.webp)
The Music Center |
- Οι 9 μπάντες που σφράγισαν τον ήχο των '00s
- Τζων Λένον - "Μπορείς να πεις πως είμαι ένας ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος"
- Ίσως η πιο sexy εμφάνιση της Jennifer Lopez
- Αυτός τραγουδάει ..αυτή τραγουδάει ?
- Τζιμ Μόρισον, "Κατά τον Δαίμονα εαυτού"
- Σύμπραξη θρύλων: Paul McCartney και Ronnie Wood μαζί στη σκηνή
- ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΠΑΝΟΥ - ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ
- Αδυνατισμένη αλλά σε καλή κατάσταση στην πρώτη της εμφάνιση μετά την εγχείριση η Adele
- Η 'Ελενα Παπαρίζου γράφει για την ζωή της(+song)
- Το νέο λουκ της Shakira
- Katy Perry και Nicki Minaj έγιναν Barbie
- eminem– I’m On Everything Lyrics
- eminem-"Above The Law"
- Nightwish - Amaranth (Lyrics)
| Οι 9 μπάντες που σφράγισαν τον ήχο των '00s Posted: 09 Dec 2011 01:57 AM PST  Οι αριστουργηματικά λυρικοί Arcade Fire και άλλες 8 μπάντες που μας απάλλαξαν γρήγορα από την αγωνία για το αν ο 21ος αιώνας παράγει κάτι ηχητικά μεγαλειώδες. Μπορεί οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin και άλλα σταθερά, κολοσσιαία χαρτιά της ιστορίας να καθορίζουν με τον τρόπο τους τα μουσικά πράγματα ακόμη και 40 και βάλε χρόνια μετά τη δημιουργία τους, αλλά τα 00s, ... με τις δικές τους ξεχωριστές απαιτήσεις και ένα κοινό που βαρέθηκε να βρίσκει αξιόλογες μουσικές αναφορές σε "δεινοσαυρικές" περιόδους, μπορούν να υπερηφανεύονται για τις δικές του -σοβαρά- επιδραστικές μπάντες. The Arcade Fire Το πρώτο τους άλμπουμ με τον περιπαιχτικό για ντεμπούτο τίτλο "Funeral" όρισε τις μουσικές φαντασιώσεις όλων, μα ΟΛΩΝ, των μουσικόφιλων που πασχίζουν παντοιοτρόπως να ανακαλύψουν πρώτοι(;) την επόμενη μεγάλη μπάντα και να μην το πουν σε κανένα. Να αγοράσουν δηλαδή τον δίσκο τους, να τον ακούνε κρυφά από τα ακουστικά τους στο μετρό, στο δρόμο και να σκέφτονται για τους πληβείους ένα "ανόητοι, δεν είστε ικανοί να μάθετε ποτέ τις μελωδίες αυτών των 7 Καναδών νοματαίων". Όταν οι Arcace Fire έβγαλαν το "The Suburbs" και γέμισαν κάθε εκατοστό του Madison Square Garden πέρυσι το καλοκαίρι, οι παραπάνω fans ένιωσαν μια μικρή πίκρα. Γιατί οι Καναδοί έγιναν αυτό που λένε στην Αμερική, huge. Είναι πρώτοι στη λίστα, γιατί παρά την έκρηξη της... "παγκοσμιότητάς" τους, ο ποιοτικός δείκτης της δουλειάς τους πηγαίνει μόνο προς τα πάνω. The Flaming Lips Μπορεί να ξεκίνησαν πριν καν γεννηθούν πολλοί από τους σημερινούς τους fans (1983), αλλά οι Flaming Lips με τελευταία απόδειξη το "Embryonic" του 2009 έχουν βγάλει τις λεγόμενες δισκάρες τους μετά το μιλένιουμ. Ίσως εξαιρείται το "The Soft Bulletin" του 1999. Ξαφνικά όλοι τραγουδάνε με αυτό το γλυκό φάλτσο του Wayne Coyne (το κάνει και ο "δικός" μας Michael Angelakos των Passion Pit), ενώ η εκροή τόνων θετικής ενέργειας στα live τους είναι ένα στοιχείο που -λογικά- θέλησαν να κοπιάρουν αρκετές μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας. Ναι, ακούς ψήγματα των Flaming Lips και στους Arcade Fire. Και στους of Montreal. Και στους Grizzly Bear. Γενικά ο Καναδάς τους θαυμάζει. Animal Collective O ονομαστός ψυχεδελικός τους ήχος, η καταφανέστατη επιρροή τους πάνω σε πιο μαζικά δημοφιλείς μπάντες όπως οι MGMT και οι αστρονομικές βαθμολογίες του "Merriweather Post Pavillion" από γενικά έγκυρους κριτές όπως το Pitchfork και το Metacritic σβήνουν κάθε δικαίωμα αμφισβήτησης ότι η "πειραγμένη" τετράδα από τη Βαλτιμόρη ασχολήθηκε με τη μουσική με έναν μόνο σκοπό. Να ασχοληθεί η μουσική μαζί τους. Και τα κατάφεραν. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι άρεσαν, αλλά σίγουρα ξεχώρισαν (και μπήκαν και στη Βίβλο κάθε hipster που σέβεται την αποστολή του σε αυτόν τον ντεμοντέ κόσμο). Radiohead Το "Kid A" του 2000 έστειλε χιλιάδες fans τους στο τρελοκομείο. Οι Radiohead κατάφεραν μέσα σε 50 λεπτά να δείξουν ότι ένας καλλιτέχνης όχι μόνο δεν είναι καταδικασμένος να εμμείνει σε κανενός είδους συνταγή της επιτυχίας, αλλά σχεδόν υποχρεούται να ανατρέψει ολικά τον ήχο και τις συνήθειές του έστω και για ένα δίσκο. Οι fans του "τρελοκομείου" κατάλαβαν αργότερα το έπος και τον συμβολισμό του "Kid A", ενώ οι Radiohead συνέχιζαν να μοιράζουν τάσεις στους συναδέλφους τους, πουλώντας online το "In Rainbows" έναντι του αντιτίμου που έκρινε σωστό ο εκάστοτε αγοραστής. The Strokes Μπορεί το εκκωφαντικό τους ξεκίνημα με το "Is this it?" του 2001, τα skinny jeans και τα χαρακτηριστικά riffs να σε έκαναν να λες "this is it, αυτός είναι ο 21ος αιώνας στη μουσική" και "η Νέα Υόρκη έγινε alternative", αλλά το όνειρο δεν κράτησε πολύ για τον Julian Casablancas και την παρέα του. Για την ακρίβεια, αυτό που δεν κράτησε ήταν η ποιότητα. Παρ' όλ' αυτά, δεν μπορείς να δεις τα 00s χωρίς την έκρηξη των Strokes. Έστω και τα λίγα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα. Arctic Monkeys Όταν μια παρέα 20άρηδων έκατσε στην κορυφή του κόσμου. Το 2006 με το "Whatever People Say I am, That's What I am Not". Ίσως ήταν άλλη μια ανάγκη της δεκαετίας. Μια μπάντα υπερβολικά πιτσιρικάδων, τέρμα Άγγλων, με την κιθάρα στο τέρμα και τη φιλοσοφία του "ξυπνήστε, παίξτε μουσική, χορέψτε (άλλωστε "you look good on the dance floor"), κάντε αλητείες, δείτε και καμιά ταινία του Meadows" βουτηγμένη σε ένα χάρτινο κουτάκι fish and chips. Jack White Ενδεχομένως η απόλυτη ροκ περσόνα του 21ου αιώνα μέχρι τώρα. Ο άνθρωπος που σχεδόν κάθε χρόνο εκ των 10 του διαστήματος 2000-09 έβγαζε έναν δίσκο-δήλωση-ογκόλιθο στο χτίσιμο της "νέας εποχής". Ο mastermind των White Stripes χάρισε στην ανθρωπότητα το κλασικό "Elephant" το 2003, με το "Seven Nation Army" να φαντάζει ως ένα από τα πιο πολυ-παιγμένα κομμάτια του αιώνα. Οι Raconteurs και οι Dead Weather θα ήταν οι δεύτερες, αξιοπρεπέστατες ασχολίες του White κατά τη διάρκεια των 00s. Είναι ανώφελο να υπολογίσει κανείς πότε θα αρχίσει να ξεθωριάζει το στίγμα του Jack White στην μουσική ιστορία. Πιθανότατα ποτέ. Sufjan Stevens Αυτός ο άρχοντας του banjo και των λοιπών οργάνων, αυτός ο περίεργος τυπάκος από το Detroit που γράφει τις φανταστικότερες indie, chamber pop μελωδίες μάλλον δεν σου είναι και πολύ γνωστός. Η πλήρης πορεία του από το μηδέν (και το 1999) μέχρι σήμερα συνιστά ότι το γεγονός ότι δεν τον ξέρεις (αν ισχύει) είναι ένα καθαρά ΔΙΚΟ ΣΟΥ πρόβλημα. Η λέξη "ανυπομονώ" εφευρέθη για να δείχνει με επάρκεια αυτό που νιώθεις για κάθε επόμενη δουλειά του. M.I.A. Κι επειδή καλή η μουσική και οι εμπνεύσεις, αλλά κάποιος πρέπει να μιλήσει και πιο "πολιτικά" με το έργο του, η μεγαλωμένη στη Σρι Λάνκα Μ.Ι.Α., όπως πάνσωστα έχει γράψει ο Nick Marino, "μοιάζει με τη μουσική της -αυτό το dance συνονθύλευμα- σαν κοριτσάκι που παίζει 'κουτσό' ενώ από πάνω της ίπτανται σφαίρες από ελεύθερους σκοπευτές". Αυτό. |
| Τζων Λένον - "Μπορείς να πεις πως είμαι ένας ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος" Posted: 09 Dec 2011 01:54 AM PST     Το 1957, ο Λένον αποφοίτησε από το γυμνάσιο και χάρη στη βοήθεια του διευθυντή τού σχολείου του, έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ (Liverpool College of Art). Παρέμεινε για πέντε χρόνια, ασχολούμενος με εφαρμογές γραφικών τεχνών στη διαφήμιση, ωστόσο δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σπουδές του. Στις 15 Ιουλίου του 1958, σημειώθηκε ο θάνατος της μητέρας του, η οποία παρασύρθηκε από το αυτοκίνητο ενός μεθυσμένου αστυνομικού, έξω από το σπίτι της αδελφής της, γεγονός που επηρέασε βαθειά τον Λένον. Την ίδια περίοδο, γνώρισε τον συμφοιτητή του και ταλαντούχο μαθητή της σχολής, Στιούαρτ Σάτκλιφ, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο μπασίστα του συγκροτήματος των Beatles. Με τους Beatles, ο Λένον εμφανίστηκε στο Αμβούργο το καλοκαίρι του 1960, σε μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις τους.  Αυτό που με κρατάει στη ζωή, είναι η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Δεν ξεγελάστηκα ποτέ από την εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα.    Είμαστε πιο δημοφιλείς από τον Ιησού Χριστό τώρα. Δεν ξέρω ποιο θα φύγει πρώτα. Το ροκ εν ρολ ή ο χριστιανισμός.  Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους μαζί είναι πραγματικότητα.Στις 31 Αυγούστου 1971 ο Λένον μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και δεν θα επιστρέψει ποτέ στην Αγγλία. Σύντομα θα αντιμετωπίσει προβλήματα με το αμερικανικό κράτος, καθώς ο πρόεδρος Νίξον ψάχνει τρόπο να τον απελάσει. Δεν του συγχωρεί ότι είναι ένα από τα ηγετικά στελέχη του αντιπολεμικού κινήματος, που μάχεται τη συμμετοχή των Αμερικανών στο Βιετνάμ. Με ευφάνταστους τρόπους και εκμεταλλευόμενος τα ΜΜΕ (Bed-In), προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης. Ο Λένον βρίσκεται στο στόχαστρο και των πανίσχυρων εκκλησιαστικών οργανώσεων, που δεν ξεχνούν τη δήλωση του 1966, ότι «οι Μπιτλς είναι ανώτεροι από τον Θεό».           Σινγκλς Give Peace a Chance (1969) [Μ.Β: Νο2, ΗΠΑ: Νο14] Cold Turkey (1969) [Μ.Β: Νο12, ΗΠΑ: Νο30] Instant Karma! (1970) [Μ.Β: Νο4, ΗΠΑ: Νο3, Χρυσό] Mother (1971) [ΗΠΑ:Νο43] Power to the People (1971) [Μ.Β: Νο6, ΗΠΑ: Νο11] Imagine (1971) [ΗΠΑ: Νο3] Happy Xmas (War Is Over) (1971, 1972) [Μ.Β: Νο4] Woman Is the Nigger of the World (1972) [ΗΠΑ: Νο57] Mind Games(1973) [Μ.Β: Νο26, ΗΠΑ: Νο18] Whatever Gets You Thru the Night (1974) [Μ.Β: Νο36, ΗΠΑ: Νο1] Νο9 Dream(1975) [Μ.Β: Νο23, ΗΠΑ: Νο9] Stand by Me (1975) [Μ.Β: Νο30, ΗΠΑ: Νο20] Imagine (1975) [Μ.Β:Νο6] (Just Like) Starting Over (1980) [Μ.Β: Νο1, ΗΠΑ: Νο1, Χρυσό] Woman (1981) [Μ.Β: 1, ΗΠΑ: Νο2, Χρυσό] Watching the Wheels (1981) [Μ.Β: Νο30, ΗΠΑ: Νο10] Love (1982) [Μ.Β: Νο41] Nobody Told Me (1984) [Μ.Β: Νο6, ΗΠΑ: Νο5] Borrowed Time (1984) [Μ.Β: Νο32] I'm Stepping Out (1984) [Μ.Β: Νο88, ΗΠΑ: Νο55] Every Man has a Woman who Loves Him (1984) Jealous Guy (1985) [Μ.Β: Νο65] Jealous Guy (1988) [ΗΠΑ: Νο80] |
| Ίσως η πιο sexy εμφάνιση της Jennifer Lopez Posted: 09 Dec 2011 01:48 AM PST  Ακολουθούν περισσότερες φωτογραφίες...      Οι φωτογραφίες είναι από την πρόσφατη επίσκεψη της στο Περού... Πραγματικά κουκλάρα..!!!
|
| Αυτός τραγουδάει ..αυτή τραγουδάει ? Posted: 09 Dec 2011 01:46 AM PST  Αυτός είναι ο Nick Pitera στο τραγούδι Disney's Aladdin . Μέχρι το πρώτο λεπτό όλα καλά .. απίστευτο ταλέντο ! Μετά το πρώτο λεπτό αλλάζουν όλα , τα μάτια δεν συγχρονίζονται με τα αυτιά . Ο-Η τύπος-ισσα συνδιάζει την φωνή γυναίκας και άντρα .Δείτε τα πρώτα 10 sec και σπρώξτε μετά στο 1 min. |
| Τζιμ Μόρισον, "Κατά τον Δαίμονα εαυτού" Posted: 09 Dec 2011 01:36 AM PST  Οι προβολείς ακόμα ήταν στραμμένοι πάνω του. Εκείνος ...; πάνω στη σκηνή, τη μεταμορφωμένη σε υδάτινη λίμνη φωτός σε σχήμα μπανιέρας, βύθιζε κάθε όραμα μαγευτικό στον κόσμο του χάους που τόσο επέμενε να εξερευνεί. Άνοιγε πόρτες και βάδιζε ξοπίσω τους παρέα με δαιμόνια που τον στοίχειωναν από παιδί. Με συνοδεία τη μελωδία της ναρκοφόρας μέθης αχνά εξαϋλώθηκε ...; Όμως ακόμα παραμένει στη σκηνή. Τη στήνει. Το πληθος αγγίζει. Χωρίς το ρόλο του να χάνει. Δεν είχε δύναμη το πλήθος που παραληρούσε για εκείνον, να τον παρασύρει σε μια κενότητα χρισμένη φως και δόξα. Το ίδιο πλήθος που του χάριζε τη δύναμη της παρατήρησης, της πίσω σκέψης, που στιγμάτιζε και όριζε γυάλινα φάσματα, θνητά πλάσματα, οφθαλμικούς καθρέφτες που δείχνανε πάντα τους φταίχτες. Εκείνος πάντα πάνω εκεί! Ξεδίπλωνε νοήματα ...; Έπλεκε νήματα ονειρικών εφιαλτών των συγγενών στιγμών της μνήμης. Της δικής του. Των γύρω του. Κοιτάζοντας εκείνο το κρυστάλλινο γυαλί της ναρκωμένης του συνείδησής, παραμιλούσε τα δικά του ...; «Ο οφθαλμοπόρνος, ο ηδονοβλεψίας, ο μπανιστιρτζής είναι ένας διαβολικός κωμικός. Αποκρουστικός μέσα στη σκοτεινή ανωνυμία του, μέσα στη μυστική επιδρομή του. Αξιοθρήνητα μόνος. Όμως, κατά παράδοξο τρόπο, μπορεί μέσα στην ίδια τη σιωπή και την κρυψώνα του να γίνει ο άγνωστος παρτενέρ κάποιου που κρύβεται στην οπτική του ακτίνα. Αυτή είναι η απειλή και η δύναμή του». Είχε μια δύναμη το πλήθος να καλεί..., να κατοπτρίζει, να κάνει τις εικόνες της ζωής του να κυλάνε από τον πρώτο ...; ως τον τελευταίο θεατή, από το ύψος ...; εκεί μπροστά του ...; ως το βάθος... εκεί που μαγνητίζεται και χάνεται το μάτι εντός της οπτικής του ακτίνας. Δειλά μεταμορφώθηκε το πλήθος σε μια οθόνη μαγική. Αυτή ήταν η απειλή και η δύναμή του. Μέσα της, το φιλμάκι της ζωής του ξεδιπλώθηκε αργά ...; Έπεσαν οι τίτλοι. Είδε το πρώτο όνομα να γράφεται στο μαύρο φόντο με κεφαλαία λευκά γράμματα. Το δικό του. JAMES DOUGLAS MORRISON Ο γεννημένος την 8η Δεκεμβρίου του 1943 στη Florida των Η.Π.Α. Σήμερα ο μήνας ήταν Ιούλιος. Είχαμε 3. Το έτος ...; 1971. Κάτι δεν πήγαινε καλά μέσα του. Έξω του. Πάνω του. Στη σκηνή, η όρασή του έπλεκε εικόνες προδοσίας. Τα φώτα στόλιζαν τα ανακριτικά πεδία που μισούσε να βρίσκεται. Τα νερά της λίμνης γέμισαν αίμα. Ήθελε τόσο ν' αποδράσει απ' τη σκηνή! Από τα φώτα! Από αυτή την παγωμένη λίμνη σε σχήμα μπανιέρας, την οικεία του κλίνη. Κάτι του έλεγε πως ήρθαν προμηνύματα ταφής. Ο θάνατος. Το τέλος. Το φίδι της αναδρομής του, φυσούσε τον αέρα της πρόκλησης στα λόγια του ...;  «Ride the snake, ride the snake to the lake, the ancient lake, baby The snake is long, seven miles» Ένιωθε μουδιασμένος, στιγματισμένος, φοβισμένος. Όπως στα πρώτα επεισόδια της ζωής του ...; τότε που ήταν παιδί. Κοίταξε την οθόνη. Οι στίχοι! Κι αυτοί αιμορραγούσαν το ίδιο στοίχειωμα ...; «Indians scattered on dawn's highway bleeding Ghosts crowd the young child's fragile eggshell mind». («Ινδιάνοι σκορπισμένοι στον αυτοκινητόδρομο της αυγής αιμορραγούν/Φαντάσματα βρίθουν το εύθραυστο σαν τσόφλι μυαλό του μικρού παιδιού».) Οι Ινδιάνοι! Το ατύχημα! Εκείνος μόλις τεσσάρων ετών. Μία παράσταση θανάτου πάνω στη μεταμόρφωση της μέρας. Το εύθραυστο του χρόνου, της αυγής η στιγμή. Κι η έρημη ψυχή εκείνου του παιδιού έμαθε πλέον να υπακούει στις σκοτεινές συνομωσίες της κάθε σκέψης του μυαλού. Έμοιαζε να βαδίζει σε μια έρημο, αφήνοντας τους κόκκους της επίτηδες να σημαδεύουν με εκείνο το υποκίτρινο χρώμα κάθε πτυχή του κόσμου του. Οι Ινδιάνικες ψυχές έξαλλες έτρεχαν τριγύρω σαν φαντάσματα. Έψαχναν μάτια να τις δουν, να εξηγήσουν τι συνέβη ...;  Ούτε κι εκείνες ήξεραν. Έτοιμα μάτια, ικανά να τις μεταμορφώσουν για να μπορέσουνε να βρουν τη λύτρωση που αυτές ζητούσαν. Κι εκείνος πάντα εκεί ...; Αφήνοντας το βλέμμα του να τον προδώσει. Άνοιγε πόρτες κι ερμήνευε στιγμές. Όπως και τότε που τις καλωσόρισε και τον σφραγίσανε για πάντα. Κι εκείνες οι γονεϊκές φωνές ήταν και τώρα αρνητικές. Όπως και πάντα. «Δεν μπήκανε ποτέ αυτά τα αερικά στα μάτια. Ήταν αποκυήματα της φαντασίας του ονειροπόλου αγοριού». Ίσως αποτελούσανε ραδιουργίες της λογικής εις βάρος του εκλεκτού του πλήθους. Ίσως να ήτανε παραίσθηση παρασυρμένη από ενδόμυχες κραυγές. Ίσως πολλά. Ίσως και τίποτα. Ίσως να μάντεψαν. Ίσως να σφράγισαν. Τις πόρτες της αντίληψής του. Αυτές που από τότε έμειναν πάντα ανοιχτές. The doors of his perception ...; Κι εκείνα τα σοφά του William Blake λόγια, καρφώθηκαν απέναντί του, στην οθόνη. «If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite». («Εάν οι θύρες της αντίληψης άνοιγαν, τότε το κάθε τι θα παρουσιαζόταν όπως ακριβώς είναι, δηλαδή άπειρο».)  Ψίθυροι έτοιμοι να αποκαλύψουν τα υπαρξιστικά βαθιά νοήματα της ζωής και του θανάτου, τη μεγάλη ιδέα της Anima, τον βούλιαξαν στον κόσμο του υποσυνειδήτου του. Οι ιερείς της γνώσης, γιατροί και μάγοι, σαμάνοι των ψυχών αποκαλύφθηκαν μπροστά του. Μορφές σημαδεμένες μες στο χρόνο των χρόνων που έσυρε κι ο ίδιος σε κάθε βήμα της σκέψης του. Friedrich Nietzche, William Blake, Arthur Rimbaud, Jack Kerouac. Οι μπήτνικς. Ο φίλος του Michael McClure. Όλοι σαν ένας, γίνονταν ένας και τον μυούσανε ξανά στην τελετή του χρίσματος για λίγους και καλούς, μιας υπόγειας θέασης εσώτερων αληθειών. Εκείνος ήτανε ο εκλεκτός εφόσον είχε τα κατάλληλα μάτια. Μάτια που έμοιαζαν με κάτι χυδαίο. Μάτια αναδυόμενα από φως. Σαν τα δικά του μάτια. Φτιαγμένα από φωτιά. Τα λόγια του ...; «Το μάτι μοιάζει με κάτι χυδαίο μέσα στο άσκημο τσόφλι του. Βγες στ' ανοιχτά μ' όλη τη λάμψη σου» «Το μάτι αναδύεται από το φως για το φως. Ασαφείς επιφάνειες και όργανα εξελίσσονται προς τη μοναδική τους μορφή. Το ψάρι έγινε από το νερό, το πουλί από τον αέρα, το σκουλήκι από το χώμα. Το μάτι είναι δημιούργημα της φωτιάς». Μάτια φτιαγμένα από φακό μιας κάμερας obscura. Της τέχνης που λάτρευε κι υπηρετούσε. «Ο κινηματογράφος! Η θρησκεία της τρέλας», έλεγε. «Η γοητεία του κινηματογράφου έγκειται στο φόβο του θανάτου. Μια καταληψία, ήπια και ακίνδυνη, κατά βάθος στείρα. Σε μια μόνο εικόνα δεν παραμονεύει ο κίνδυνος». Παραμόνευε ένα γεμάτο θέατρο κατακλυσμένο από εφήμερες περσόνες πάντα πρόθυμες να παρασύρουν ανυποψίαστες πορνικές σκιές σε ένα παιχνίδι τεχνητού αργόσυρτου θανάτου. Οι προειδοποιήσεις του είχαν αφήσει ίχνη ...; «Φαντασμαγορία, παραστάσεις του μαγικού λυχναριού, θεάματα χωρίς υπόσταση. Πετύχαιναν μια απόλυτη αισθητική εμπειρία με θόρυβο, λιβάνι, αστραπή και νερό. Μπορεί να 'ρθει μια μέρα όπου θα πηγαίνουμε στο Μετεωρολογικό θέατρο για να θυμηθούμε πώς ήταν η βροχή». Η δύναμη της μεταμόρφωσης τον έχριζε προφήτη σε μιαν ατμόσφαιρα λυτρωτικής αποκάλυψης. «Μεταμόρφωση. Ένα αντικείμενο αποκόβεται απ' τ' όνομά του, τις συνήθειες και τους δεσμούς του. Έτσι αποσπασμένο γίνεται το πράγμα καθαυτό και γι' αυτό. Όταν αυτός ο διαμελισμός πετυχαίνεται τελικά πάνω σε μια απλή ύπαρξη, τότε το αντικείμενο είναι ελεύθερο να μεταμορφωθεί ατελείωτα σ' οτιδήποτε».  Το μαγεμένο θέαμα μπροστά του, ξεδίπλωνε την παρουσία της αλχημείας, τα κρυφά νοήματα, τη μελαγχολική μουσική των Ουράνιων σφαιρών, την τηλεπάθεια, σε κάθε αντικείμενο και υποκείμενο που συναντούσε ο φακός του ...; «Κινηματογράφε, κληρονόμε της αλχημείας, τελευταία απ' τις ερωτικές επιστήμες». Η αλχημεία της τέχνης που ξεθάβει, μεταμορφώνει, εξαγνίζει ...; «Η αλχημεία είναι ερωτική επιστήμη, κρύβεται στις θαμμένες όψεις της πραγματικότητας, θέλει να εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τα όντα και την ύλη. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει φυσικά πως οι υλικές προσπάθειες υποτιμούνται. Ο έμπειρος εργάζεται και μυστικιστικά και φυσικά». «Οι αλχημιστές αντιλαμβάνονταν παράξενες αντιστοιχίες γονιμότητας ανάμεσα σε απίθανες τάξεις πραγμάτων. Ανάμεσα στους ανθρώπους και τους πλανήτες, τα φυτά και τις χειρονομίες τα λόγια και τον καιρό. Αυτοί οι συσχετισμοί που αναστατώνουν: Τα κλάμα του μωρού και το χάδι από μετάξι. Ο λαβύρινθος του αυτιού κι η παρουσία των σκύλων στην αυλή. Ένα γυναικείο κεφάλι που γέρνει για να κοιμηθεί κι ο πρωινός χορός των κανιβάλων. Αυτές είναι οι συζυγίες που ξεπερνούν το στείρο όριο κάθε «ηθελημένου» μοντάζ. Αυτές οι αντιπαραθέσεις αντικειμένων, ήχων, πράξεων, χρωμάτων, όπλων, πληγών και οσμών λάμπουν με τρόπο που δεν είναι δυνατό να καταλάβουμε, με ανείπωτο τρόπο». «Το φιλμ δεν είναι τίποτα αν δεν αναπαριστά αυτή την αλυσίδα των υπάρξεων που κάνει τη βελόνα μυτερή πάνω στη σάρκα και γεννάει εκρήξεις σε μια ξένη πρωτεύουσα. Το σινεμά μας γυρίζει πίσω στην Anima, στην εμψύχωση, τη θρησκεία της ύλης που χαρίζει στο καθετί τη δική του θεϊκή διάσταση και βλέπει θεούς μέσα σ' όλα τα πράγματα και τα πλάσματα». Η σύγχρονη όψη της ιστορίας των σκιών, η θολή έμπνευση των φαντασμάτων της ζωής του. Αυτών που ώθησε να πρωταγωνιστήσουν μέσα του κι ύστερα στα φιλμάκια του: First Love (1965), HWY An American Pastoral (1969), A Feast of Friends (1970). Εικόνες, σκέψεις, λέξεις. Όλα αντικαθρεφτίσματα των καταγεγραμμένων επαφών με την πραγματικότητα. Κάνουν υπόκλιση στο μεγαλείο των φακών και των ειδώλων. «Το σινεμά δεν προέρχεται απ' τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, τη γλυπτική ή το θέατρο, αλλά απ' την αρχαία λαϊκή μαγεία. Είναι η σύγχρονη όψη μιας εξελισσόμενης ιστορίας σκιών, μια ηδονή για τις κινούμενες εικόνες, μια πίστη στη μαγεία. Η καταγωγή του έχει, απ' τα βάθη της ήδη, σχέση με ιερείς και μαγείες, με επικλήσεις φαντασμάτων. Στη αρχή, οι άνθρωποι με τη βοήθεια του καθρέφτη και της φωτιάς καλούσαν μυστηριώδεις σκοτεινούς επισκέπτες από περιοχές θαμμένες μέσα στο μυαλό. Σ' αυτές τις συγκεντρώσεις, οι σκιές ήταν τα πνεύματα που ξόρκιζαν το Κακό. Κι όταν τα ξόρκια έχαναν κάτι από εκείνη την υποβλητική τους δύναμη που διώχνει το Κακό, οι ίδιες σκιές υπαγόρευαν ...; «Χρειάζεται μεγάλο έγκλημα για να γυρίσεις τα βράχια στη σκιά και να ξεσκεπάσεις από κάτω παράξενα σκουλήκια. Οι ζωές των ανικανοποίητων τρελών μας φανερώνονται». Κι εκείνος, παρατηρητής μιας ύπαρξης που απογοητεύει ...; ένιωθε, άκουγε, έβλεπε ...; «Τίποτα. Έξω ο αέρας μου καίει τα μάτια. Θα τα βγάλω για να γλιτώσω από το κάψιμο». Κι ύστερα έβγαζε τα μάτια του κι έβαζε δυο ζυγούς στη θέση τους. Την αλήθεια και την οφθαλμαπάτη. Η δύναμη της μεταμόρφωσης είχε μια εξουσία που κυρίευε δούλους κι αφέντες στο πανηγύρι των ψυχών! Η επικίνδυνη γιορτή της τέχνης! «Η συγκέντρωση αρχίζει για να γιατρευτεί η αρρώστια. Μπορούσε να κυριευτεί από θλίψη ένας λαός που σέρνει πίσω του ιστορικά γεγονότα ή πεθαίνει στη μέση ενός άσχημου τοπίου. Γυρεύουν όλοι να γλιτώσουν απ' την καταδίκη, από το θάνατο και τον τρόμο. Γυρεύουν τρέλα, επίσκεψη θεών και δυνάμεων, θέλουν να κερδίσουν ξανά την πηγή της ζωής απ' τους δαίμονες που την έχουν αρπάξει. Η θεραπεία αναδύεται απ' την έκσταση. Θεραπεύεις τη αρρώστια ή την εμποδίζεις να 'ρθει, ξαναζωντανεύεις την άρρωστη και κερδίζεις την κλεμμένη ψυχή. Είναι σφάλμα να πιστεύουμε πως η τέχνη χρειάζεται, για να υπάρξει, το θεατή της. Το φιλμ κυλάει και δίχως μάτια. Όμως ο θεατής δεν μπορεί να υπάρξει δίχως αυτό, γιατί μόνον αυτό τον βεβαιώνει πως υπάρχει».  Και το δικό του φιλμ κυλούσε δίχως τα δικά του μάτια. Κυλούσε μέσα στα μάτια όσων επισκιάσανε το οπτικό πεδίο των χρόνων που ιχνηλάτησε. Που τον στιγμάτισαν και στιγμάτισε χρισμένος θεατής και θέαμα σ' αυτή την ύστατη πορεία πριν το τέλος. Δεν ήταν σίγουρος αν μόνο το φιλμάκι αυτό βεβαίωνε την ύπαρξή του ...; «Οι κύριοι. Γεγονότα συμβαίνουν πέρα απ' την επίγνωση ή τον έλεγχό μας. Άλλοι ζουν τις ζωές μας. Μπορούμε μοναχά να προσπαθούμε να τους σκλαβώσουμε. Όμως με τον καιρό αναπτύσσονται ιδιαίτερες αντιλήψεις. Η ιδέα των «κυρίων» αρχίζει να σχηματίζεται μέσα σε κάποια μυαλά. Θα πρέπει να τους εντάξουμε σε ομάδες δεκτών και να τους ξεναγήσουμε στο λαβύρινθο κατά τη διάρκεια των μυστηριακών νυχτερινών τους εμφανίσεων. Οι κύριοι διαθέτουν κρυφές εισόδους, ξέρουν να μεταμφιέζονται. Όμως προδίδονται απ' τα απλούστερα πράγματα. Πολύ φως που γυαλίζει στο μάτι. Μια λανθασμένη χειρονομία. Ένα βλέμμα πολύ μακρινό και παράξενο. Οι κύριοι μας κατευνάζουν με εικόνες. Μας δίνουν βιβλία, συναυλίες, γκαλερί, σώου, σινεμά. Ιδιαίτερα σινεμά. Με την τέχνη θολώνουν τα νερά και μας κάνουν να μη βλέπουμε τη σκλαβιά μας. Η τέχνη στολίζει τους τοίχους της φυλακής μας, μας κρατάει αμίλητους, απασχολημένους, αδιάφορους. Λιοντάρια που τεμπελιάζουν πλαγιασμένα σε μιαν υγρή αμμουδιά. Το σύμπαν γονατίζει στο βούρκο για να μπορεί να κοιτάζει περίεργα τη στάση της σήψης του στον καθρέφτη της συνείδησης του ανθρώπου. Καθρέφτης αφηρημένος, γεμάτος κόσμο, απορροφητικός, παθητικός σε ό,τι τον επισκέπτεται και σ' ό,τι του τραβάει το ενδιαφέρον. Πόρτα για πέρασμα στην άλλη μεριά, η ψυχή ελευθερώνεται με το δρασκέλισμα. Γύρνα τους καθρέφτες προς το μέρος του τοίχου στο ανάκτορο των νέων νεκρών». Μετά από μια μυστήρια συνουσία οι φόβοι έγιναν παράξενοι επισκέπτες κι έβαζαν άγνωστους στόχους. Η τρέλα ντύθηκε την αδυναμία κι έκοβε βόλτες για να τρυπώσει σε καθησυχασμένα σπιτικά. Οι ίσκιοι έστησαν χορό μαζί με αλλοιωμένες ψευδαισθήσεις. Η νύχτα αλήτευε εκστασιάζοντας τους ναρκωμένους εραστές με το σκοτάδι της. Ποιος θα μπορούσε να αποφύγει την αλητεία της στιγμής; Μια ψυχεδελική θέαση των πραγμάτων, έμοιαζε να προσφέρει λύσεις ...; Σωστές! Γρήγορα! Έπρεπε να τις καταγράψει! Οι σημειώσεις για την όραση, η παρωδία του κόσμου!  Η άνοδος της εξουσίας της αναρχίας! Μια παράσταση αποκάλυψης ζητούσε από τα μάτια του να βγει, να ειδωθεί. Κι εκείνος ήξερε πως η εφήμερη μποέμικη ζωή του, ήταν εξίσου μια παράσταση ...; τόσο αναγκαία, όσο και ανυπόφορη. Οι καταχρήσεις του, παιχνίδια με τον δαίμονα, την αδελφή ψυχή του. Η θέαση από το βύθισμα ...; φορές δεν ήταν αρκετή! «Οι κόρες των ματιών διαστέλλονται στη διάρκεια ανώμαλων καταστάσεων. Ναρκωτικά, τρέλα, μέθη, παράλυση, εξάντληση, νάρκωση, παραζάλη, έντονη σεξουαλική διέγερση. Το μάτι ανακαλύπτει τον ωκεανό του, αφού κι η ίδια η ιδέα του ωκεανού έχει λήξει». Όμως εκείνος ήξερε! Γι' αυτό και είχε πει ...; «Expose yourself to your deepest fear; after that, fear has no power, and the fear of freedom shrinks and vanishes. You are free». («Έκθεσε τον εαυτό του στον μεγαλύτερο φόβο σου. Μετά από αυτό ο φόβος θα είναι ανίσχυρος, και ο φόβος της ελευθερίας συρρικνώνεται κι εξαφανίζεται. Είσαι ελεύθερος».) Έτσι ελεύθερος δραπέτης της στιγμής, άφηνε πίσω του τις αδάμαστες μνήμες, κι ότι δεν ταίριαζε στο δέρμα του, το πέταγε. Δεν τον απασχολούσε η γύμνια. Κεντούσε πάνω του τις ιστορίες απ' την αρχή του αγέρωχου χρόνου. Χωρίς στολίδια. Με γράμματα και λόγια. Κι έτσι στα ξαφνικά ανάψανε τα φώτα! Κι ακούστηκε μια μελωδία ...;Μια βαρύτονη φωνή. Μια υστερία απ' το κοινό. Οι Doors! Κι εκείνος η προσωποποίηση του Lizard King («Βασιλιά Σαύρα»), είχε τη δύναμη να σέρνεται, να αλλάζει χρώματα και δέρματα, να βλέπει και να βλέπεται... βαθιά και μυστικιστικά. "He was the Lizard King, He can do anything".  Φιλόσοφος-ποιητής, ένας σαμάνος της ύπαρξης, δάσκαλος οραμάτων, έγραφε κι έλεγε από ό,τι έκρυβε η ψυχή του. Ότι ήταν έτοιμη εκείνη να προσφέρει, για να τραφούν κι άλλες ψυχές, κι άλλα μάτια. Όσα ήταν κατάλληλα και έτοιμα. Να ακούσουνε, να δούνε, να δεχθούν. Το παιχνίδι της όρασης ...; «Once I had, a little game I liked to crawl, back in my brain I think you know, the game I mean I mean the game, called 'go insane' Οι Doors! Οι πύλες! Οι πύλες της αντίληψής του, που έσπρωχναν κι εκείνες του κοινού να ανοίξουν ...; Τα φώτα αργά τον έλουσαν κι ακούστηκε ο πρώτος ήχος, η πρώτη λέξη, μηνύματα φυγής. Εικόνες παρατήρησης δικές του, κι ορφανές, στου κόσμου την αλήθεια στριμωγμένες. «People are strange when you're a stranger Faces look ugly when you're alone Women seem wicked when you're unwanted Streets are uneven when you're down When you're strange Faces come out of the rain When you're strange No one remembers your name When you're strange When you're strange When you're strange ...;» Τα πρόσωπα, μοναχικοί, παράξενοι επισκέπτες στου χωροχρόνου την πορεία, οι γυναίκες, οι θύμησες, τα ονόματα ...; τα ταξίδια της βροχής ...; Η ροκ σκηνή του ανήκε! Τα μουσικά άλμπουμς: The Doors (1967), Strange Days (1967), Waiting for the Sun (1968), The Soft Parade (1969), Morrison Hotel (1970), L.A. Woman (1971). Μια κινούμενη έμπνευση ο αέρας της θεατρικής του παρουσίας. Εκείνος στη μέση, φορώντας το δερμάτινο παντελόνι του, γινόταν μαγνήτης γυναικών ...; Η αυτοκαταστροφή, η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, η ψυχεδέλεια, οι σκέψεις ντυμένες λέξεις, τον έκαναν ακόμα πιο γοητευτικό στα μάτια του πιστού κοινού του. Ένιωσε πάνω του ενοχικά να τον αγγίζουν οι άλλοτε λατρεμένες μορφές που χάριζαν στις νύχτες του τα ίδια αγγίγματα, χωρίς ωστόσο την ενοχική υφή να τα συνοδεύει. Οι κόρες των ματιών του, οι ερωτικές του σύντροφοι ...; «Η επιλογή ενός ερωτικού συντρόφου αρχικά βασίζεται πάνω στην οπτική έλξη. Είναι λάθος να πιστεύεις πως το μάτι μπορεί να χαϊδέψει μια γυναίκα. Μια γυναίκα είναι φτιαγμένη από φως ή από σάρκα; Η εικόνα της δεν είναι ποτέ πραγματική για το μάτι, εγγράφεται στα άκρα των δακτύλων». Ντυμένες Οφηλίες, νύμφες των ποταμών, έσταξαν δάκρυα μπροστά στα μάτια του, κυρίες μιας παράξενης αύρας ηδονικής και επικίνδυνης ...; Η Janis Joplin, η Grace Slick, η Nico, η Gloria Stavers, η Patricia Kennealy. Όταν αραίωσαν τα πέπλα από τις θύμησες, τον κάλυψε από τα βάθη, λευκοντυμένη η μορφή της Pamela Courson. Του άπλωσε τα χέρια της, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τα χρόνια που περάσανε μαζί. Εκείνα που ματαίως τα στοιχειώνανε οι θύελλες των παιχνιδιών του έρωτα, κι εκείνα τα κατώτερα στοιχήματα που υπαγόρευε η λογική της ελευθερίας τους στις εύθραστες ψυχές τους. Ήταν η σύντροφος της ζωής του, από τα πρώτα επεισόδια της καριέρας του, αυτή που είχε δει πρώτη τα γράμματα των οραμάτων του και τον ωθούσε να τα τυπώσει και στα μάτια του πλήθους. Του ερωτευμένου πλήθους με το είδωλο εκείνου. Με εκείνο το είδωλο που εκείνος διάλεγε να το προσφέρει στο κοινό του. Ελεύθερο κι αληθινό!  «The most important kind of freedom is to be what you really are. You trade in your reality for a role. You give up your ability to feel, and in exchange, put on a mask». («Το πιο σημαντικό είδος ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι. Ανταλλάσεις την πραγματικότητά σου με έναν ρόλο. Εγκαταλείπεις την ικανότητά σου να αισθάνεσαι, και σε αντάλλαγμα, φοράς μια μάσκα».) Εκείνος ήταν πάντα αυτό που πραγματικά ήταν. Προκλητικός, επαναστατικός, ασυμβίβαστος. Έτοιμος να εκθέσει ακόμα και το ντύμα της ψυχής του, τη σάρκα του, προς τέρψη του κοινού του. Η ανάμνηση της συναυλίας στο Dinner Key Auditorium του Coconut Grove της Φλόριντα, τον τάραξε για λίγο. Οι 13.000 οπαδοί του, τον κυνηγούσαν σαν αρχαίες ερινύες. Κι εκείνος με μια εκστασιασμένη νηφαλιότητα ντύθηκε μόνο γύμνια και τους αποκαλύφθηκε χωρίς δισταγμό. «Τhe time to hesitate is through», του υπαγόρευε η μέσα φωνή. Μια καταδίκη σε καταναγκαστικά έργα για προσβολή της δημοσίας αιδούς και κραιπάλη μέθης ακολούθησε. Έπειτα το απόλυτο βύθισμα σε ένα συναίσθημα δικό του. Ίσως απόγνωση με μια απόχρωση θλίψης, μια εσωτερική μεταστροφή στην ανακάλυψη αυτού που τώρα έκρυβε η ψυχή ...;Η ποίηση! Αυτή τη φορά οι πύλες της αντίληψής του, τον καλούσαν σε μιαν αλλιώτικη είσοδο μυσταγωγίας. Αδύνατον να αφήσει να περάσουν εκδότες συντηρητικών καταβολών και καθωσπρέπει αντιλήψεων. Πήρε και πάλι το δρόμο μόνος, ελπίζοντας το τέρμα του, να έχει κάτι από τη θέα των οραμάτων που τον επισκίαζαν, για ανταμοιβή. Τα βιβλία του. Αφιερωμένα στη μούσα του Πάμελα. «Οι Κύριοι / Σημειώσεις για την Όραση» («The Lords / Notes on Vision»), «Τα Νέα Πλάσματα» («The New Creatures»), «Μία Αμερικανική Προσευχή» («An American Prayer»), «Ερημιά» («Wilderness»), «Η Αμερικανική Νύχτα» («The American Night»). «One morning he awoke in a green hotel With a strange creature groaning beside him Sweat oozed from its shining skin is everybody in? is everybody in? is everybody in? the ceremony is about to begin Wake up! You can't remember where it was Had this dream stopped? » Η οθόνη κόλλησε στην τελευταία στάση. Παρίσι. Επαναστικό όπως ο Μάης του 1968. Σήμερα ο χρόνος πάγωσε στο 1971. 3 Ιουλίου. Κι εκείνος πάνω στη σκηνή! Εκείνος πάντα πάνω εκεί! Σε μια σκηνή που μεταμόρφωνε τα χέρια του πλήθους που υψώνονταν σαν να ικέτευαν μπροστά του, σε φτερωτά πλάσματα έτοιμα να τον παρασύρουν σε χώρες μακρινές. Εκείνος όμως πάνω εκεί! Ξάπλωσε στης σκηνής την αγκαλιά, διπλώθηκε σαν βρέφος κι άφησε το κορμί του να βουλιάξει στη λίμνη που σχημάτιζε ο ιδρώτας του. Συνέχισε το παραμιλητό για λίγο... Ξεδίπλωνε νοήματα, επίκαιρα μηνύματα της άρχουσας τάξης. Ξέθαβε κάτοπτρα ανιδιοτέλειας, μιας σάπιας νομοτέλειας που η ομοιομορφία της ταράζει. Και τα νερά του ήταν θολά; Και μόνο στην ιδέα αυτή ήθελε να γελάσει ηχηρά. Ήθελε ν' ανάψει το τελευταίο του τσιγάρο κι ύστερα να φύγει βιαστικά όπως συνήθιζε ...;όταν γύριζε ...;Το φόντο του όμως, ήταν μπροστά! Στα πρόσωπα, στα θέλγητρα, στο χρόνο και στο χώρο. Μια ζάλη από φωνές. Ξεχώριζε μονάχα τη δική του. Αυτή που πάλευε να ακούει και να την κάνει να ακούγεται. Κι εμείς του απείρου θεατές ...; Που τελειώνει; «The snake is long ...; Seven miles»  Τα λόγια του σαν της Πυθίας τους χρησμούς σήκωναν πίσω σκέψεις. Αναρωτιόταν ...;. Κι αυτός κι εμείς ...; Κι ο δαίμονας ξεσήκωνε από τα βάθη, αχούς μιας άχρωμης παλίρροιας που σαν σειρήνα τον καλούσε να αφουγκραστεί, να εμπνευστεί, να καταγράψει. Πάνω του να χαράξει. Καπνός από τσιγάρα που ναρκώνουν. Μια γεύση. Το αλκοόλ της μέθης. Το σκηνικό της μύησης. Όλα έσταζαν τη νάρκωση που επιθυμούσε για αυτήν την ύστατη της μύησής του τελετή. Κι εκείνος πάνω. Ύστερα κάτω. Πνιγμένος απ' τα οράματα μιας εποχής. Αντανακλούσε τον παλμό της κάθε συλλαβής. Κεντούσε τη στιγμή με λέξεις, ήχους, σκέψεις και στίχους απ' τα τραγούδια μιας ενδόμυχης φωνής. «For seven years, I dwelt in the loose palace of exile playing strange games with the girls of the island now, I have come again to the land of the fair, and the strong, and the wise brothers and sisters of the pale forest children of night who among you will run with the hunt? now night arrives with her purple legion Retire now to your tents and to your dreams tomorrow we enter the town of my birth I want to be ready» Είπε: «Drugs are a bet with your mind». («Τα ναρκωτικά είναι ένα στοίχημα με το μυαλό σου».) Στο μεταξύ τους στοίχημα ποιος στοιχημάτισε, κι αν στοιχημάτισε, ποιος νίκησε; Η απορία που σφραγίζει της ύπαρξης το μνήμα. Φέρει τη λύση της. «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ» ΤΕΛΟΣ. "This is the end Beautiful friend This is the end My only friend, the end Of our elaborate plans, the end Of everything that stands, the end No safety or surprise, the end I'll never look into your eyes...again" Is this the end, beautiful friend? Is this the end? «Made the scene Week to week Day to day Hour to hour The gate is straight Deep and wide Break on through to the other side Break on through to the other side» |
| Σύμπραξη θρύλων: Paul McCartney και Ronnie Wood μαζί στη σκηνή Posted: 09 Dec 2011 01:32 AM PST  O Paul McCartney ανέβασε στη σκηνή ένα μοναδικό καλεσμένο, στη συναυλία που έδωσε τη Δευτέρα το βράδυ (5 Δεκεμβρίου), στην Ο2 Arena του Λονδίνου. Το «σκαθάρι» ανακοίνωσε στο κοινό ότι έχει μία έκπληξη, πριν ανεβάσει τον Ronnie Woodστη σκηνή για μία μοναδική εκτέλεση του "Get Back" των Beatles. Ένα ερασιτεχνικό video από την κοινή τους εμφάνιση μπορείτε να δείτε παρακάτω. H συναυλία του McCartney στο Λονδίνο διήρκεσε τρεις ώρες, με τον καλλιτέχνη να ερμηνεύει τρία κομμάτια που δεν έχει παίξει ποτέ ξανά στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα "The Night Before", "The Word" και "Come And Get It", ενώ έκλεισε το set του με ένα medley των "Golden Slumbers" και "Carry That Weight", έχοντας παρουσιάσει συνολικά 35 τραγούδια. |
| ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΠΑΝΟΥ - ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ Posted: 08 Dec 2011 11:24 AM PST
|
| Αδυνατισμένη αλλά σε καλή κατάσταση στην πρώτη της εμφάνιση μετά την εγχείριση η Adele Posted: 08 Dec 2011 10:14 AM PST
 |
| Η 'Ελενα Παπαρίζου γράφει για την ζωή της(+song) Posted: 08 Dec 2011 10:07 AM PST
Ένα coffee table book, 80 σελίδων, στις οποίες θα ξετυλίγονται οι σημαντικότερες στιγμές της πορείας της Έλενας Παπαρίζου από το 2003 έως και το 2011, ετοιμάζει αυτή την περίοδο η γνωστή τραγουδίστρια με τους συνεργάτες της. Στο βιβλίο αυτό η Έλενα αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες όλων όσων έχει ζήσει, τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, μιλάει επίσης για τους φίλους που απέκτησε αυτά τα χρόνια, ενώ αποδίδει και τα ευχαριστώ της σε εκείνους που θεωρεί ότι τους το οφείλει. Φυσικά μέσα από τα 14 - 15 κεφάλαια του βιβλίου δε θα μπορούσε να απουσιάζει και ο Τόνυ Μαυρίδης -το μεγαλύτερο κεφάλαιο της προσωπικής και της επαγγελματικής της ζωής «Μπορεί να είμαι η Παπαρίζου, να είμαι καλλιτέχνιδα και να πιστεύουν όλοι ότι ζω ένα όνειρο, αλλά η Έλενα στην καθημερινότητά της συναναστρέφεται με απλούς ανθρώπους. Δεν κάνω παρέα μόνο με την Άννα Βίσση, τη Δέσποινα Βανδή ή τη Νατάσα Θεοδωρίδου. Οι θείες μου είναι ακόμη πάνω στα χωριά, έξω από την Καρδίτσα. Αυτοί είναι οι συγγενείς μου και αυτοί είναι η οικογένειά μου. Και είμαι πολύ περήφανη γι' αυτές!», λέει η ίδια στο περιοδικό «People», ενώ αναφερόμενη στον πρώην σύντροφό της, Τόνυ Μαυρίδη, και στα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα της, είπε: «Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Οι άνθρωποι αλλάζουν κάθε μέρα. Κάτι που το ξέρω, γιατί κι εγώ έχω αλλάξει από τότε που πέθανε ο πατέρας μου. Έχω αναθεωρήσει τη ζωή μου, έχω βάλει άλλες αξίες. Προτεραιότητα έχει η υγεία, μετά η αγάπη και ύστερα όλα τα υπόλοιπα. Γενικότερα, μοιάζω πολύ στον πατέρα μου στο χαρακτήρα. Δεν μπορώ καθόλου την καταπίεση. Με το που τη νιώσω, σκάω. Το χειρότερο πράγμα που μπορείς να μου κάνεις είναι να μου λες ψέματα και να με καταπιέζεις. Κάτι που το έχω υποστεί. Αλλά όχι από τη σχέση μου, γενικότερα. Γι' αυτό σου λέω, όταν βάζω "χ", βάζω "χ". Αυτά που με έχουν ενοχλήσει τα ξέρει μόνο ο Τόνυ. Και μέχρι εκεί πρέπει να φτάνει. Οι σχέσεις είναι μεταξύ δύο. Όταν ανακατεύονται πολλοί, οι σχέσεις χαλάνε». Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2012 από τη Sony Music, μέσα σε ένα συλλεκτικό κουτί ανάλογου μεγέθους, το οποίο θα περιλαμβάνει και το τριπλό best of album της.
|
| Posted: 08 Dec 2011 09:44 AM PST  Μετά από πολλά χρόνια η Shakira αποφάσισε να προχωρήσει σε μία ριζική αλλαγή... Αν και πάντοτε την είχαμε συνηθίσει με μακριά ατημέλητα μαλλιά η διάσημη Κολομβιανή σταρ αποφάσισε να τα κόψει. Έβαλε μάλιστα τη φωτογραφία στο twitter της για να το δείξει στους φαν της γράφοντας ότι της πήρε τέσσερις ώρες για να κόψει τα μαλλιά της! |
| Katy Perry και Nicki Minaj έγιναν Barbie Posted: 08 Dec 2011 04:39 AM PST               |
| eminem– I’m On Everything Lyrics Posted: 08 Dec 2011 01:38 PM PST All these little young kids aint got no direction Shit, these lil kids is on everything Syrup. Painkillers. Cigarette. Weed. Hennessy. Vodka. hahaha ha I'm on everything (x5) Syrup. Painkillers. Cigarette. Weed. Hennessy. Vodka. hahaha ha I'm on everything (x5) [Royce Da 5'9"] I'm on syrup painkillers, cigarette, weed Sober don't interest me I'm on everything Bout to sip the liquor like it's caine Thats how high I am I take painkillers to ease the pain Though I aint in pain No, we, ain't the same, we drunk I'm on everything Cept when I kick it, gout Me sobering up, ha, alf Cash rules everything, acid tab, hash, rooms I done woke up with a f-cking tiger in my bathroom I am f-cking high, high, high, high Menace to society I feel sorry for your mother Me and Vicious on shrooms Call us the Mario brothers Back down, we never back down Never laid out Can't put my back down Syrup, Painkillers, Cigarette, Weed, Hennessy, Vodka, I'm on everything (x5) [Eminem] Painkillers, I call em caine pillars Cause they'll hold me up when I take em I need a cane and pillows I'm on everything Sick when I kick it, barf Me sobering up, fart I crush ya brain like a pill crusher, lets crush a pill yeah F-ck, I think I just crushed my last Tylenol 3 up Grab the key up off the counter till the camp all left the crib Man, whoda knew that 3 in the morning I'd still be up Could barely see up over the steering wheel, crashed the whip, tore a tree up On my way to the dealer's, tryna re-up Call me Brett Favre, spell it F-A-V-R, E, yep It's wrong, other words I just f-cked my RV up Bitch, it's on again yeah, break that Klonopin in half While I smoke some chronic in the cab with Donovan McNabb And I dye my hair back blonde again and laugh I'm the real macaroni you cheesy bitch, I'm demonic with the craft There's a devil in my noodle, you angel hair pasta Flows dreaded like some f-cking tangled hair rasta ...; ...;farian, Jamaican, relax, man I'll send a f-cking axe at you if you insist on a f-cking accent Bad and Evil is back with an epidural, c heck ya girl Cause after we prop you up, we propping her up So, baby, come put ya feet up in these stirrups Your boyfriend better find another f-cking whore to smash the stir up We rap like we're on Syrup, Painkillers, Cigarette, Weed, Hennessy, Vodka, I'm on everything (x5) Syrup, Painkillers, Cigarette, Weed, Hennessy, Vodka, I'm on everything (x5) [Royce Da 5'9"] I'm on syrup painkillers, cigarette, speed Uh, classic! It's Eminem and him again, my sentiments exactly I told that bitch to get at me, then the bitch attacked me Kid you not, I'm lit up as f-ck, tablecloth tucked in my pants Then I'm hearing dishes drop, 'cause I walked away from my dinner with schmucks [Eminem] Then I aimed to the front of the K-Mart shopping center Wit' a coupon book and a hundred and ten bucks And a bunch of change and wife beater with a mustard stain I'll crush your brain like I'm crushing pills What the f-ck's the muthf-cking deal? This shit's making me feel like I'm tryna do a muthf-ckin cartwheel up a hill [Royce Da 5'9"] How many bars, how many tabs? A-c-i-d, y-e-s, 'cause I'm sniffin NYES [Eminem] F-u-c-ked up, and it's obvious [Royce Da 5'9"] Smoking Henny in my chest [Eminem] I'm B-A-N-A-N-A-S [Royce Da 5'9"] I'm a C-O-C-O-N-U-T [Eminem] Put this CD in and you'll see The sequel to Scary Movie, bad is to evil, the roofie to Roethlisberger [Royce Da 5'9"] You are gonna wind up six feet deep Under that shits creek so I hope that you want preservers [Eminem] You could put a turd on the plate Silverware on the tablecloth to serve us You don't bring shit to the table I mean your grill like a Seville when a mark gets murdered You pushing the envelope, and I'm shovin' that whole post office further Right off the surface, to the serpents in the darkest and the farthest corner [Royce Da 5'9"] How many bars, how many bars Maui, wowee, sour diesel, how many jars, To all my people I'll be the Mars, mommy come on She can actually wrap my nutsack 'round the back of her neck in a bathroom stall And she can just puke from sipping this piss from my 24-inch catheter cord [Eminem] I'm the type that'll take a bath wit' a whore Drown her, bang her head on the passenger door When I'm stashin' er in the back, smackin' her forehead on the dash And its accidentally blowin', a Benz jeep horn [Royce] My friends be knowin' that when I'm on a binge, I'm stingy Even when I'm ten deep in a room with the MG and and wit' Lindsay Lohan and she on ...; |
| Posted: 08 Dec 2011 01:35 PM PST [Hook: Claret Jai] Sometimes life seems so unfortunate, that's why I don't give a shit The poor stay poor, the rich get richer, it's just so disproportionate You don't know just what I go through, that's why I would rather show you Just how far that I can take it, every rule I'm breakin' it [Verse 1: Eminem] Terrible, but not rippable, invincible, I'm hung invisible Fuckin' mistletoe, over the world and stuck my ass up under it Now pucker up them lips and kiss it ho, here we go Bad and Evil, so you know how this'll go The competition's miserable, we stomp them bitches, this is no, joke Goin' overboard, like someone threw us off the boat, choke Cough from all the smoke I'm tryna stay on fire So you know if I hate fucking water-sprinklers, I don't love the hoes Someone let the cat out the bag, now it's time to stuff his face Back in that bitch, smother that little mothafucka 'til it suffocates Who? You! Had long enough of a wait Why are they tryin' to be so secretive bad and evil is reunited, hey? Came back to annihilate the game's in dire straights, As I await, word on Satan as I drop, Fall to my knees before this Ouija board, And I pray, now man lay me down to sleep I do this shit in my sleep, I'm sleepin', now imagine if I awake I'm champ bitch, I'll never taste the canvas Could never be no damn wuss or pussy, never mushy, so you can't squish No way near toosh in fact if I jump out a bush And sneak attack's the only was I say I ambush Outlandish these words are weapons that I brandish Stand off, it's the hoes, keep your hands off this Can't tie a bitch, so what the fuck would I sugarcoat it for? Law, fuck protocol, I'd holla at this ho, but now my throat is sore. [Hook] [Verse 2: Royce da 5'9"] Baby I'm lawless, you couldn't burn me if you threw acid on me I'm at your homie, I'm at your home ready to spray you While you nappin' homie Have everything on and around your mattress Lookin' like the word in front of a matrimony, you high? Thug yeah Go 'head jump, no matter how high you get You gon' come up short like Spud Webb My DUI's get waved by saying bye Still ridin' with no L's like James Todd, can't change I I thank God for my safe thinking Last time I was safe thinking, me and my niggas was doin' a bank job I stay violent, y'all go the peace route You got a mouth like Kanye, I knock your whole bottom row of teeth out No disrespect to Mr. West, shit I'm just nice with mine And this just rap, I'm just like Ricky Hatton, I just like the line These sweet rappers wanna set us up, they never tough They ask me for a hook, I tell 'em left or right, head or gut What y'all messin' with is a nigga that'll leave you fubar Fucked up beyond all recognition Y'all are rock stars, I'm the opposite I could just throw a rock and hit a star for the fuck of it Partner, you're not hard, I body your hot bars Beef has left you prayin' right? Like Allahu Akbar Let's go, when I leave y'all shot, you ain't gon' be on your metro In a bad area that call drops [Hook] |
| Posted: 08 Dec 2011 08:40 AM PST |
| You are subscribed to email updates from "The Music Center" via Pantocrator in Google Reader To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου