακή υγεία», υπογραμμίζει, μιλώντας στο Reuters. «Το ζήτημα είναι να αποτρέψουμε τους ανθρώπους από το να αρρωσταίνουν εξαιτίας του γήρατος. Οι συγκεκριμένες θεραπείες, πάνω στις οποίες εργαζόμαστε, θα προσδώσουν μακροζωία μόνον όταν καλυτερεύσουμε τις συνθήκες υγείας».Ο de Grey διαχωρίζει τη βλάβη που προκαλείται εξαιτίας του γήρατος σε επτά κύριες κατηγορίες, από τις οποίες οι τεχνικές επιδιόρθωσης πρέπει να αναπτυχθούν, εφόσον, όμως, επαληθευτεί η θεωρία του περί συνεχούς συντήρησης.Επισημαίνει ότι ενώ για κάποιες κατηγορίες, η επιστήμη παραμένει σε πρώιμο στάδιο, υπάρχουν άλλοι τομείς, στους οποίους έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος.  Λεπτομέρεια βλαστοκυττάρων  Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι εκείνες που συνδέονται κατά κύριο λόγο με το γήρας και ο de Grey υποστηρίζει ότι οι επιστήμονες έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διαβούν, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουν.Οι ασθένειες που προκαλούν καρδιακή ανεπάρκεια, εμφράγματα και εγκεφαλικά προκαλούνται από τη συσσώρευση ορισμένων τύπων, τους οποίους ο Βρετανός επιστήμονας αποκαλεί «μοριακά σκουπίδια» - υποπροϊόντα των διαδικασιών του μεταβολισμού στον ανθρώπινο οργανισμό - τα οποία το σώμα μας δεν μπορεί να τα εξαλείψει ή να τα αποβάλει.«Αυτά τα σκουπίδια συσσωρεύονται μέσα στο κύτταρο και εντέλει μπλοκάρουν τις κυτταρικές διεργασίες», είπε.Ο de Grey συνεργάζεται με τους συναδέλφους τους στις Η.Π.Α. προκειμένου να ταυτοποιήσει ένζυμα σε άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταστρέφουν τα σκουπίδια αυτά και να καθαρίζουν τα κύτταρα - ο στόχος, επομένως, είναι να βρεθούν οι γενετικές θεραπείες, οι οποίες θα δώσουν τη δυνατότητα αυτή στον άνθρωπο.«Εάν μπορούσαμε να το πετύχουμε αυτό στην περίπτωση ορισμένων διαφοροποιημένων δομών χοληστερόλης, οι οποίες συσσωρεύονται στα κύτταρα του αρτηριακού τοιχώματος, τότε πολύ απλά δεν θα φτάναμε στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων», προσθέτει. Ο δόκτωρ de Grey διστάζει, μολαταύτα, να κάνει ασφαλείς προβλέψεις σχετικά με το πόσο θα επεκταθεί το προσδόκιμο της ζωής στο μέλλον, αλλά επιμένει ότι μαζί με κάθε μεγάλη τεχνολογική πρόοδο στον τομέα της μακροζωίας, οι επιστήμονες θα χρειάζονται ολοένα και περισσότερο χρόνο προκείμενο να προχωρήσουν παρακάτω.Κατά την άποψή του, τούτο συνεπάγεται ότι ο πρώτος άνθρωπος που θα ζήσει έως τα 1.000 του χρόνια είναι πιθανό να γεννηθεί σε λιγότερο από 20 χρόνια, αφού γεννηθεί ο πρώτος άνθρωπος που θα συμπληρώσει τα 150α του γενέθλια.«Η μακροζωία ξεφεύγει από την ταχύτητα. Έτσι το αποκαλώ. Όταν, δηλαδή, έχουμε ένα επαρκές και κατανοητό πλαίσιο θεραπειών ικανών να περιορίσουν με την αρρώστια στα ηλικιωμένα άτομα γρηγορότερα σε σχέση με τον χρόνο. Και με αυτό τον τρόπο κερδίζουμε περισσότερο χρόνο, προκειμένου να αναπτύξουμε κι άλλες θεραπείες, καθώς ο καιρός περνά», λέει ο καθηγητής.Στην πραγματικότητα, αυτό που μπορούμε να προβλέψουμε με όρους μακροημέρευσης δεν είναι απολύτως τίποτα, επειδή αυτό θα καθορίζεται από τον κίνδυνο του θανάτου, που προκαλείται από άλλες αιτίες, όπως τα δυστυχήματα», προσθέτει.«Ωστόσο», καταλήγει ο καθηγητής, «δεν πρέπει να τίθεται κανένας φραγμός βάσει του πότε γεννήθηκε κάποιος. Το όλο θέμα με τη συντήρηση είναι ότι λειτουργεί επ' αόριστον». |
| Κρητη : Εντοπιστηκε φυτεια με 1.048 δενδρυλλια χασις Posted: 05 Jul 2011 11:56 PM PDT  Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν σε δύσβατη περιοχή, στις Καμάρες του Ηρακλείου, 1.048 δενδρύλλια χασίς, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Μεγάλη επιχείρηση στήθηκε χθες από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ρεθύμνου και το Τμήμα Αστυνομικών Επιχειρήσεων στα σύνορα Ρεθύμνου και Ηρακλείου, μετά από πληροφορίες για φυτεία με δενδρύλλια χασίς. Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν σε δύσβατη περιοχή, στις Καμάρες του Ηρακλείου, 1.048 δενδρύλλια χασίς, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Η υπόθεση ερευνάται πλέον από τις αστυνομικές αρχές του Ηρακλείου, στις οποίες παραδόθηκε και η μεγάλη ποσότητα των δενδρυλλίων που εκρίζωσαν οι αστυνομικές δυνάμεις του Ρέθυμνου, αφού η περιοχή ανήκει διοικητικά στο νομό Ηρακλείου. |
| Ανακαλυψαν το ελιξιριο της ζωης στο Νησι του Πασχα ! Posted: 05 Jul 2011 09:38 PM PDT  Οι επιστήμονες ανακάλυψαν σε αφθονία ένα βακτήριο από το οποίο παράγεται η ραπαμυκίνη. Η συγκεκριμένη ουσία σταματά το "ρολόι" του οργανισμού και μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου πάνω από μία δεκαετία. Σ' ένα από τα πιο απομακρυσμένα και μυστηριώδη μέρη του πλανήτη, το Νησί του Πάσχα (ανήκει στη Χιλή), οι επιστήμονες ανακάλυψαν το ελιξίριο της ζωής. Στο έδαφος του νησιού πλεονάζει ένα βακτήριο από το οποίο παράγεται η ραπαμυκίνη, μία ουσία που σταματά το "ρολόι" του οργανισμού πολεμώντας τη γήρανση. Για τους επιστήμονες η περίφημη αυτή ουσία μπορεί να φέρει "ανάσταση" στη ζωή πολλών ανθρώπων, καθώς σε έρευνες που έχουν γίνει κατάφερε να επιμηκύνει τη ζωή των θηλαστικών ζώων έως και 38%. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν δημοσιεύματα των βρετανικών εφημερίων "Μέιλ" και "Τέλεγκραφ", η ραπαμυκίνη μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου πάνω από μία δεκαετία. Ερευνητές από τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου και του πρωτοπόρου γενετιστή επιστήμονα Φράνσις Κόλινς, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, θα αρχίσουν να εξετάζουν κατά πόσο η ουσία αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον γενικό πληθυσμό. Η ραπαμυκίνη είναι προϊόν ενός βακτηρίου με την ονομασία Streptomyces hygroscopicus, το οποίο ανακαλύφθηκε στην αρχή της δεκαετίας του '70 σε δείγμα εδάφους του Νησιού του Πάσχα (έχει έκταση 160 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως αντιμυκητιακό, αλλά σύντομα οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι είχε ισχυρές ανοσοκατασταλτικές ιδιότητες. Πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε πειραματικά σε παιδιά τα οποία έπασχαν από το σύνδρομο προγηρίας (Hutchinson-Gilford), μια σπάνια γενετική ασθένεια η οποία επιταχύνει τη διαδικασία της γήρανσης προκαλώντας τον θάνατο ακόμα και σε ηλικία 12 ετών από γηρατειά. Το σύνδρομο αυτό προκαλείται από μια ύπουλη διαδικασία, κατά την οποία μια πρωτεΐνη, η προγερίνη, αναπαράγεται σε κάθε κύτταρο του σώματος προκαλώντας πρόωρη γήρανση. Στο σημείο αυτό ακριβώς έρχεται η ραπαμυκίνη να απαλλάξει τα κύτταρα από την προγερίνη, αφήνοντάς τα υγιή. Προς το παρόν η μαγική αυτή ουσία χρησιμοποιείται για την ανοσοκαταστολή σε μεταμοσχεύσεις οργάνων. Ενας από τους συντάκτες της μελέτης, ο Ντιμίτρι Κρέιντς, δηλώνει στον βρετανικό Τύπο: "Ακόμα και η ελάχιστη ενεργοποίηση αυτού του συστήματος μπορεί να επεκτείνει τη διάρκεια ζωής των κυττάρων και των οργάνων μας". ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΕΚΠΛΗΞΕΩΝ Ανακαλύφθηκε Πάσχα πριν από 288 χρόνια Οταν μια Κυριακή του Πάσχα, πριν από 288 χρόνια, ο Ολλανδός εξερευνητής Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ανακάλυπτε μια κουκκίδα στον χάρτη του Ειρηνικού Ωκεανού, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το πιο απομονωμένο νησί στον κόσμο, το Νησί του Πάσχα -όπως εύλογα ονομάστηκε- θα βρισκόταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ιατρικής κοινότητας. Στο χώμα αυτού του νησιού κρύβεται ένας θησαυρός όχι μόνο ενάντια σε πολλές ασθένειες αλλά και ενάντια στον χρόνο. Πρόκειται για ένα βακτήριο από το οποίο παράγεται η ουσία ραπαμυκίνη, που πιθανότατα κρύβει το μυστικό της μακροζωίας στους ανθρώπους. |
| You are subscribed to email updates from ╚»*«╝Pantocratoria©╚»*«╝ To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου