The Music Center |
- ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
- Ζαμπετας!!!!!!!!!!!!
- Γιώργος Ξυλούρης
- Πες μου μια λέξη να βρώ τραγούδια... λέξη: “i-Technology!" (τραγούδια που μιλούν για τεχνολογία )
- Τα 10 Αγαπημένα απο τον Άρη Πλασκασοβίτη
- Χασάπικος
- Δημήτρης Λογαράς - Έξι χορδές στα δάχτυλα και στη ψυχή Belcanto
- Βασίλης Μοσχονάς - Συ-σπείρωση όλων των ειδών
- ΜΕΛΙΣΣΕΣ FEAT. ΗΒΗ ΑΔΑΜΟΥ - ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΑ2
- Τα πιο διαχρονικά "καγκούρικα" τραγούδια
- Οι χειρότερες διασκευές τραγουδιών όλων των εποχών!
- Τι χρώμα είναι το αγαπημένο σας συγκρότημα;
- Τα κοινωνικά μηνύματα στα video clips της Britney Spears
- Άρης Μανουράς
- Moves Like Jagger (Eos Dubstep Remix)
- Lil Wayne - How To Love (Dubstep Mix)
- Lil Wayne and Skrillex - Cash Money Monsters (Dubstep Mashup)
- Like a G6 ---- (remixx) [Dubstep]
- Deep Tizz - I Want You Back
- Deep inside new single 2011 - Claydee
| Posted: 02 Nov 2011 06:39 AM PDT  Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά. Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου. Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία. Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο. Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή. Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού , εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα. Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι : Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ. Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας.
Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα. Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.
|
| Posted: 02 Nov 2011 06:25 AM PDT Που 'σαι Θανάση Μαλιστα κυριέ
Τρελαρες όλοι γιναμε
O νικολακης
Γιώργος Ζαμπέτας 1925 - 1992  Συνθέτης, βάρδος του λαϊκού τραγουδιού και δεξιοτέχνης στο μπουζούκι. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στην Αθήνα. Τα πρώτα μαθήματα στο μπουζούκι τα πήρε από τον κουρέα πατέρα του και από το 1950 άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά σε λαϊκά κέντρα. Στη δισκογραφία μπήκε το 1953. Το 1959 ο Μάνος Χατζιδάκις τον έκανε «σολίστ» στις συνθέσεις του. Τα επόμενα χρόνια, ο Γιώργος Ζαμπέτας «κέντησε» με τις ξεχωριστές πενιές του τις εισαγωγές και τα τραγούδια των Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα, Μαρκόπουλου, Μαρκέα, Καπνίση και πολλών άλλων συνθετών. Έγραψε ακόμα τραγούδια με τους Πυθαγόρα, Καγιάντα, Πρετεντέρη, Παπαδόπουλο, Τζεφρώνη, Μπακογιάννη και Παπαγιαννοπούλου, ενώ συνεργάστηκε στενά με τον κορυφαίο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη - Τσάντα, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται πάνω από 250 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν επιτυχίες, όπως «Πατέρα κάτσε φρόνιμα», «Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά», «Σταλιά-σταλιά», «Τι σου 'κανα και μ' εγκατέλειψες», «Τι γλυκό να σ' αγαπούν», «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε», «Ο πιο καλός ο μαθητής» κ.α. Με τα τραγούδια του ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά τραγουδιστών: Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Δούκισσα κ.α. Πήρε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες («Κόκκινα Φανάρια», «Λόλα», «Οδός Ονείρων» κ.α.). Πηγαίος, αθυρόστομος, χιουμορίστας, αλλά και μάγκας, αποκριθείς σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη σχέση του με το χασίσι, απάντησε: «Αν έχω φουμάρει χασίσι; Λιβααααάδια. "Μάλιστα κύριε" (τίτλος τραγουδιού του Γ. Ζαμπέτα, με ερμηνεία δική του και στίχους του Αλέξανδρου Καγιάντα)». Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1992. |
| Posted: 02 Nov 2011 05:57 AM PDT  InfoΌνομα: Γιώργος Επίθετο: Ξυλούρης Ιδιότητα: Τραγουδιστής Ζώδιο: ΑιγόκερωςΟ Γιώργος Ξυλούρης ένας από τους πιο αγαπημένους παίχτες του Greek Idol 2 απαντάει στις fast & fifteen ερωτήσεις και μας μιλάει για τη ζωή του και τα σχέδια του ...;
1) Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ξυπνάς? Να σπάσω το τηλέφωνο που το ακούω να χτυπάει εδώ και ώρααα...! 2) Πως σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου? Βολτάρωντας με φίλους και αγαπημένα μου πρόσωπα... Θάλασσα, σινεμά και chilling! .. 3) Ποιό είναι το καλύτερο δώρο που σου έχουν κάνει? Μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου! 4) Ποιό είναι το αγαπημένο σου χρώμα? Το μαύρο! 5) Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες αμήχανα και για Στη πρώτη έξοδο μετά το παιχνίδι γιατί δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ στα παιδιά που μου μιλούσαν ή με χαιρετούσαν..
6)Πόσο χρονών έδωσες το πρώτο σου φιλί? Το έδωσα στα 10 νομίζω... με τη Στέλλα...! 7) Ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα στο σχολείο? Έκθεση νομίζω και ιστορία, αν και δε μου άρεσε την ώρα της παράδοσης και τα διάβαζα από το βιβλίο... 8) Πότε και που έκανες τις καλύτερες διακοπές της ζωής σου? Στην Κέρκυρα με τους γονείς μου πριν τέσσερα χρόνια! 9) Τι σε γοητεύει σε κάποιον -α? Τα μάτια της κυρίως, να εκπέμπει αλήθεια, ζεστασιά και ερωτισμό... 10) Τι δε σου αρέσει πάνω σου? Η μύτη μου.
11) Ποιο είναι το πιο extreme πράγμα που έχεις κάνει στη ζωή σου? Έφευγε για το εξωτερικό η κοπέλα μου και ξημερώματα πηγαίνοντας μαζί της στο αεροδρόμιο έκλεισα εισιτήριο εκείνη τη στιγμή και έφυγα μαζί της για 3 μέρες.. 12) Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι? Αυτή την περίοδο το «Κλειστά Τα Στόματα» του Αντώνη Ρέμου αλλά γενικά το «Μη Πλησιάζεις Πιο Κοντά» του Νότη Σφακιανάκη με αντιπροσωπεύει απόλυτα... 13) Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή στην καριέρα σου; Μέχρι στιγμής η πρεμιέρα του Greek Idol. 14) Με ποιόν καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς? Δισκογραφικά θα ήθελα πάρα πολύ με το Νίκο Βουρλιώτη! 15) Που σε βρίσκει κανείς αυτή την περίοδο και τι ετοιμάζεις? Με βρίσκει στην Αθήνα να ετοιμάζω το πρόγραμμά μου για τις συναυλίες με την Έλλη Κοκκίνου..
|
| Πες μου μια λέξη να βρώ τραγούδια... λέξη: “i-Technology!" (τραγούδια που μιλούν για τεχνολογία ) Posted: 02 Nov 2011 05:54 AM PDT "i-Technology"
1. Αyo Technology-Milow
2. Video killed the radio star-The Buggles
3. Marching the hate machines-Thievery Corporation
4. Computer Age-Neil Young
5. Internet Connection-M.I.A
6. Robots-Kraftwerk
7. Technologic-Daft Punk
8. Idealistic-Digitalism
9. Nothing But Flowers-Talking Heads
10. Tv nation- Cyanna |
| Τα 10 Αγαπημένα απο τον Άρη Πλασκασοβίτη Posted: 02 Nov 2011 05:47 AM PDT  InfoΌνομα: Άρης Επίθετο: Πλασκασοβίτης Ζώδιο: Λέων Τόπος Διαμονής: ΑθήναΟ Άρης Πλασκασοβίτης ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα φαβορί του Greek Idol. Είναι από τα λίγα άτομα του καλλιτεχνικού στερεώματος που συνδυάζει φωνή και σκηνική παρουσία σε απόλυτη αρμονία... Ευγενικός και χαμηλών τόνων με μεγάλη αγάπη για το τραγούδι και τη μουσική γενικότερα, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα μας απασχολήσει θετικά τα επόμενα χρόνια!!! Αυτή τη περίοδο ετοιμάζεται για καλοκαιρινές περιοδείες στο πλευρό της Έλλης Κοκκίνου... Ας γνωρίσουμε σήμερα ποια είναι τα 10 Αγαπημένα του...
|
| Posted: 02 Nov 2011 05:45 AM PDT  Ο Χασάπικος λέγεται και Μακελάρικος. Στην Κωνσταντινούπολη μακελάρης λεγόταν ο χασάπης και ο χορός, επειδή τον χόρευε η συντεχνία των χασάπηδων-μακελάρηδων, ονομάστηκε Χασάπικος ή Μακελάρικος.
Ο αργός Χασάπικος, όπως είναι η πραγματική του ονομασία, ενώ είναι καθαρά παραδοσιακός χορός, με την μεγάλη διάδοση του μπουζουκιού και του μπαγλαμά άρχισε να χορογραφείται, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό απο την αρχική του μορφή. Στο βίντεο που ακολουθεί περιλαμβάνεται ένα απόσπασμα αυθεντικού Χασάπικου, ενώ στις φωτογραφίες απεικονίζονται η Μικρασιάτικη αντρική και γυναικεία φορεσιά. |
| Δημήτρης Λογαράς - Έξι χορδές στα δάχτυλα και στη ψυχή Belcanto Posted: 02 Nov 2011 05:43 AM PDT  Ποτέ δεν είναι αργά. Και επειδή έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα στην μουσική παραγωγή χρειάζεται πολλές φορές ο ίδιος ο καλλιτέχνης, τραγουδιστής στην προκειμένη περίπτωση, να αναλαμβάνει δράση και να φροντίσει, με δικά του οικονομικά μέσα, την δισκογραφία του. Ο Δημήτρης Λογαράς δεν είναι νέος στην «Πιάτσα». Έχει αποδείξει την αξία του ως τραγουδιστής και σολίστας κιθάρας σε πάλκο, πίστα και στούντιο. Η στιγμή της προσωπικής του δισκογραφίας προέκυψε τώρα.
Ο Δημήτρης γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα με καταγωγή από τα Επτάνησα. Η σχέση του με την μουσική ξεκινάει στα χρόνια του δημοτικού σχολείου με μαθήματα πιάνου. Τελικά τον κέρδισε όμως η κιθάρα και ξεκινάει σε ηλικία δέκα χρονών μαθήματα στον κορυφαίο κλασσικό κιθαρίστα Δημήτρη Φάμπα, που τον λάτρεψε ως δάσκαλο. Οι σπουδές του θα διαρκέσουν πολλά χρόνια και μέχρι σήμερα εξασκείται σε καθημερινή βάση στην κιθάρα. Ακολούθησαν σπουδές θεωρητικών. Αργότερα έκανε μαθήματα φωνητικής με την Λίνα Τέντζερι και τον Φραγκίσκο Βουτσίνο. Από έφηβος παίζει και τραγουδάει σε παρέες τραγούδια του Σαββόπουλου, αλλά και ρετρό από τα οποία είχε ακούσματα λόγω της επτανησιακής καταγωγής του. Κάθε φορά στις γιορτές του σπιτιού οι θείοι μου και οι θείες μου, όταν μαζευόμαστε να φάμε, κάνανε αμέσως μια τρίφωνη χορωδία, καμιά φορά και τετράφωνη. Ακούει Θεοδωράκη και Ξαρχάκο και ως τραγουδιστή τον Μπιθικώτση. Πάνω στα χνάρια του Μπιθικώτση πάτησα για να τραγουδήσω. Είναι κάτι το εκπληκτικό με αυτόν τον τραγουδιστή. Ένα τραγούδι μπορείς να το ακούσεις από πολλούς, αν θέλεις όμως να μάθεις πως τραγουδιέται, πως γράφτηκε, θα το ακούσεις από τον Μπιθικώτση. Ανακαλύπτει νωρίς και τα τραγούδια τού Τσιτσάνη Ο Τσιτάνης είχε το αναμφισβήτητο κύρος του πατριάρχη της λαϊκής μουσικής. Άλλοι που μετέπειτα φάνηκε πόσο σπουδαίοι ήτανε, τότε ήταν κάπως παρεξηγημένοι, τους θεωρούσαν όχι τόσο σοβαρούς, όπως για παράδειγμα τον Ζαμπέτα. Δηλαδή αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη τον μεγάλο εκτελεστή, τον μεγάλο συνθέτη και μεγάλο περφόρμερ τον θεωρούσαν σε σχέση με τον Τσιτσάνη αστείο και ελαφρύ. Από τα δεκαεφτά του δούλευε βράδυ με τραγούδι και κιθάρα σε ρεμπετάδικα και ταβέρνες με ρεμπέτικο ρεπερτόριο που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Το ρεμπέτικο του άρεσε και τον γοήτευε και το ακούει τώρα πια με νοσταλγία αλλά το ξεπέρασε στην ανάγκη του να εκφραστεί μουσικά με άλλα πράγματα. Πάντα τον γοήτευε η μπαλάντα, ελληνική και ξένη. Μέσα του κράτησε και τα ροκ ακούσματα των εφηβικών του χρόνων σαν δυνατότητα να τα παίζει. Αργότερα δούλευε με την ίδια άνεση σ' ένα λαϊκό μαγαζί και στην νέα μουσική σκηνή η οποία δημιουργήθηκε από την δεκαετία του 80, Φατμέ, Πορτοκάλογλου, αφοί Κατσιμίχα κτλ. Το 84 γνωρίζει τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Με τον Γεράσιμο πρωτοσυναντηθήκαμε όταν απολύθηκα από φαντάρος και πήγα να βρω δουλειά στην Τερψιθέα στο «Ανώγειο». Εκεί δούλευε και ο Πάνος Κατσιμίχας πριν δισκογραφίσουνε. Μου λέει ο Βασίλης, το αφεντικό εκεί πέρα «θα 'ρθει ένα παιδί που θα παίζει μπουζούκι, θα τον δεις ,είναι πολύ καλός και ωραίος τραγουδιστής». Και μου 'ρχεται ο Γεράσιμος με το μπουζουκάκι. Αφού κάτσαμε και κάναμε πρόβα αλλάξαμε δύο κουβέντες, φύγαμε από το μαγαζί μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε μέχρι τις 8 το πρωί και ανακαλύψαμε πως είναι αδύνατον να συναντηθήκαμε σήμερα για πρώτη φορά και από τότε αυτή η φιλία έχει κρατήσει ζωντανή. Περάσαμε πολλά ωραία χρόνια μαζί τραγουδώντας. Γιατί για τέσσερα πέντε χρόνια τραγουδάγαμε ντουέτο και πηγαίναμε σ' όλες τις δουλειές. Εν τω μεταξύ λόγω κεφαλλονίτικης καταγωγής κι αυτός είχε το μπελκάντο μέσα του. Και τραγουδούσαμε τα πάντα. Δουλεύαμε και με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα στο «Σείριο». Τότε που ο Χατζηδάκις καλούσε κάποιους ανθρώπους να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Προσκάλεσε τα δυο αδέρφια και τους είπε «Θέλω κάτι απλό». Και του λέει ο Πάνος «Θα το παρουσιάσουμε όπως παίζουμε στην γειτονιά μας. Θα είμαι εγώ και ο αδερφός μου, φυσαρμόνικα και ντέφι ,ο Δημήτρης με κιθάρα, μπουζουκάκι ο Γεράσιμος κα οι τέσσερεις μαζί τραγούδι». Έχει μείνει και μια εκτέλεση σε δίσκο από το «Σείριο» που τραγουδάμε το «Νύχτωσε νύχτα» μ' αυτό τον τρόπο. Θα δεις τι ωραία, τι ζωντανό είναι.
Παράλληλα με την βραδινή δουλειά διδάσκει σε μουσικές σχολές και σε ιδιαίτερα. Είκοσι έξι χρόνων προσλαμβάνεται ως καθηγητής μουσικής στο δημόσιο σχολείο. Εμπλουτίζει την διδακτική ύλη και φέρνει μέχρι και μικρές ορχήστρες στην τάξη. Παρ' όλο που του άρεσε η διδασκαλία παραιτήθηκε μετά από δυο χρόνια αποθαρρυμένος από την ρουτίνα του δημοσίου. Δεν μετάνιωσα ποτέ που έφυγα από το δημόσιο. Αν είχα μείνει θα ήμουν άλλος άνθρωπος τώρα. Σε όσους το 'λεγα ότι παραιτήθηκα, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, με κοίταζαν σαν εξωγήινο. Είμαι ευτυχής που μπορώ και κάνω ότι αγαπάω. Αυτό που τον ευχαριστούσε είναι να παίζει και να τραγουδάει. Από τότε δουλεύει συνέχεια σε μουσικούς χώρους σχεδόν όλων των ειδών. Πάντα στα χρόνια που τραγουδάω έβλεπα από τα αφεντικά στα μαγαζιά τη διάθεση να χαμηλώσουν την ποιότητα της μουσικής, με το μόνιμο επιχείρημα, ότι το θέλει ο κόσμος. Όχι λοιπόν δεν το θέλει ο κόσμος. Το θέλουν αυτοί επειδή νομίζουν ότι μ' αυτό τον τρόπο θα βγάλουν περισσότερα λεφτά. Μου έχουν τύχει μαγαζιά, που ενώ όλοι οι άλλοι γύρω μου ήταν εμπορικοί, εγώ τραγούδαγα αυτά που τραγουδάω και ακόμα και άνθρωποι που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι θαμώνες σ' ένα σκυλάδικο παρακολουθούσαν το καλό τραγούδι με σεβασμό. Ένας τραγουδιστής που θα στηθεί απέναντι τους και θα τους πει πέντε πράγματα από την καρδιά του, τα οποία έχουνε και συναισθηματική αλλά και πραγματική καλλιτεχνική αξία, τον ακούν με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από μια τραγουδιστριούλα που θα ενώσει πέντε- δέκα ρεφρέν και θα τα πει για να κάνει σαματά. Εκτός από τα τραγούδια του καινούργιου του CD ερμήνευσε σε ποίηση του F.G. Lorca το τραγούδι "Empieza el illando" στο CD «Άκου τις φωνές» του συνθέτη Δημήτρη Τσακίρη
Το CD του συμπεριλαμβάνει εννέα καινούργια τραγούδια, σε μουσική των Δημήτρη Λογαρά, Παντελή Θαλασσινού, Γεράσιμου Ανδρεάτου, Θέμη Τρίπκου, Γιώργου Δημουλιά κ.ά., σε στίχους των Ηλία Κατσούλη, Ρεβέκκας Ρούσση, Γιώργου Δημουλιά, ποίηση Ιωάννη Πολέμη, και μια επανεκτέλεση σε στίχους και μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Τα κομμάτια τα συγκέντρωνα αρκετά καιρό. Να μαζέψεις και να ενορχηστρωθεί το υλικό, να δουλέψεις στο στούντιο και όλα να μπούνε σε μια τάξη, είναι δουλειά που απαιτεί χρόνο και κόστος. Επειδή στον κύκλο υπάρχουν παρά πολύ καλοί φίλοι και συνάδελφοι, με βοηθήσαν και τους ευχαριστώ από καρδιάς. |
| Βασίλης Μοσχονάς - Συ-σπείρωση όλων των ειδών Posted: 02 Nov 2011 05:39 AM PDT  Γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει μια ταμπέλα. Ο Βασίλης Μοσχονάς είναι τραγουδιστής και παίζει κρουστά. Έχει εμφανιστεί από τα μπουζούκια της επαρχίας μέχρι τις μουσικοθεατρικές παραστάσεις του Σταμάτη Κραουνάκη. Μπορεί να σε διασκεδάσει σε πίστα με τσιφτετέλια και ζεϊμπέκικα ή να σε καθηλώσει με έντεχνα τραγούδια και παραδοσιακούς αμανέδες. Με το ένα μου πόδι στηρίχτηκα στα έντεχνα, με τ' άλλο στα μπουζούκια. Δεν απέκτησα μια ταυτότητα και είμαι κατά της τυποποίησης, παρ' όλο που πιστεύω ότι τελικά δεν μου βγήκε σε καλό. Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς μουσουλμάνους. Ο πατέρας του τσιγγάνος. Μεγάλωσε με ήχους τσιγγάνικων και τούρκικων τραγουδιών. Από μικρός ήθελε να ασχοληθεί με το τραγούδι. Επαγγελματικά ξεκίνησε μετά την στρατιωτική του θητεία. Δούλεψε σε μπουζούκια της Αλεξανδρούπολης για περίπου δυο χρόνια. Από εκείνα τα χρόνια του άρεσε και το έντεχνο τραγούδι. Δεν τα κατάφερνα στα έντεχνα τότε. Άκουγα έντεχνους τραγουδιστές και τραγούδια που μου άρεσαν, ήθελα πάρα πολύ να τα πω αλλά δεν μπορούσα. Και μάλιστα ένας λόγος που έφυγα από την Αλεξανδρούπολη και ήρθα στην Αθήνα ήταν και αυτός. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής στο «Εθνικό Ωδείο» με την Άννα Διαμαντοπούλου». Εγώ πιστεύω ότι είμαι λαϊκός τραγουδιστής. Νόμιζα ότι θα παιδευόμουνα με τα έντεχνα. Με βοήθησε πάρα πολύ η δασκάλα μου. Παρ' όλο που δεν θα το πίστευα εγώ, ο παραγωγός Άγγελος Σφακιανάκης σε μια ακρόαση στη «Λύρα» για να με κατατάξει στα έντεχνα ή στα λαϊκά με κατέταξε στα έντεχνα. Αυτό για μένα λέει πολλά. Ότι ο κόπος που είχα κάνει τόσα χρόνια δεν πήγε χαμένος. Η γνωριμία με τον Σταμάτη Κραουνάκη έγινε μέσω ραδιοφωνικής εκπομπής που παρουσίαζε εκείνος μαζί με την Λίνα Νικολακοπούλου. Η ερμηνεία του Βασίλη στο τραγούδι «προσωπικά» του Γιάννη Σπανού κινεί το ενδιαφέρον του. Και έτσι το 1991/ 92 ο Βασίλης συμμετέχει στην παράσταση της Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Zoom (Μουσική επιμέλεια Σταμάτης Κραουνάκης, Λίνα Νικολακοπούλου, σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.) με τον Κώστα Μακεδόνα, Κώστα Γανωτή και Νίκο Ζούκα. Στο ζωντανό ηχογραφημένο δίσκο που προκύπτει από αυτή την συνεργασία ερμηνεύει το τραγούδι των γύφτων (μπαλαμός) του Διονύση Τσακνή. Με την παράσταση ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Χαίρομαι που έφτασα στο σημείο που μπορούσα να σταθώ και σ' έντεχνους χώρους. όταν το συζητούσα τότε στην Αλεξανδρούπολη ως πιτσιρικάς με φίλους, γελούσαν όταν τους έλεγα ότι θα τραγουδήσω κάποια στιγμή στην Αθήνα και μάλιστα σε χώρους διαφορετικούς από αυτούς που γνώριζαν. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην Θεσσαλονίκη στις «Χάνδρες» με την Άννα Ζήση και τη Νατάσσα Θεοδωρίδου. Την επόμενη χρόνια πάλι στην Αθήνα με την Κρινιώ Νικολάου, τον Αλέξανδρο Χατζή και τον Βασίλη Παϊτέρη. Θα ακολουθήσουν δυο δισκογραφικές συνεργασίες με τον συνθέτη Μιχάλη Κουμπιό. Το '95 στο CD «Πρωί -μεσημέρι -βράδυ» ο Βασίλης ερμηνεύει έξι τραγούδια σε στίχους Διονύση Καψάλη Το '96 κυκλοφορεί το προσωπικό CD του Βασίλη Μοσχονά, «Αγάπες της ψυχής μου» σε στίχους Ηλία Κατσούλη Αντώνη. Ι. Κορρέ και Μιχάλη Κουμπιού. Συνεργάστηκε με την Λένα Αλκαίου και την Δήμητρα Παπίου. Σε αυτό το χρονικό διάστημα συμμετείχα σε συναυλίες με τον Ηλία Κλωναρίδη και τον αείμνηστο Γρηγόρη Μπιθικώτση και αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του. Ακολουθούν εμφανίσεις σε μαγαζιά του Ισραήλ και της Αμερικής και το 1999 μια συμμετοχή με το τραγούδι «Μη παίζεις με τις λέξεις» στο CD «Gypsies bar». Μια συλλογή τσιγγάνικων τραγουδιών από διάφορες χώρες.
Το 2005 γίνεται μέλος της μουσικοθεατρικής ομάδας «Σπείρα σπείρα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Εκεί παραμένει μέχρι το καλοκαίρι του 2010. Συμμετέχει στις παραγωγές της σπείρας «Μπιμπερό», «Αιωνία θητεία στο κάλλος», «Δουλάρες», «Πόσο σ' αγαπώ» και «All that buzz». Το 2007 ερμηνεύει το τραγούδι «Έφαγα ήττα» σε στίχους και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη στο CD «Πόσο σ΄ αγαπώ»
Επίσης λαμβάνει μέρος σε όλα τα επεισόδια της «Σπείρα σπείρα show» που προβλήθηκαν στη ΝΕΤ στην αρχή του 2009. Αισθάνομαι τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Σταμάτη Κραουνάκη και του χρωστώ πολλά. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Πήρα πολλά και έδωσα όσο μπορούσα. Άλλωστε ο Σταμάτης είναι και νονός μου, με βάφτισε χριστιανό ορθόδοξο. Τώρα θέλω να γυρίσω στα παλιά μου τα λημέρια που τ' αμέλησα για πολλά χρόνια. Άλλοι στη θέση μου θα είχαν ασχοληθεί. Θα 'θελα να τραγουδήσω αμανέδες, και δεν το έκανα και το 'χω μετανιώσει. Θα 'θελα να κάνω πράγματα δικά μου και δε τα έκανα. Ήρθε η ώρα να ασχοληθώ. Δεν ξέρω αν θα με βγάλει κάπου, θα προσπαθήσω όμως γιατί το 'χω ανάγκη. |
| ΜΕΛΙΣΣΕΣ FEAT. ΗΒΗ ΑΔΑΜΟΥ - ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΑ2 Posted: 01 Nov 2011 01:15 PM PDT <iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/zWWSZF3E4cQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> |
| Τα πιο διαχρονικά "καγκούρικα" τραγούδια Posted: 01 Nov 2011 11:52 AM PDT  Παραδεχτείτε το.. και από το δικό σας το σπίτι περνάνε ξημερώματα με τη μουσική στη διαπασών..
Τα τραγούδια που ακούγονται από τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν ιδιαίτερη ποικιλία.. Υπάρχουν όμως και κάποια τραγούδια.. τα οποία θα μπορούσαμε να τα πούμε και καγκούρικα ( χαδευτικά και χωρίς παρεξήγηση ) που ανήκουν μόνο σε αυτή την κατηγορία! Τραγούδια που οι περισσότεροι ακούσαμε στην εποχή τους αλλά τώρα στο άκουσμά τους και μόνο μπορούν να προκαλέσουν γέλια!! Πάμε να δούμε μερικά από αυτά:
Για αρχή...Gasolina από Daddy Yankee
Συνεχίζουμε φυσικά με Lorna και τι άλλο; Papi Chulo
Sientelooooo .. Πως σου ακούγεται σήμερα το τότε hit του Speedy και της Lumidee;
Τη Τζουτζούκα την ακούσαμε και σε ελληνική version αλλά προτιμάμε πάντα το Original για αυτό και... Axe Bahia και Thu Thuca!!
Lick It.. Lick It μας λέει η dirty Khia στο My Neck, My Back! Το τραγούδι παίζει ακόμα και σήμερα χωρίς αυτό να αφαιρεί την... «καγκούρικη ιδιότητά του»!
Νομίζετε ότι η Ελλάδα δεν έχει βγάλει και τα δικά της Original τραγούδια του είδους; Για πάμε να θυμηθούμε αυτό το Gucci Φόρεμα που έβαλε Βόρειους και Δυτικούς να σφαχτούν!
Αυτά ήταν ίσως και τα πιο διάσημα «καγκούρικα» τραγούδια! Κι αν εσύ που μας διαβάζεις τα ακούς και τα βάζεις δυνατά στο αμάξι.. Χιούμορ κάνουμε!! |
| Οι χειρότερες διασκευές τραγουδιών όλων των εποχών! Posted: 01 Nov 2011 11:50 AM PDT  Τίποτα δεν είναι περισσότερο επώδυνο για να ακούσεις από μια τρομερή διασκευή. Και πολλοί καλλιτέχνες στηριζόμενοι στην επιθυμία τους να εκφράσουν με έναν διαφορετικό τρόπο αγαπημένα τους κομμάτια καταφέρνουν αυτό ακριβώς... να φτιάξουν μια απαίσια διασκευή. Μια διασκευή που όχι απλά δε μπορείς να ακούσεις (εντάξει, μικρό το κακό!) αλλά και που σε κάνει να μη θες να ξανακούσεις ποτέ το συγκεκριμένο τραγούδι ακόμη και στην original εκδοχή του. Έτσι λοιπόν, το περιοδικό Rolling Stone αποφάσισε να θέσει στους αναγνώστες του ένα ερώτημα...: Ποια είναι η χειρότερη διασκευή όλων των εποχών? Εμείς βρήκαμε τις απαντήσεις και σας παρουσιάζουμε πιο κάτω το Top 10 των χειρότερων διασκευών που έγιναν ποτέ στην ιστορία της μουσικής...
10. William Shatner - Lucy In The Sky With DiamondsΤο ντεμπούτο album του William Shatner του 1968 "The Transformed Man" είναι ίσως το πιο χλευαστικό album στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής. Κυκλοφόρησε στο απόγειο του ψυχεδελικού κινήματος και το album αναμειγνύει γνωστά ποιήματα και το Σαιξπηρικό έργο με την pop μουσική, όλα δοσμένα με την υπερβολικά δραματική ομιλητική φωνή-υπογραφή του Shatner. Είναι πιο περίεργο απ' ότι ακούγεται. Ο Shatner ισχυρίζεται ότι ηχογράφησε το "Lucy In The Sky With Diamonds" με τη φωνή κάποιου που βρισκόταν υπό την επήρεια LSD. Ποτέ κανείς δεν είχε πέσει τόσο άσχημα.
9. Jessica Simpson - These Boots Are Made For WalkinΓια εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Jessica Simpson ήταν κάτι σαν movie star. Ο πιο διάσημος ρόλος της είναι στην ταινία "Duke Of Hazzard" ως η Daisy Duke. Οι Willie Nelson, Stifler και Johnny Knoxville την περιτριγύριζαν σε αυτή την ταινία. Η ταινία λοιπόν έσκασε αλλά πολύ σύντομα το γύρισε στις ταινίες που βγαίνουν απευθείας σε DVD όπως το "Private Valentine: Blonde And Dangerous". Anyway, ηχογράφησε το κλασικό κομμάτι της Nancy Sinatra του 1966 "These Boots Are Made For Walkin" για το soundtrack της ταινίας "Duke Of Hazzard". Δείχνει υπέροχη στο σκηνοθετημένο από το Brett Ratner video αλλά και ναζιάρα όπως η Britney Spears σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού όμως ακόμη και τα φωνητικά-κόσμημα του Willie Nelson δε θα μπορούσαν να κάνουν το κομμάτι τίποτα άλλο παρά ντροπιαστικό.
8. Avril Lanigne - ImagineΔεν υπάρχει αμφιβολία για το γεγονός ότι η Avril Lavigne είχε μόνο καλές προθέσεις όταν διασκεύασε το κομμάτι του John Lennon "Imagine" το 2007 για ένα album αφιέρωμα που θα ενίσχυε το Darfur. Δε μπορεί να επικριθεί γι αυτό. Αλλά η version αυτή ακούγεται σαν να βγήκε από μια βραδιά karaoke στο Ontario και το video μοιάζει σαν διαφήμιση για blue jeans της δεκαετίας του '90. Το όλο πράγμα πραγματικά δεν έχει αποτέλεσμα.
7. Britney Spears - I Love Rock & RollΌπως η Jessica Simpson έτσι και η Britney Spears εκτέλεσαν στην κυριολεξία ένα κλασικό κομμάτι για το soundtrack μιας ταινίας που έληξε οριστικά και την κινηματογραφική τους καριέρα. Η Britney συμπεριέλαβε το "I Love Rock & Roll" στη μια και μοναδική της ταινία, "Crossroads". Το κομμάτι γράφτηκε από τους Arrows και έγινε γνωστό από την Joan Jett. Ο κόσμος γίνεται υπερβολικά σκληρός με την Britney... Ήταν αρκετά κοντά.
6. Alien Ant Farm - Smooth CriminalΑν ήσασταν μια εντελώς άγνωστη pop-punk μπάντα το 2001 και θέλατε να τραβήξετε μια mainstream προσοχή, το καλύτερο στοίχημα για σας θα ήταν να κάνετε μια ανόητη διασκευή ενός πολύ γνωστού hit της δεκαετίας του '80. Αυτό έκαναν και οι Alien Ant Farm με το "Smooth Criminal" του Michael Jackson. Ήταν το ένα και μοναδικό τους hit, αν και είμαστε αρκετά σίγουροι ότι θα επιστρέψουν με το "Beat It" ή το "Dirty Diana" για να αποδείξουν σε όλους ότι δεν είναι άλογο της μιας κούρσας μόνο. Αυτά τα παιδιά μόλις ξεκίνησαν.
5. Britney Spears - (I Can't Get No) SatisfactionΕίναι δύσκολο να σκεφτείς άλλον τρόπο να τσαντίσεις τους απανταχού λάτρεις του rock & roll από την Britney Spears να διασκευάζει Rolling Stones, αν και ο Mick Jagger είπε on record ότι πραγματικά του άρεσε. Η πιο famous performance του τραγουδιού ήταν εκείνη στα MTV Video Music Awards του 2000 όταν το παρουσίασε φορώντας ένα αντρικό κοστούμι, ακριβώς πριν από το σκίσιμο των ρούχων της για το "Oops...I Did It Again". Όποιος ήταν έφηβο αγόρι γύρω στο 2000 θα θυμάται αυτή τη στιγμή πολύ καλά.
4. Sheryl Crow - Sweet Child O' MineΤο "Big Daddy" δεν είναι μια από τις ταινίες του Adam Sandler που θυμόμαστε καλύτερα. Δεν είναι κλασική όπως το "Billy Madison" ή το "Airheads" αλλά δεν είναι και περιφρονημένο όπως το "Little Nicky". Βρίσκεται κάπου στη μέση στην ίδια εξέδρα με το "Mr. Deeds". Η Sheryl Crow ηχογράφησε μια διασκευή του "Sweet Child O' Mine" για το soundtrack της ταινίας και οι fans της rock πραγματικά το μίσησαν. Ο Axl δεν το έχει σχολιάσει ποτέ, αλλά και εκείνος κατά πάσα πιθανότητα το μισεί επίσης. Είναι δύσκολος άνθρωπος για να ικανοποιηθεί.
3. Madonna - American PieΗ Madonna άφησε τη παλιά χιλιετία να φύγει για να υποδεχτεί την καινούρια με ένα μάλλον άθλιο ξεκίνημα. Τον Μάρτιο του 2000 ηχογράφησε μια διασκευή του "American Pie" για το soundtrack της ρομαντικής της comedy "The Next Best Thing". Είναι δύσκολο να πούμε τι μίσησαν περισσότερο οι κριτικοί: την ταινία ή το τραγούδι. Αφαίρεσε τους μισούς περίπου στίχους του τραγουδιού και αυτό που απέμεινε ήταν επίπεδο και άψυχο. Αργότερα τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε το "Music" και όλοι τη συγχωρέσαμε. Ευτυχώς δεν έχει ξαναπλησιάσει τον κατάλογο του Don McLean πρόσφατα.
2. Limp Bizkit - Behind Blue EyesΟ Χριστός! Από πού να πρωτοξεκινήσουμε με αυτό το έκτρωμα? Υποθέτω η αρχή πρέπει να γίνει πίσω το 1997 όταν η καριέρα των Limp Bizkit απογειώθηκε με τη διασκευή του "Faith" του George Michael. Το 2003 τα πράγματα διαγράφονταν αρκετά ζοφερά για την μπάντα κι έτσι αποφάσισαν να διασκευάσουν άλλο ένα iconic τραγούδι. Κατέληξαν στο κλασικό τραγούδι των "The Who" του 1971 "Behind Blue Eyes". Με κάποιον τρόπο κατάφεραν και τη Halle Berry να εμφανιστεί στο video, ενδεχομένως με τη χρήση πραγματικών σχοινιών. Είναι δύσκολο να φανταστούμε για ποιον άλλον λόγο να το θεώρησε ότι ήταν καλή ιδέα. Όταν το σκέφτεσαι λες ότι το video δε θα μπορούσε να είναι χειρότερο. Ο Fred Durst και η Halle Berry έχουν μια αρκετά αηδιαστική σκηνή που φιλιούνται. Είναι μια από τις χειρότερες στιγμές στη ιστορία γενικά.
1. Miley Cyrus - Smells Like Teen Spirit«Θέλω να παίξω ένα τραγούδι από κάποιον καλλιτέχνη που με εμπνέει» είπε η Miley Cyrus ακριβώς πριν παίξει τη δική της κακόφημη version του "Smells Like Teen Spirit" νωρίτερα αυτόν τον χρόνο. Και συνεχίζει: «Χωρίς αυτούς δε θα ήμουν εδώ τώρα. Είναι εκείνοι που μου έδωσαν τη δύναμη και το κουράγιο να το κάνω αυτό. Ελπίζω να γίνω αυτός ο άνθρωπος για σας παιδιά». Η Miley γεννήθηκε ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Nevermind" κι έτσι είναι λίγο δύσκολο να φανταστούμε πως ακριβώς οι Nirvana την ενέπνευσαν στην audition για τη Hannah Montana ή στην ηχογράφηση κάποιου από τα τραγούδια της, αλλά αυτά είναι τα λόγια της. Όταν άρχισε να το τραγουδάει στην περιοδεία της φέτος η δημοτικότητά της είχε βυθιστεί δραματικά στην Αμερική και όταν τα video άρχισαν να ανεβαίνουν στο YouTube τα σχόλια ήταν απλά άθλια. Δίκαια ή όχι, φαίνεται να ενσαρκώνει όλα όσα οι άνθρωποι αντιπαθούν σε σχέση με εκείνη. |
| Τι χρώμα είναι το αγαπημένο σας συγκρότημα; Posted: 01 Nov 2011 11:46 AM PDT  Η μουσική σε ταξιδεύει, σου δημιουργεί συναισθήματα, εικόνες, χρώματα. Η μουσική δίνει χρώμα στη ζωή! Κάπως έτσι σκέφτηκαν ίσως και μερικά από τ' αγαπημένα μας συγκροτήματα, και χρησιμοποίησαν χρώματα στα ονόματά τους! 'Η μήπως όχι;; Πάμε λοιπόν να δούμε μερικά από τα πιο δημοφιλή «χρωματιστά» συγκροτήματα, καθώς και από πού πήραν την ιδέα για το όνομά τους!
Ξένα:
"Black Sabbath" Μια από τις σημαντικότερες μπάντες που δημιουργήθηκαν στην Rock σκηνή και από τις 10 πιο γνωστές -σύμφωνα με gallop - που υπήρξαν ποτέ! Ενώ έπαιζαν σε διάφορα shows στην Αγγλία το 1969, το συγκρότημα ανακάλυψε ότι τους μπέρδευαν με ένα άλλο αγγλικό γκρουπ με το όνομα Earth (όπως ονομάζονταν αρχικά) κι έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομά τους. Το νέο όνομά τους λοιπόν, το πήραν από μια ταινία τρόμου του 1963 με τον Boris Karloff που ονομαζόταν Black Sabbath, με παρότρυνση του μπασίστα Geezer Butler.
"Black Flag" Το όνομα των Black Flag προτάθηκε από τον αδελφό του κιθαρίστα Greg Ginn, Raymond Pettibone, καθώς ο ίδιος υποστηρίζει πως «Εάν η λευκή σημαία σημαίνει 'παραδίνομαι', η μαύρη σημαία σημαίνει 'αναρχία'.
"Green Day" Ο όρος Green Day χρησιμοποιείται στην αργκό για να περιγράψει μια μέρα που περνάει κάποιος καπνίζοντας μαριχουάνα. Ο Billie Joe Armstrong έγραψε ένα τραγούδι με το όνομα "Green Day" για την πρώτη του εμπειρία με το ναρκωτικό, και σύντομα αντικατέστησε το όνομα "Sweet Children" που είχε πριν η μπάντα. Μια άλλη εκδοχή για την προέλευση της ονομασίας του γκρουπ, είναι ότι μπορεί να έχει προκύψει από τη φράση "Tuesday is soylent green day" , που ακούγεται στη sci-fi ταινία Soylent Green: Σύμφωνα με αυτήν λοιπόν, το soylent green είναι ένα φαγητό που παράγεται από μια εταιρεία για να ταΐσει τις υπερπληθείς μάζες.. Έχει επίσης ακουστεί, ότι όταν τα μέλη του συγκροτήματος παράτησαν το σχολείο για να γίνουν μουσικοί, ο διευθυντής τους τούς είπε: «It'll be a green day in hell before you make anything of yourselves (Θα είναι μια πράσινη μέρα στην κόλαση πριν καταφέρετε να κάνετε κάτι μόνοι σας)»!
"Simply Red" Οι Simply Red σχηματίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '80 και όπως ήταν φυσικό επηρεάστηκαν άμεσα από την soul μουσική της δεκαετίας τους. Πήραν το όνομα τους από τις κομμουνιστικές πολιτικές πεποιθήσεις του Mick Hucknall (τραγουδιστή του γκρουπ) και την αγάπη του για τη Manchester, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό ήταν το παρατσούκλι του εξαιτίας των κόκκινων μαλλιών του!
"Pink Floyd" Η αλήθεια είναι ότι το ροζ δεν είναι και το πρώτο χρώμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε ένα ροκ συγκρότημα.. Τι σχέση έχει λοιπόν το ροζ με το ροκ; Το όνομά τους οι Pink Floyd το πήραν από δυο αμερικάνους bluesmen τους Pink Anderson και Floyd Council. Η αρχική σύνθεση των Pink Floyd απαρτίζονταν από τους Rick Wright (οργανίστας, φωνητικά), Syd Barret (κιθάρα, φωνή), Roger Waters (μπάσο, φωνητικά, ειδικά εφφέ) και Nick Mason (drums).
"Deep Purple" Οι Deep Purple, χρωστάνε το όνομά τους στον πιανίστα Peter De Rose και πιο συγκεκριμένα, στην ομώνυμη μεγάλη jazz επιτυχία του, που τύγχανε να είναι και το αγαπημένο τραγούδι της γιαγιάς του Ritchie Blackmore. Η σύνθεση είχε δημοσιευθεί το 1933 ως σύνθεση για πιάνο. Τον επόμενο χρόνο, ο Paul Whiteman το ενορχήστρωσε για την Big Band ορχήστρα του, η οποία "έκανε την jazz, κυρία" όπως του άρεσε να λέει. Η ενορχήστρωση αυτή έγινε τόσο δημοφιλής σε πωλήσεις παρτιτούρας, που είχε σαν αποτέλεσμα το 1939,να προστεθούν και στίχοι από τον Mitchell Parish: "When the deep purple falls over sleepy garden walls And the stars begin to twinkle in the sky In the mist of a memory you wander back to me Breathing my name with a sigh ...;"
"Maroon 5" Όταν ξεκίνησαν τα πρώτα τους βήματα στη μουσική, οι Maroon 5 ονομάζονταν Kara's Flowers. Έχοντας νέος ήχο και νέο μέλος, οι Maroon 5, αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομά τους. Αρχικά το άλλαξαν σε Maroon και αργότερα πρόσθεσαν τον αριθμό 5. Ο λόγος παραμένει ως τώρα ένα μυστήριο.. Σύμφωνα με μερικούς, τα μέλη του συγκροτήματος, το εμπνεύστηκαν από μια φανταστική μπάντα που λεγόταν Yellow 5, και εμφανιζόταν στο κόμικ που είναι βασισμένο στο Διαδίκτυο, Pokey the Penguin.
"White Lies" Σύμφωνα με δηλώσεις του συγκροτήματος, το τραγούδι τους "Unfinished business" ήταν ο λόγος που άλλαξαν το όνομά τους σε White Lies, επειδή τους έκανε να παρατηρήσουν ότι η σκοτεινή ατμόσφαιρα της μουσικής τους δεν ταίριαζε με το όνομα Fear Of Flying. Οι Fear of Flying διαλύθηκαν τον Οκτώβριο του 2007 ανακοινώνοντας στο MySpace, "Fear of Flying is DEAD ... White Lies is alive"!, εισάγοντας έναν πιο σκοτεινό ήχο κι ένα νέο όνομα που αντανακλούσε την ωριμότητά τους.
"White Stripes" Το ντουέτο των White Stripes σχηματίστηκε στο νοτιοδυτικό Detroit, το 1997, από τον Jack White (κιθάρα / φωνητικά) και τη Meg White (drums). Η άποψη του Jack περί των χρωμάτων είναι μανιχαϊστική. Οι White Stripes πήραν το όνομα τους από κάτι τόσο γελοίο που μοιάζει σχεδόν μεγαλοφυές: οι αγαπημένες τσίχλες της πρώην γυναίκας του και ντράμερ της σχολής του Ringo Starr, Meg White, ήταν κάτι peppermint τυλιγμένες στην κλασική vertigo ασπροκόκκινη συσκευασία!
"Silverchair" Δύο είναι οι εκδοχές για την ονομασία των Silverchair: 1) The Silver Chair είναι ένα από τους τίτλους του «Χρονικού της Νάρνια» από τον C.S. Lewis, στο οποίο ο Πρίγκιπας της Νάρνια Rilian, κρατείται αιχμάλωτος με ξόρκι από τη μάγισσα που σκότωσε τη μητέρα του. Κατά τη διάρκεια σύντομων στιγμών που επανέρχεται στα λογικά του, συγκρατείται σε μια ασημένια καρέκλα (silver chair). Σώζεται όταν δύο παιδιά από τη γη κι ένα κάτοικος της Νάρνια τον βρίσκουν και καταστρέφουν την καρέκλα αίροντας την κατάρα. 2) Πρόκειται για έναν συνδυασμό των λέξεν "Sliver" από τους Nirvana και "Berlin Chair" από τους You Am I. Λέγεται ότι το συγκρότημα (που αρχικά ονομαζόταν Innocent Criminals), ζητούσε τα συγκεκριμένα τραγούδια από ένα ραδιοφωνικό σταθμό, και το όνομα το εμπνεύστηκαν από τα σημειώματα που έγραφε ένα από τα μέλη του, για να θυμηθεί τους τίτλους των τραγουδιών ενώ καλούσε τον σταθμό!!
"Aqua" Το όνομά του το συγκρότημα το πήρε από μία Δανέζικη αφίσα για ένα AQUArium (ενυδρείο), το οποίο κρεμόταν στο στούντιο ηχογράφησής τους..
"Pink" Η Pink, μπορεί να μην είναι συγκρότημα αλλά είναι μια καλλιτέχνιδα με «χρωματιστό» όνομα. Το κανονικό της όνομα είναι Alecia Beth Moore. Ονομάστηκε έτσι, εξαιτίας του αγαπημένου της χαρακτήρα Mr. Pink, από την ταινία του Quentin Tarantino, «Reservoir Dogs». Άλλοι υποστηρίζουν ότι «Pink» (ροζ) ήταν το παρατσούκλι της όταν ήταν μικρή επειδή ήταν ντροπαλή και κοκκίνιζε εύκολα!
Τη λίστα συμπληρώνουν οι: Red Hot Chili Peppers, Vendetta Red, Red Harvest, Red House Painter, Red Jumpsuit Apparatus, Blue, Blue Oyster Cult, Blue October, Blue Rodeo, Blueboy, Screaming Blue Messiahs, Indigo Girls, Black, The Black Eyed Peas, The Black Crowes, Black Label Society, The Black Dahlia Murder, Pink Martini, Whitesnake, White Zombie, Cream, Soilent Green, King Crimson, Orange Goblin, Clockwork Orange, Yellowcard, Goldfrapp, Goldfinger, Pink Spiders, New Riders of the Purple Sage, Strawberry Alarm Clock.
Ελληνικά:
"Κόκκινα Χαλιά" Ο τραγουδιστής του γκρουπ, Γιώργος Παπαδημητράκης, απαντώντας σε ερώτηση για το πώς προήλθε η ιδέα του ονόματος, ανέφερε: «Όταν ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για όνομα αυτός που ανέλαβε και είχε τον πρώτο λόγο ήταν ο Γιώργος Θεοφάνους. Του πρότεινα ένα όνομα τότε που ήταν το «Οξυγόνο» και κάτι άλλα που δεν του πολυάρεσαν και αυτός μας πρότεινε το όνομα «Κόκκινα Χαλιά» που στο μυαλό του κάθε ένα μας είχε διαφορετική έννοια. Ο Θεοφάνους είχε στο μυαλό του μια πιο «γκλάμουρ» έννοια τύπου «Red Carpet». Για εμάς όμως λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους και συμβολίζει τη δουλειά μας και πόσο την αγαπάμε και πόσο πραγματικά είμαστε παθιασμένοι με αυτό και αφοσιωμένοι και το «χαλιά» συμβολίζει το έδαφος, την προσγείωση».
"Κίτρινα Ποδήλατα" Ο Γιώργος Παντελιάς, μέλος του συγκροτήματος «Κίτρινα ποδήλατα», εξηγώντας την ονομασία τους αναφέρει: «Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι οι προσπάθειές μας αποδίδουν καρπούς. Έχουμε να δώσουμε πράγματα. Τα έχουμε καταφέρει βασιζόμενοι στις δυνάμεις μας. Γι αυτό ονομάζεται το συγκρότημα, Κίτρινα Ποδήλατα. Γιατί ανεβαίνουμε τις ανηφόρες με πετάλι. Δε θα το χρωστάμε σε κανένα. Όπου φτάσουμε καλώς. Χωρίς βιασύνες. Το όνομά μας είναι εφάμιλλο της νοοτροπίας μας».
Φυσικά, από τη λίστα δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι Μπλε! Αλήθεια, εσείς τι χρώμα θα δίνατε στη μουσική;;; |
| Τα κοινωνικά μηνύματα στα video clips της Britney Spears Posted: 01 Nov 2011 11:33 AM PDT  Είναι η πιο γνωστή πρώην Mousketeer σε όλο τον κόσμο (εντάξει ίσως και να ανταγωνίζεται λιγάκι τον πρώην της Justin Timberlake) και απλώς δε μπορεί να αποφύγει το συσχετισμό - την ακολουθεί παντού ακριβώς όπως οι paparazzi. Αλλά ίσως αυτό να μην είναι και τόσο κακό - είτε όταν στοχεύει σε αυτό είτε όχι η Britney κάνει να ανακύπτουν σημαντικά θέματα είτε μέσα από τους στίχους της είτε μέσα από τα καμώματά της. Έτσι λοιπόν το MTV αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στα singles της τραγουδίστριας και να δούμε τι άλλα θέματα ελλοχεύουν κάτω από αυτό που αλλιώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως ένα ακόμη ανάλαφρο pop τραγούδι. Ρίξτε μια ματιά στα εκπληκτικά αποτελέσματα πιο κάτω:
"(Hit Me Baby) One More Time" - (Σεξουαλική κακοποίηση) Το πρώτο video από ένα φρέσκο πρόσωπο, την έφηβη Britney περιστρέφεται γύρω από μια άτακτη μαθήτρια με τη σχολική της εμφάνιση και έχοντας το στομάχι της ακάλυπτο. Αλλά πέρα από την «αυθάδη» της εμφάνιση, βλέπουμε ότι οι στίχοι στην κορύφωσή τους προβάλλουν ένα άλλο μεγαλύτερο θέμα: πως οι έμμονες σχέσεις μπορούν να μετατραπούν σε καταχρηστικές πραγματικά γρήγορα: "My loneliness is killing me...When I'm not with you I lose my mind...Hit me baby one more time". Σύμφωνα με την καμπάνια της Liz Claiborne "Η Αγάπη Δεν Είναι Κακοποίηση", "σχεδόν 1 στους 3 εφήβους που έχουν βρεθεί σε σχέσεις έχουν βιώσει τις πιο σοβαρές μορφές βίας και κακοποίησης μέσα σε σχέση συμπεριλαμβανομένου της σεξουαλικής, της φυσικής ή απειλές για σωματική βλάβη σε συντρόφους ή στους ίδιους τους τους εαυτούς". Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με την σεξουαλική κακοποίηση στο "Love Is Respect" γιατί όλοι ξέρουμε πως η γνώση είναι δύναμη.
"(You Drive Me) Crazy" - (Ψυχική υγεία) Τι είναι κοινό ανάμεσα σε αυτό το video και το παραπάνω? Λοιπόν, η Britney εξακολουθεί να επιδεικνύει τους καλογυμνασμένους και γοητευτικούς κοιλιακούς της φορώντας ένα ακόμη μπλουζάκι που αφήνει ακάλυπτη την κοιλιά της. Αυτό το video επίσης αγγίζει ένα άλλο σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζουν οι νέοι: τις καταστροφικές συνέπειες των προβλημάτων ψυχικής υγείας. Η Britney τραγουδάει πως "just can't sleep" και το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και το 50% των φοιτητών που ανέφεραν ότι ήταν τόσο στρεσαρισμένοι που δε μπορούσαν να λειτουργήσουν κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Και με την αυτοκτονία να είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου των νέων ηλικίας 15-24 στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι καθόλου έκπληξη ότι η καμπάνια του MTV "Half Of Us" υπάρχει για την καταπολέμηση αυτής της συναισθηματικής επιδημίας.
"I'm A Slave 4 U" (Εμπορία ανθρώπων) Μια ιδρωμένη, sexy Spears ανεβαίνει και λικνίζεται στο πιο κραυγαλέα ορμονικό της video μέχρι τώρα - και κυριολεκτικά έγινε πολύ άγρια κατά τη διάρκεια της live εμφάνισής της στα VMA 2001. Αλλά πέρα από τις πρωταρχικές και κυρίαρχες αντιδράσεις για το belly-dancing της Britney, αυτό το τραγούδι επίσης εφιστά την προσοχή σε ακόμη μια ζοφερή πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου: την εμπορία ανθρώπων. Σύμφωνα με την καμπάνια του MTV "Against Our Will", "12 με 27 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως εκτιμάται ότι είναι σκλάβοι" - ένα συγκλονιστικό και απογοητευτικό γεγονός για τους περισσότερους από εμάς. Αν θέλεις να αναλάβεις δράση - μπορεί να γίνει σε ένα λεπτό - έλεγξε την σελίδα δράσης "Against Our Will".
"Toxic" - (Ρύπανση) Ενώ οι περισσότεροι από εμάς θα θυμούνται μόνο μια Britney που να πετάει από άκρη σε άκρη και να λικνίζεται στο πάτωμα σε αυτό το high-flying video, όμως η στρατηγική θέση των διαμαντιών στο φορμάκι της είναι στην πραγματικότητα ενδείξεις για ένα μεγαλύτερο θέμα που διατρέχει αυτό το τραγούδι: την περιβαλλοντική καταστροφή που εμείς οι άνθρωποι προκαλούμε στην αμείλικτη επιδίωξή μας των πόρων της γης. Don't you know that we're TOXIC?!
"Womanizer" - (Σεξουαλική υγεία) Λοιπόν η Britney ήξερε ακριβώς τι ήταν...αλλά τι γίνεται αν εσείς δε ξέρετε? Πως μπορείτε να προστατέψετε τον εαυτό σας από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα? Με τη γνώση! Μπορείτε να ελέγξετε τις σεξουαλικές σας διασυνδέσεις και μπορείτε να αντλήσετε πληροφορίες και από το "It's Your Sex Life". Και σε κάθε περίπτωση φροντίστε να κάνετε τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις.
|
| Posted: 01 Nov 2011 11:22 AM PDT  "Ο Άρης Μανουράς, είναι εκείνος που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε στην στήλη με τα άτομα εκείνα που ενώ διαθέτουν το ταλέντο και αξίζουν, δεν εμφανίζονται (συνειδητά) ακόμα στη δισκογραφία! Ο Άρης είναι από εκείνους τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τη μουσική ρομαντικά ( κάτι ιδιαίτερο για την εποχή μας) και προτιμούν να γράφουν και να συνθέτουν μουσική! Θεωρεί εαυτόν άνθρωπο ταγμένο στην αναζήτηση της τέχνης και σίγουρα δεν θα καταδεχόταν να συμμετάσχει σε κάποιο talent show καθώς τα θεωρεί εξευτελισμό της τέχνης. Ο ίδιος δηλώνει ότι αποκτά αφορμές από τον έρωτα και την καθημερινότητα, λέει όχι στις πίστες, δεν θέλει να συσχετίζεται η τέχνη με ναρκωτικά, βία και συναφή και παραμένει, ζώντας στην Αθήνα, ένας από τους λάτρεις του ευρύτερου καλού τραγουδιού το οποίο μάλιστα και υπηρετεί ποικιλοτρόπως. Αξίζει να ασχοληθείτε μαζί του και να ακούσετε τις όμορφες δημιουργίες του!"
Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για εσένα? Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία μου στις σελίδες σας, ευχόμενος τα μέγιστα στο έργο σας καθώς και κάθε προσωπική ευτυχία. Είμαι 29 χρονών, φοιτητής ΑΤΕΙ Πληροφορικής, από το Ηράκλειο της Κρήτης και πρόσφατα κάτοικος Αθηνών. Ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική τα τελευταία 9 χρόνια ενώ στα έτερα ενδιαφέροντά μου ανήκουν η λογοτεχνία το θέατρο και ο κινηματογράφος. Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την μουσική? Από τα μικρά μου χρόνια υπήρχε μια παλιά κλασσική κιθάρα στο σπίτι. Ο μελένιος, γλυκός και μελαγχολικός της ήχος με τραβούσε σχεδόν μεθυστικά, όμως δεν τόλμησα ν' ασχοληθώ παρουσιάζοντας μηδενική γνώση. Έως τα 12 μου, κατά την επίσκεψή συγγενή μου που μου έδειξε τα βασικά. Έκτοτε ξεκίνησα να μελετώ κιθάρα, άγρυπνα αναρωτώμενος ευρύτερα για τη μουσική, συναισθητικά διερευνώντας την ποιοτική της σύνδεσή με την Τέχνη, την Επιστήμη, η Κοινωνία κ.α. Είχα ανεπιστρεπτί συνεπαρθεί από τη δυνατότητα της πολυποίκιλτης έκφρασης και φυσικά από το αφάνταστο γνωστικό περιεχόμενο της, με παθιασμένη μου αδυναμία, ειδικότερα, την αρμονία. Η συνειδητοποίηση αυτή του απύθμενου ωκεανού γνώσης και έκφρασης οδήγησε σ' ένα ακόρεστο και άγρυπνο ενδιαφέρον που διατηρείται έως και σήμερα, απόδειξη ίσως του ισχυρού, αμφίπλευρου εσωτερικού καλέσματος για μουσική και έκφραση. Όσον αφορά στο τραγούδι, απ' όσο μου υπενθυμίζουν οι γονείς μου, ήδη από τα μικρά μου χρόνια τραγουδούσα σε μια προσπάθεια έκφρασης , ευεξίας και ασυνείδητης εξερεύνησης των φυσικών ιδιοτήτων της φωνής. Το τραγούδι, ως ο κοινωνός, ο δεσμός της παγκόσμιας γλώσσας (μουσική) με την ανθρώπινη, ως το ουράνιο τόξο που φασματικά αγκαλιάζει θνητό κι αθάνατο, είναι ένα ισχυρό κάλεσμα στο οποίο σχεδόν τυφλά ανταποκρίνομαι απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγαλώνοντας, θεωρώ τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής σχεδόν ανεξάντλητες, ανώτερες και σίγουρα πολύ περισσότερες απ' όσες η κοινή γνώμη υποθέτει,. Τα ελάχιστα παραδείγματα του έργου των Demetrio Stratos, Bobby McFerrin, Diamanda Galas, Freddie Mercury κ.α. νομίζω δύνανται να τεθούν αξιωματικά υπέρ του τελευταίου μου ισχυρισμού.
Έχω παρακολουθήσει ελάχιστα ιδιαίτερα μαθήματα στο πιάνο, στο αρμόνιο και στο μπουζούκι. Στα 19 μου, σε μια προσπάθειά πλαισίωσης και ανάπτυξης της έως τότε γνώσης μου, παρακολούθησα για ένα χρόνο πιάνο και κλασσική κιθάρα σε ωδείο. Σταμάτησα απογοητευμένος, βλέποντας την πλαισίωση να μεταμορφώνεται σε εγκλωβισμό, την ανάπτυξη να γίνεται οπισθοδρόμηση και όταν τελικώς μου ζητήθηκε να παραδώσω , πρωτοετής και αυτοδίδακτος όντας, μάθημα σε πτυχιακές σπουδάστριες ...; Έκτοτε, συνεχίζω ακριβώς όπως ξεκίνησα. Θεωρώ λοιπόν εαυτόν ως ουσιαστικά αυτοδίδακτο, ως ο δημιουργός των προσωπικών μου ασκήσεών και μελετών, επίμονα αρνούμενος αρχικά (και δεχόμενος με ωριμότητα και ευχαρίστηση αρκετά αργότερα) να μελετήσω με τον συμβατικό τρόπο ακόμα και μουσικούς της αρεσκείας μου, κρατώντας ότι με εξέφραζε και απορρίπτοντας τα υπόλοιπα. Με τα χρόνια, το σπίτι είχε την τιμή να φιλοξενήσει περισσότερες κιθάρες καθώς και αρμόνιο, φυσαρμόνικα, φλογέρα, τουμπερλέκι κ.α. με τα οποία συναδελφώθηκα ευθύς αμέσως, από τα οποία προσπάθησα να εκπορρεύσω γνώση και αίσθημα. Από αυτά, επεκράτησαν τελικά του αυθόρμητου ενδιαφέροντός μου έως σήμερα, η κιθάρα και το τραγούδι. Αποπειρόμενος να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης ξεκινώ από την εξής βάση: θεωρώ ότι δεν μπορεί κανείς να μάθει μουσική, είτε αυτοδίδακτα, είτε ακαδημαϊκά καθώς η μουσική, ως ατέρμονη γνώση δεν κατακτάται ποτέ εξολοκλήρου. Άρα κανείς δε «μαθαίνει» μουσική αλλά πάντα «μελετάει». (Παρ' όλ' αυτά η μουσική θεωρώ πως βιώνεται πολύ περισσότερο αισθητηριακά απ' ότι σπουδάζεται πνευματικά). Η καλύτερη μελέτη, κατά τη γνώμη μου είναι εκείνη που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις εκφραστικές ανάγκες του μαθητή και στις οποίες ο δάσκαλος πρέπει σχολαστικά να προσαρμόσει τη διδασκαλία. Αν αυτό συμβεί, η μουσική μελετάται εύκολα, δημιουργικά, ευχάριστα και προοδευτικά. Αν όχι, δυσκολεύεται, διακόπτεται ή τελειώνει η κοινωνία της γνώσης. Είναι καθαρά θέμα δασκάλου λοιπόν αν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, ο μελετητής θα πρέπει να γίνει ο δάσκαλός του εαυτού του κι αργότερα ίσως αναζητήσει πιο ώριμα τη βοήθεια κάποιου άλλου. Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα? Σίγουρα η έντεχνη μουσική του '70 και '80, με την οποία ως επί το πλείστον μεγάλωσα όπως και η παραδοσιακή Κρητική. Έπειτα η παγκόσμια κλασσική rock, το metal και ειδικότερα η τεχνική πλευρά του όπως απαντάται στο progressive του '90. Αργότερα κάποια έργα ορχηστρικής μουσικής, ελάχιστη όπερα και παγκόσμια παραδοσιακή. Πλέον ενδιαφέρομαι αρκετά για την πειραματική μουσική ανεξαρτήτως εποχής, από τον ρομαντικό Debussy, έως τον επιστημονικό Xenaki, και από τους προοδευτικούς Area του Demetrio Stratos έως τον Ross Daly και τις παγκόσμιες συνεργασίες του. Έχεις στο μυαλό σου κάποιους Έλληνες καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς? Δεν έχω αισθανθεί ποτέ τέτοια ανάγκη, εξάλλου αν θέλουν αυτοί βρίσκουν. Με ενδιαφέρει περισσότερο η συνεργασία με άγνωστους όπως εγώ με τους οποίους θα μπορούσαμε να συνδημιουργήσουμε κάτι εξαιρετικά σαφές και προσεγμένο, κάτι ζεστά και βιωματικά ολοκληρωμένο. Η σύνθεση ενός τέτοιου έργου θα ήταν δυνατή αν συνεργαζόμουν επί παραδείγματι με κιθαρίστες όπως ο Μάνος Τερζάκης και Αντώνης Παρθενάκης, με τον drummer Χρήστο Μιχαλάκο, τον keyboardist Γιάννη Καρύγιαννη, τραγουδίστριες όπως η Νικολέτα Λυμπεροπούλου, η Έφη Μαστορίδη και η Πόπη Ξενικάκη ο τραγουδιστής Θεόδωρος Σούκας, οι μπουζουξήδες Μάντης Σαββίδης και Γιώργος Καλλέργης, ο λυράρης Γιώργος Νικ. Ζερβάκης και όλο το εγχείρημα με την άριστη ηχητική και παραγωγική επιμέλεια του Κώσταντίνου Μανουσάκη. Όσον αφορά στο εικαστικό θα συνεργαζόμουν με τον Κωνσταντίνο Μανουρά. Πιστεύεις πως η Ελληνική δισκογραφία βοηθάει να αναδειχθούν νέοι καλλιτέχνες? Όχι, κάθετα όχι. Εκτός κι αν εκείνοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν σε χρήμα και είδος την ανάγκη (ή ψευδανάγκη) τους για έκφραση ή/και αν διαθέτουν τις κατάλληλες κομβικές γνωριμίες. Η ελληνική δισκογραφία βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω της «παράνομης» πειρατείας η οποία καταστρέφει τη «νόμιμη». Πλέον δεν επενδύει πόρους και ενέργεια σε νέους καλλιτέχνες εκτός κι αν εκείνοι τους παραδώσουν με εξευτελιστικούς και αντίξοους όρους έτοιμο «προϊόν» οπότε αναλαμβάνουν διανομή και διαφήμιση αναλόγως και πάλι της στατιστικής εμπορευσιμότητας του. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση ο καλλιτέχνης, ως επί το πλείστον, εξοντώνεται ψυχοσωματικά από τις συμφωνημένες υποχρεώσεις και απ' την αλλοίωση που επιφέρει η ενδεχόμενη και ελλοχεύουσα δημοσιότητα. Κατά κανόνα η ελληνική δισκογραφία λειτουργεί περίπου ως ένα στρατόπεδο: Αυστηρά, ιεραρχικά, βυσματικά, ωφελιμιστικά, απάνθρωπα, με σκοπό τη συντήρηση και ενδυνάμωσή του, καταπνίγοντας ή εκμεταλλευόμενη τις ανθρώπινες ιδιαιτερότητες. Καθώς όμως θεωρώ την κάθε είδους γενίκευση από φαιδρή ως επικίνδυνη πιστεύω πως σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις καλλιτεχνών, παραγόντων και φορέων που λειτουργούν υπό πιο ανεξάρτητη, ελεύθερη και ανθρώπινη λογική. Κυρίως στην περιφέρεια και την επαρχία.
Εάν αυτή τη στιγμή, ήσουν αναγκασμένος να επιλέξεις ανάμεσα σε: συνθέτης ή τραγουδιστής, τι θα διάλεγες? Αν ήμουν αναγκασμένος να κάνω το οτιδήποτε δεν θα ασχολιόμουν με τη μουσική αλλά με τις επιχειρήσεις. Δεν μπορεί κανείς να με αναγκάσει σε μια τέτοια επιλογή. Παρ' όλ' αυτά και για να απαντήσω συμβατικά στην ερώτηση θα έλεγα ότι αν προσωπικά αφοσιωνόμουν σε ένα από τα δύο θα επέλεγα τη σύνθεση λόγω της ευρύτερης εκφραστικής δυνατότητας που προσφέρει η αρμονία και η ενορχήστρωση σε σχέση με τη μονωδία, καθώς και της ελευθερίας υποχρεώσεων και δημοσιότητας που προσφέρει η παρασκηνιακή δημιουργία έναντι της πρωτοπρόσωπης έκθεσης ενός τραγουδιστή. Έχεις προσπαθήσει ή θα σε ενδιέφερε στο μέλλον να λάβεις μέρος σε κάποιο Talent Show? Ποια είναι η γνώμη σου? Δεν έχω και ούτε πρόκειται ποτέ ν' ασχοληθώ με τα α-τάλεντ show, ειδικά με τα ελληνικά, περισσότερο από το να αλλάξω κανάλι ή δωμάτιο στα οποία προβάλλονται. Θεωρώ τα α-τάλεντ show ως τον έσχατο εξευτελισμό της τέχνης της μουσικής καθώς και της δημοσιότητάς του συμμετέχοντα. Πρόκειται για μια ολοκάθαρη κουζίνα με επίτηδες διαλεγμένα υποπροϊόντα τα οποία οι πνευματικοί υπνωτιστές χοντροκόβουν και συσσωρεύουν σε γυαλισμένα σκεύη απάνθρωπης θερμοκρασίας για να μαγειρέψουν μια ψευτογαρνιρισμένη προχειρότητα πουλώντας ακριβά το στερεό αποτέλεσμα της στους συνεργαζόμενους πατρόνους και την τσίκνα της σε εξαθλιωμένους πελάτες. Γνωρίζουμε όλοι για περιπτώσεις επίκλησης πολιτικής ή άλλης εύνοιας για την παρουσία συμμετεχόντων, όπως και για θλιβερότερα περιστατικά σεξουαλικής, ψυχολογικής ή παρόμοιας φύσεως. Στην καλύτερη περίπτωση αποκλείονται νωρίς από το show και επιστρέφουν στο μηδέν, έχοντας πληρώσει τα 15 λεπτά δημοσιότητάς τους με την απογοήτευση και την υπόληψή τους. Στη χειρότερη περίπτωση, αφού έχουν χάσει κάθε δικαίωμα αξιοπρέπειας, γίνονται έρμαια των νόμιμων και παράνομων δεσμεύσεών τους καθώς και των λανθασμένων παραχωρήσεων τους μέχρι να τους ξεβράσει το σύστημα υπό το μηδέν. Το διαδίκτυο ως .. «μέσο μουσικής έκφρασης» πως σου φαίνεται? Το διαδίκτυο είναι ένα υπέροχο εργαλείο έκφρασης και διάδοσης κάθε μορφής πληροφορίας με ότι αυτό επιφέρει ως προς την ποιότητα και τους αποδέκτες της. Έτσι, η μουσική πληροφορία ρέει, σχεδόν ελεύθερη, από και προς παντού. Ένας ωκεανός πληροφορίας με εκατομμύρια διαφορετικής φύσεως κολυμβητές, δύτες, ψαράδες, παραθεριστές. Όσον αφορά στη μουσική, η πληροφορία μπορεί να είναι επιφανειακή ή καταφανής για τους κολυμβητές και τους παραθεριστές, βαθύτερη ή κρυμμένη για τους δύτες και τους αλιείς. Ο καθένας μπορεί να εκθέσει το έργο του στην παγκόσμια γνώμη το οποίο είναι ένα ισχυρό χτύπημα στην κρυψίνοια της δισκογραφικής βιομηχανίας το οποίο όμως εκείνη δείχνει να καταφέρνει να ενσωματώσει. Όσον αφορά στην εγχώρια μουσική, πλήθος καλλιτεχνών και σχημάτων επιβραβεύτηκαν (ακόμα και όχι οικονομικά, έχει σημασία?) και απέσπασαν πολύτιμη κριτική. Μονάδες και ομάδες φιλότιμων και ενθουσιωδών ανθρώπων παράγουν χρήσιμο έργο όπως εσείς και αρκετά αδελφά site. Η επικοινωνία με κάθε παράγοντα της μουσικής βιομηχανίας έγινε ευκολότερη (και γι΄αυτό και πιο «νερόβραστη»). Γενικά είναι άλλο ένα χρήσιμο μέσο, μια μεθυσμένη Λερναία Ύδρα, που καλό είναι να χρησιμοποιείς και όχι να σε χρησιμοποιεί. Το μουσικό σου στυλ κλίνει περισσότερο στο ροκ και σε αυτό που ονομάζουμε έντεχνο τραγούδι. Παρ' όλα αυτά, εάν σου γινότανε κάποια πρόταση για κάποια.. πίστα, πως θα αντιδρούσες? Επιτρέψτε μου τη διόρθωση, rock και όχι ροκ. Όσο κι αν η ελληνική σχετική σκηνή έχει δευτερογενώς σφραγίσει με την αναμφισβήτητη ποιότητα και την πρωτοτυπία της το παγκόσμιο πρωτόκολλο, αυτή η μουσική είναι εφεύρεση βρεταναφρικανική η οποία ουδέποτε αντικατόπτρισε πραγματικά την παραδεδομένη πρωτογενή πολιτισμική ταυτότητα του Έλληνα. Μου αρέσει ο χαρακτηρισμός έντεχνη μουσική υπό την ευρύτερη έννοια της ανάγκης και προσπάθειας να δημιουργεί κανείς βάσει των ηθικών διδαγμάτων της τέχνης. Απαντώντας στο ερώτημα, αναφέρω ότι ασχολούμαι επαγγελματικά με τη λαϊκή μουσική τα τελευταία 9 χρόνια και έχουν υπάρξει οι σχετικές ευκαιρίες τις οποίες απορρίπτω ευγενικά και απόμακρα. Δεν επιθυμώ κάτι τέτοιο, ειδικά σε ένα τόσο περιορισμένο καλλιτεχνικά αντικείμενο και με όλα τα καταστροφικά παραφερνάλια όπως σεξουαλική εκμετάλλευση και αλλοίωση, ναρκωτικά, βία και ένα σωρό που δεν έχουν καμία σχέση με τον άνθρωπο και φυσικά την τέχνη.
Είναι πολλά τ' αγαπημένα, όπως και σε κάθε άνθρωπο. Ενδεικτικά, Το πρώτο που μου 'ρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή από τα ελληνικά είναι η «Άρνηση» των Σεφέρη και Θεοδωράκη, ειδικότερα η ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση, λόγω της ευθύτητας, απλότητας και πραγματικότητας του στίχου και της γλυκιάς και μελαγχολικής μουσικής του. Από τα ξένα το Bohemian Rhapsody των Queen λόγω του πολύπλευρου χαρακτήρα του. Αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι σίγουρα ο, ελληνικής καταγωγής και θλιβερής παραγνώρισης, Demetrio Stratos, ο κατά πολλούς ικανότερος τραγουδιστής της σύγχρονης καταγεγραμμένης παγκόσμιας ιστορίας και ο σοβαρότερος μελετητής της ανθρώπινης φωνής με πλήθος έργου και ακαδημαϊκών δημοσιεύσεων. Ποιο είναι για εσένα το καλύτερο συναίσθημα για να δημιουργήσεις μουσική? Εννοώ, ποια συναισθήματα σου προκαλούν έμπνευση και συχνά παίρνεις αφορμή από αυτά? Το καλύτερο αίσθημα και συναίσθημα για να συνθέσω μουσική είναι ο έρωτας, ο ανταποκρινόμενος, δυνατός και πληρέστερος δυνατόν. Με απελευθερώνει από αυστηρές νόρμες την ίδια στιγμή που μου ορίζει τα θεμιτά όριά τους και ενώνει τα δύο ημισφαίρια στην ποιοτικότερη αναλογία εγκεφαλικότητας και φαντασίας και την ίδια στιγμή η ψυχή ζεσταίνει με ειλικρίνεια τη διαδικασία. Στιχουργικά δημιουργώ καλύτερα με καταλύτη το θυμό, ειδικότερα τον κοινωνικό θυμό, την τσιμεντένια, καυσαέρια καθημερινότητα, όπως και την ερωτική ή υπαρξιακή θλίψη. Αυτά τα στοιχεία οδηγούν το χέρι να γράψει. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η προς έκδοση πρώτη ποιητική συλλογή μου «Τα Κονσέρτα των Ψυχών» καθώς και πλήθος ποιημάτων, μελοποιημένων και αμελοποίητων στίχων. Ερμηνευτικά (όργανα και τραγούδι), κατά την ηχογράφηση ή την εμφάνιση, αποδίδω καλύτερα, ακόμα και στις πιο ακραίες ηχητικά δημιουργίες μου έχοντας τον θηλυκό αισθησιασμό στο μυαλό μου, την εικόνα μιας γυναίκας, ειδικότερα της συντρόφου μου. Ανεξήγητα, πράγματι, λειτουργεί σαν ενισχυτής της απόδοσής μου και βελτιώνει το είδος της προσοχής μου στο απαιτούμενο τεχνικό κομμάτι . Μια τέτοια «μούσα», απ' όσο γνωρίζω, επικαλούνται αρκετοί και διάσημοι ερμηνευτές, πράγμα λογικό εφόσον αποδίδεται στην ανεξάντλητη ισχύ και δυνατότητα του έρωτα και του αισθησιασμού υπό ένα απολλώνιο ή/και διονυσιακό πρίσμα. Θα ήθελες να μας παρουσιάσεις τα τραγούδια σου και να μας πεις ποιο από αυτά αγαπάς ιδιαιτέρως και γιατί? Ασχολούμαι ουσιαστικά με την ηχογραφημένη τραγουδοποιία εδώ και 6 χρόνια που κατέχω τον απαραίτητο σχετικό εξοπλισμό. Σ' αυτό το διάστημα έχω ηχογραφήσει περίπου 15 προσωπικές μου δημιουργίες και άλλες 10 ακόμα για φίλους και συνεργάτες. Οι δικές μου κινούνται σε ένα ευρύ όσο και ετερόκλητο, τραγουδιστικό (ελληνόφωνο και αγγλόφωνο) ή ορχηστρικό φάσμα που περιλαμβάνει έντεχνο, rock, metal, chill out κ.α. σε μια προσπάθεια μου να εκφραστώ ή/και πειραματιστώ με τα διάφορα αυτά είδη. Τα τραγούδια αυτά τα θεωρώ ως εξολοκλήρου προσωπικές μου δημιουργίες καθώς σε όλα: στίχος, μουσική, ενορχήστρωση, τραγούδι, φωνητικά, ηχογράφηση φυσικών και ηλεκτρονικών οργάνων και μίξη έχουν γίνει από εμένα. Από τα ελληνόφωνα θα ξεχώριζα το «Άνοιξη» το οποία ευγενικά φιλοξενείτε στην παρούσα σελίδα όπως και το «Απώλεια». Από το αγγλόφωνα, τα "Get Away" και «Its Pitch of Perfection". Καθένα αγαπημένο για τους δικούς του λόγους. Καθώς εδώ παρουσιάζετε το «Άνοιξη» θα αναφερθώ σε αυτό. Πρόκειται για mid-tempo ακουστική μπαλάντα με σύγχρονο ύφος που παραπέμπει στη σχετική ελληνόφωνη σκηνή του '90. Στιχουργικά εμπνεύστηκε από κάποια κοπέλα (στην οποία το αφιέρωσα κατ' ιδίαν) αναφερόμενο στα μελαγχολικά ψυχολογικά και υπαρξιακά αδιέξοδα της. Λόγω της δομής, της απλότητας και της ενορχήστρωσής του το θεωρώ ως ένα εκ των πλέον άρτιων τραγουδιών μου. Ήταν έτοιμο μέσα σε λίγες ώρες, κτισμένο εκ του μηδενός, το καλοκαίρι του '07. Έχεις ετοιμάσει έναν «έτοιμο» δίσκο τον οποίο θα ήθελες να δείξεις σε κάποια εταιρία? Έχεις κάνει κινήσεις για αυτό? Για την ώρα έχω αυτά τα 15 τραγούδια τα οποία λόγω του ετερόκλητου ύφους τους δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως υλικό ενιαίας δισκογραφικής κυκλοφορίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ομόηχα ζευγάρια ή τριάδες στα οποία θα πρέπει να προστεθεί (συμβατικά) τουλάχιστον τετραπλάσιες ποσότητες που θα ολοκλήρωναν ένα δίσκο. Αυτό απαιτεί χαλαρό χρόνο, αβίαστη έμπνευση και καλή διάθεση τα οποία υπομονετικά περιμένω. Και όλα τους πρέπει να ηχογραφηθούν με επαγγελματική παραγωγή κι όχι στην παρούσα demo μορφή. Ακόμα κι αν αυτό γίνει , δεν σκοπεύω να αναζητήσω επίσημη δισκογραφική στέγη για τους λόγους που αναφέρονται στην έκτη ερώτηση. Το πιθανότερο, ο ενδεχόμενος ολοκληρωμένος δίσκος να κυκλοφορήσει από εταιρία που νόμιμα θα ξεκινήσω ο ίδιος ούτως ώστε να έχω τον μέγιστο δυνατό έλεγχο και όφελος των παραμέτρων της διαδικασίας. Ενώ όπως ανέφερα δεν αναζητώ τύχη για τα τραγούδια μου, φαίνεται πως εκείνα ανοίγουν μόνα τους κάποιο δρόμο. (Για ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθώ επώνυμα, on the record.) 7 από αυτά ήταν πρόσφατα στη διάθεση γνωστού Έλληνα στιχουργού κατόπιν σημαντικού ενδιαφέροντος manager της mainstream έντεχνης-rock ο οποίος τα ανακάλυψε εν αγνοία μου από κοινή μας γνωστή. Το θέμα δεν προχώρησε λόγω άσχετων με το αντικείμενο προσωπικών γεγονότων του manager. Τα εν λόγω τραγούδια μου και ειδικότερα τα «Απώλεια» και «Άνοιξη» έχουν τύχει, επίσης, του ενδιαφέροντος διαφόρων καλλιτεχνών και παραγόντων της μουσικής και της ραδιοφωνίας της χώρας, όπως επίσης έχουν γίνει download από τα διάφορα site στα οποία βρίσκονται. 2 από αυτά επίσης φιλοξενούνται στις διαδοχικές δωρεάν συλλογές Φεβρουάριου και Μάρτιου της πατρινής Underground Tapes όπως και στην τελευταία κυκλοφορία του δωρεάν DVD περιοδικού, πανελλήνιας διανομής CDF. Τέλος, τι θα ήθελες να σου φέρει το μέλλον? Πέραν των αυτονόητων, υγείας, αγάπης και προόδου, όσον αφορά στη μουσική, θα επιθυμούσα να σχηματίσω ένα αξιόλογο μουσικό κύκλο που θα κινείτο δισκογραφικά και συναυλιακά σε ένα πολυποίκιλτο και όμορφα δεμένο καλλιτεχνικό φάσμα. Ενδεχομένως να δημιουργήσω το φερώνυμο ή ψευδώνυμό μου σχήμα με παρόμοια δράση. Τέλος ανυπομονώ να δω σύντομα τυπωμένη την ποιητική μου συλλογή. Όσον αφορά σ' εσάς, εύχομαι τα καλύτερα, δηλώνοντας ευγνώμων και υπόχρεος του ενδιαφέροντος και της συνεργασίας σας. |
| Moves Like Jagger (Eos Dubstep Remix) Posted: 01 Nov 2011 09:07 AM PDT |
| Lil Wayne - How To Love (Dubstep Mix) Posted: 01 Nov 2011 09:05 AM PDT |
| Lil Wayne and Skrillex - Cash Money Monsters (Dubstep Mashup) Posted: 01 Nov 2011 08:41 AM PDT |
| Like a G6 ---- (remixx) [Dubstep] Posted: 01 Nov 2011 08:37 AM PDT |
| Posted: 01 Nov 2011 06:52 AM PDT |
| Deep inside new single 2011 - Claydee Posted: 01 Nov 2011 06:12 AM PDT |
Ο χορός αυτός βασίζεται σε ένα βασικό βήμα και κάποιες παραλλαγές που διαμόρφωνε η κάθε παρέα. Τότε οι φιγούρες δεν είχαν απομνημονευθεί από τους χορευτές όπως σήμερα, αλλά ο πρώτος χορευτής έδινε σύνθημα πιέζοντας τον ώμο του άλλου. Έτσι ο χορός εξέφραζε την στενή επικοινωνία μεταξύ των χορευτών. Γι' αυτό και η φιλία ήταν απαραίτητη προϋπόθεση. Δύο άγνωστοι ήταν αδύνατον να χορέψουν σωστά χασάπικο γιατί το πιθανότερο ήταν να μπερδέψουν τις φιγούρες. Το στυλ του χορού έχει ένταση και οι κινήσεις πρέπει να γίνονται με απόλυτη ομοιομορφία και συγχρονισμό.
| You are subscribed to email updates from "The Music Center" via Pantocrator in Google Reader To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου