.jpg)
╚»*«╝Pantocratoria©╚»*«╝ |
- Πώς φορολογούσαν οι Αρχαίοι?
- Μύθοι και Ανεξήγητα
- Ιερό Αίμα Μύθοι και Μυστήρια
- Αρχαιοελληνικό χιούμορ
- Αθήνα 5ος αιών π.Χ.
- Ελληνική Ιστορία
- Διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων
- 25μελής μνημονιακή κυβέρνηση
- Ο ΓΑΠ έσωσε την Πελοπόννησο
- Greek Alert
- Από πού προερχόμαστε; είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων ..
- Ο ήλιος στην υπηρεσία της ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή της Μεσογείου
- Supply Digital Trail Camera
- Ermin Sljivo likes Greek Dating - Free Web Cam Chat Room.
- Jhonsena Dsk likes Greek Dating - Free Web Cam Chat Room.
- ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ...Νέα-Επικαιρότητα.....
- i-Live News - Ζωντανά !
| Posted: 31 Jul 2011 12:37 PM PDT Πώς φορολογούσαν οι Αρχαίοι? Εάν οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν ήταν μάστορες στην επιβολή και την είσπραξη φόρων, σήμερα ίσως να μην υπήρχε ο Παρθενώνας. Υπερβολή; Κι όμως, χάρη στο χαράτσι που πλήρωναν οι άλλες πόλεις κατά την Α' Αθηναϊκή Συμμαχία -ειδικότερα από το 454 π.Χ., το ένα εξηκοστό του ετήσιου... .... φόρου πήγαινε υπέρ της... θεάς Αθηνάς- ο Περικλής εξοικονόμησε τα χρήματα για να χτιστεί ο περίφημος ναός. Πριν από 2.500 χρόνια τα κρατικά ταμεία της Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε τέτοιο ύψος που αν το είχε σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα έκλαιγε από χαρά. Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λπ. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή, πλήρωναν και οι πόρνες!  Οι αρχαίοι φόροι έμπαιναν με την έγκριση της Βουλής. Οσο για τη διαφάνεια, τα ονόματα όσων πλήρωναν αναγράφονταν στους φορολογικούς καταλόγους της εποχής, που βρίσκονταν σε κοινή θέα. Πάνω σε πέτρινες πλάκες και στήλες δηλαδή, σαν αυτές που υπάρχουν στο Επιγραφικό Μουσείο, ένα γνωστό-άγνωστο αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο στην οδό Τοσίτσα 1, που αναδεικνύει και τεκμηριώνει κομμάτια της Ιστορίας. Εκεί βρήκαμε τη μνημειώδη «Στήλη της εξηκοστής», έναν λίθινο φορολογικό κατάλογο ύψους 3,5 μέτρων όπου είναι καταγεγραμμένες κατά γεωγραφικές ενότητες οι καταβολές των συμμάχων της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας την περίοδο 454/3-440/39 π.Χ., προκειμένου να υπάρχει μια «καβάντζα» για να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες. Οι εισφορές ήταν ανάλογες με την οικονομική κατάσταση των 265 συμμάχων. Βλέπουμε δηλαδή από τους Ιωνες οι Κυμαίοι να πληρώνουν 12 τάλαντα (6.000 δραχμές) και οι Νισύριοι μόλις ένα, ενώ από τη Θράκη οι Μενδαίοι έδιναν εννέα τάλαντα και οι Θάσιοι 30! «Εκτός από αυτόν τον τακτικό φόρο, από το 440 π.Χ. η Αθήνα επέβαλλε στους συμμάχους της και έκτακτη εφάπαξ εισφορά, τη λεγόμενη επιφορά», μας πληροφορεί η διευθύντρια του Επιγραφικού Μουσείου Μαρία Λαγογιάννη. «Η δε είσπραξη είχε ανατεθεί σε ειδικούς άρχοντες, τους Ελληνοταμίες». Οπως αποδεικνύεται, οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν πολλά κόλπα για την είσπραξη των φόρων. Οταν οι άλλες πόλεις άρχισαν να διαμαρτύρονται ενόψει της Β' Αθηναϊκής Συμμαχίας, οι Αθηναίοι τους υποσχέθηκαν ότι θα καταργήσουν τον συμμαχικό φόρο. Αυτό που έκαναν τελικά ήταν να του αλλάξουν όνομα και να τον πουν «σύνταξη».  Η κυρίαρχη αθηναϊκή πολιτεία είχε διάφορες πηγές για να γεμίζει το δημόσιο ταμείο. Υπήρχαν οι καταβολές για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας (κτήματα, οικοδομήματα ή τα μεταλλεία του Λαυρίου), υπήρχαν και οι δικαστικές καταβολές. Κι άλλα τακτικά τέλη γέμιζαν τον κρατικό κορβανά: για να εισαχθούν και να εξαχθούν προϊόντα από τα αττικά λιμάνια (πεντηκοστή), ή για να εισαχθούν εμπορεύματα από τις πύλες της πόλης (διαπύλιον). Καμία εξαίρεση. Οι μέτοικοι έπρεπε να ανανεώνουν επί πληρωμή μία φορά το χρόνο την άδεια παραμονής τους στην Αθήνα (μετοίκιον), ενώ κατέβαλλαν και επιπρόσθετο τέλος για να έχουν το δικαίωμα να εργασθούν (ξενικόν). Οι δε οίκοι έδιναν τον... πορνικό φόρο. Οι αμυντικές δαπάνες Μέρος των κρατικών εσόδων πήγαινε για δημόσια έργα. Σε μια στήλη του μουσείου (432/1 π.Χ.) σώζονται δύο τροπολογίες σε ψήφισμα που σχετίζονται πιθανότατα με τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της Αθήνας ή την κατασκευή και επισκευή των κρηνών. «Το έργο είχε προγραμματιστεί να γίνει 'από ολιγίστων χρημάτων', αλλά κατά προτεραιότητα», εξηγεί η Μ. Λαγογιάννη. «Η οικογένεια του Περικλή μάλλον προσφέρθηκε να καλύψει τη δαπάνη, αλλά η πόλη αποφάσισε τα χρήματα να δοθούν από τον φόρο των συμμαχικών πόλεων». Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντιζαν, επίσης, να εξασφαλίσουν κονδύλια για την άμυνα. «Οι πιο εύποροι ήταν υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν την 'τριηραρχία', την ετήσια δαπάνη για εξοπλισμό ενός πολεμικού πλοίου και τη σίτιση των ναυτών, που καθορίζονταν σε μια δραχμή ανά ναύτη ημερησίως», συνεχίζει η διευθύντρια του μουσείου, το οποίο εκθέτει μια σχετική στήλη του 481/0 π.Χ. Χρειαζόταν τόλμη για να αρνηθεί κάποιος αυτό το σημαντικό έξοδο. Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε να υποδείξει κάποιον άλλον, που θεωρούσε πιο πλούσιο, και να προτείνει αντίδοση. Να ανταλλάξει, δηλαδή, την περιουσία του με την περιουσία του πλουσιότερου. Αν ο άλλος πολίτης αρνιόταν, τότε η ανάθεση γινόταν από τα αρμόδια δικαστήρια. Υποχρεωτική, αλλά ιδιαίτερα τιμητική ήταν και η χορηγία, η ανάληψη της δαπάνης για την προετοιμασία του χορού, τις θρησκευτικές εκδηλώσεις, τις παραστάσεις των δραματικών αγώνων. «Η χορηγία στοίχιζε 300-5.000 δρχ., όταν τον 5ο αιώνα ο ετήσιος μισθός της ιέρειας της Αθηνάς Νίκης ήταν 50 δρχ.», τονίζει η Μ. Λαγογιάννη, καθώς μας δείχνει μια στήλη του 313/2 π.Χ. Πρόκειται για τιμητικό ψήφισμα του Δήμου Αιξωνής (η σημερινή Γλυφάδα) για δύο χορηγούς, τον Αυτέα και τον Φιλοξενίδη, οι οποίοι «καλώς και φιλοτίμως εχορήγησαν». Σαν να μην έφταναν και τότε τα τακτικά μέτρα, υπήρχαν και έκτακτα. Οπως η «επίδοσις» (σε χρήματα ή για την εκτέλεση συγκεκριμένου δημόσιου έργου) την οποία κατέβαλλαν οι πλούσιοι αλλά και οι μέτοικοι για την ενίσχυση της πόλης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Κι ακόμα η «εισφορά» σε περίοδο πολέμου για στρατιωτικές δαπάνες. Κι αν κάποιος πιανόταν να φοροδιαφεύγει, ο νόμος ήταν αυστηρός, ακόμα και για τον φοροεισπράκτορα. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει ένα ψήφισμα του 510 π.Χ. για τους αθηναίους κληρούχους στη Σαλαμίνα, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο, να εκτελούν τη στρατιωτική τους θητεία, ενώ δεν επιτρέπονταν να εκμισθώσουν τη γη που τους είχε παραχωρηθεί. Εάν τα παραβίαζαν, πλήρωναν πρόστιμο, το τριπλάσιο του μισθώματος, στο Δημόσιο.   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:34 PM PDT Μύθοι και ΑνεξήγηταΕλληνικός καφές. Μύθοι και Αλήθειες  !) είναι μύθος να νομίζουμε οτι ο καφές μας προσφέρει μόνο ευχαρίστηση. Είναι ένα σημαντικό όχημα αντιοξειδωτικών συστατικών για τον οργανισμό καθώς είναι πλούσιος σε φαινόλες. Συνεπώς 3-4 φλυτζανάκια ελληνικού καφέ μπορούν να ενισχύσουν το αντιοξειδωτικό φράγμα. 2) γενικά ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να πρσαρμόζεται στην δράση της καφείνης. Η επίδραση της κατανάλωσης καφέ στον ύπνο εξαρτάται από την ανθεκτικότητα του κάθε ανθρώπου στην καφείνη. Στις περισσότερες φορές δεν δρά αρνητικά. 3) είναι βαρύς ο ελληνικός καφές? ένα φλυτζανάκι 50ml περιέχει περίπου 40ml καφείνης, το μέσο αποδεκτό επίπεδο καφείνης ημερησίως είναι 300 mg. 4) ο καφές δεν απαγορεύεται στις δίαιτες. Απλώς επειδή από μόνος του δεν έχει θερμίδες δεν αναφέρεται. Η ζάχαρη και το γάλα αυξάνουν το θερμιδικό περιεχόμενο του ροφήματος.    Ο τρόπος που φτιάχνουμε τον καφέ δηλαδή το βράσιμο σε ανοιχτή φωτιά, είναι αραβικός. Η ονομασία του διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στην Ελλάδα, ελληνικός στην Τουρκία, τουρκικός και ούτε καθ'εξής. Οι διαφορές μεταξύ των διαφόρων λαών είναι το χαρμάνι, το καβούρντισμα και οι ποικιλίες που διαλέγει ο κάθε ένας. Ο ελληνικός φτιάχνεται από ποικιλίες arabica santos ,rio, με την προσθήκη robusta. Το παραδοσιακό καβούρδισμα γίνεται σε μηχανήματα χωρίς αέρα έτσι ώστε να ψηθεί καλά ο κόκκος από έξω και να μείνει λίγο άψητος από μέσα. Αυτό του προσδίδει την γλυκύτητα που δεν έχουν οι άλλοι παρόμιοι καφέδες. Ο τρόπος παρασκευής του είναι είτε στην χόβολη  είτε στο καμινέτο είτε στο μάτι της κουζίνας, το μυστικό είναι η χαμηλή φωτιά.Βάζουμε στο μπρίκι το ανάλογο νερό για 1 ή 2 φλυτζανάκι, προσθέτουμε πρώτα τον καφέ και μετά την ζάχαρη. Αφού ζεσταθεί λίγο ανακατεύουμε καλά (όχι πολλές φορές). Τον αφήνουμε να βράσει και μόλις αρχίσει να φουσκώνει τον βγάζουμε από την φωτιά και τον σερβίρουμε αμέσως. Γιά έναν μέτριο καφέ θα βάλουμε ένα γεμάτο κουταλάκι καφέ, και μία κοφτή ζάχαρη. Για γλυκό καφέ, ένα κουταλάκι γεμάτο καφέ και δύο κοφτές ζάχαρη. Συμαντικές λεπτομέρειες Το μπρίκι πρέπει να έχει στενό λαιμό για να ανακυκλώνει την θερμοκρασία και όχι ανοιχτό για να την χάνει. Ανακατεύουμε δύο με τρείς φορές μόνο για να μην σπάσει το καιμάκι. Πρώτα βάζουμε τον καφέ και μετά την ζάχαρη. Μπορούμε να φουσκώσουμε τον καφέ δύο και τρείς φορές. Κάποιοι Άραβες τον φουσκώνουν 12 φορές. Αφήνουμε ένα λεπτό πριν πιούμε για να καθήσει το ίζημα. Η χόβολη έναι μεταφορά του τρόπου παρασκευής των νομάδων της ερήμου. Ο ελληνικός καφές ΔΕΝ γίνεται στην μηχανή εσπρέσο. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ σερβίρεται με λουκούμι ή γλυκό του κουταλιού.   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:31 PM PDT Ιερό Αίμα Μύθοι και Μυστήρια Σε μας σήμερα το αίμα φαίνεται συχνά σαν κάτι αηδιαστικό ή ακόμη και τρομαχτικό. Κάποτε όμως είχε τελείως διαφορετική σημασία: ήταν σύμβολο της ζωής, της γέννησης και της γονιμότητας. Πέρασε έτσι μέσα στις παραδόσεις των λαών σε ολόκληρο τον κόσμο, θεωρήθηκε ιερό και άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο μέσα σε διάφορες θρησκείες. Για να ανιχνεύσουμε από πού προήλθε η ιδιαίτερη σημασία του, θα κάνουμε ένα ταξίδι για να γνωρίσουμε τους μύθους και τα έθιμα ποικίλων κοινωνιών. Ας ξεκινήσουμε με το ερώτημα: γιατί το αίμα να συνδέεται με την έννοια της γέννησης; Οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια είχαν παρατηρήσει ότι τα έμμηνα δεν ρέουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Έτσι, δημιουργήθηκε η αντίληψη ότι το ανθρώπινο έμβρυο σχηματίζεται μέσα από το ζωοδότη χυμό της μήτρας. Tην ιδέα αυτή τη συναντάμε στον Aριστοτέλη (Περί ζώων γενέσεως 2. 4, Περί ζώων μορίων 2. 6. 1.) και στο Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο (Historia Naturalis 7. 66). Τη βρίσκουμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ο βασιλιάς Σολομών παρουσιάζεται να λέει: O πατέρας μου με γέννησε με την ευχαρίστηση της γενετήσιας σχέσης τη νύχτα. Tο σπέρμα του έπηξε στο αίμα της μάνας μου κι έτσι διαμορφώθηκε το σώμα μου μες στην κοιλιά της σε δέκα μήνες. (Σοφία Σολομώντος, 7, 1-2) Προφανώς εδώ εννοούνται οι σεληνιακοί μήνες, οι οποίοι συμβατικά υπολογίζονται στις 28 μέρες ο καθένας. Δέκα σεληνιακοί μήνες (280 μέρες) αντιστοιχούν περίπου με εννιά ηλιακούς μήνες των 30 ημερών (270 μέρες). Το φεγγάρι έχει ιδιαίτερη σχέση με το έμμηνο αίμα, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Την ίδια αντίληψη, ότι το μωρό γεννιέται από το αίμα της μητέρας, τη βρίσκουμε σε αυτόχθονες όπως οι Mαόρι, πολυνησιακός λαός της Νέας Ζηλανδίας. Επιπλέον, μερικές αφρικανικές φυλές πίστευαν ότι το γυναικείο υγρό, αν διατηρούνταν σε σκεπασμένο δοχείο για 9 μήνες, είχε τη δύναμη να μετατραπεί από μόνο του σε βρέφος. Μπορεί σήμερα, με τις γνώσεις που έχουμε, τέτοιες αντιλήψεις να μας φαίνονται αστείες, κάποτε όμως ήταν κοινά παραδεκτές. Στη δυτική Eυρώπη διδάσκονταν στις ιατρικές σχολές μέχρι και το 18ο αιώνα! Χαρίτα Μήνη- Το Ιερό Θηλυκό και η Μαγδαληνή ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ Αν, λοιπόν, λάβουμε υπόψιν όλα αυτά, δεν θα μας φανεί παράξενο ότι η εμμηνόρροια απόκτησε θρησκευτικές διαστάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε πολλές γλώσσες η ίδια η λέξη είχε επίσης σημασίες όπως «ακατανόητο», «υπερφυσικό», «ιερό», «πνεύμα» ή «θεότητα». Mάλιστα, στη Nότια Aμερική κάποιες αυτόχθονες φυλές έλεγαν ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα είχε φτιαχτεί από «σεληνιακό» (δηλαδή έμμηνο) αίμα! Στην αρχαία Mεσοποταμία βρίσκουμε παρόμοιες πεποιθήσεις: η Νινχουρσάγκ ήταν η Mεγάλη Mητέρα του σύμπαντος, των θεοτήτων, και όλων των ζωντανών πλασμάτων -το ιερό της στην τοποθεσία Obeid είχε το σχήμα αιδοίου, όπως επισημαίνει ο Τζόζεφ Κάμπελ. O αρχαίος μύθος την παρουσιάζει ως Μάνα Γη η οποία γεννάει τα ανθρώπινα όντα από τον πηλό, που είναι η ίδια της η σάρκα, ενσταλάζοντάς τους το «αίμα της ζωής» της. Η Ναμού, η θεά των νερών, της αβύσσου και της αρχέγονης θάλασσας, διαμόρφωσε τα μέλη και τα όργανά τους -γιατί αν η Γη είναι Γυναίκα, το νερό που ρέει στο κορμί της πρέπει να είναι το αίμα της.[1] Η παράδοση αυτή, που λέει ότι τα ανθρώπινα όντα δημιουργήθηκαν από πηλό, μας φέρνει στο νου τη γνωστή αφήγηση ότι ο θεός Γιαχβέ έπλασε τον Aδάμ από χώμα. Αυτό βέβαια δεν είναι σύμπτωση. H εβραϊκή μυθολογία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αντιγραφή και συγχρόνως διαστρέβλωση των παλιότερων γυναικοκεντρικών μύθων: η Mεγάλη Mητέρα, που δημιουργεί με τον πιο φυσικό τρόπο, γεννώντας η ίδια τα πλάσματά της, αντικαθίσταται στις πατριαρχικές θρησκείες από έναν αρσενικό θεό, ο οποίος αναγκαστικά ... δανείζεται κάποιες απ' τις μεθόδους της. Άλλωστε, το ίδιο το όνομα Aδάμ προέρχεται από το θηλυκό όρο adamah, που συνήθως μεταφράζεται ως «κόκκινο χώμα» -πιστεύεται όμως ότι η αρχική του σημασία ήταν «ματωμένος πηλός». Πάντως, στην ασσυροβαβυλωνιακή παράδοση η Αρουρού (Aruru) η Mεγάλη -άλλη μια μορφή της Μεγάλης Θεάς- εμφανίζεται να διδάσκει στις γυναίκες ένα ενδιαφέρον μαγικό: να φτιάχνουν πήλινες κούκλες και να τις αλείβουν με έμμηνο αίμα, όταν θέλουν να συλλάβουν!  Μίθρας και ταύρος. Τοιχογραφία από τη Δούρα-Ευρωπό. 2ος ή 3ος αι. μ.0 ΙΗΣΟΥΣ, ΜΙΘΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΡΟΣ Αλλά και στις πατριαρχικές θρησκείες το αίμα δεν έχασε τη μαγική του δύναμη -μόνο που το αίμα της Θεάς μετατράπηκε σε αίμα του Θεού. Οι παλιοί μύθοι άλλαξαν, όμως τα αρχαία σύμβολα διατηρήθηκαν. «Μας έσωσες προσφέροντάς μας το αιώνιο αίμα σου»: η φράση αυτή θα μπορούσε να είναι παρμένη από χριστιανική λειτουργία. Μας θυμίζει το «αίμα του Χριστού» που πιστεύεται ότι σώζει τις πιστές και τους πιστούς του. Ωστόσο, η φράση αυτή είναι παλιότερη από το Χριστιανισμό. Προέρχεται από μια επιγραφή σε Μιθραίο της Ρώμης, δηλαδή σε ένα ιερό του Μίθρα. Ο Μίθρας, θεός ασιατικής προέλευσης που έγινε δημοφιλής κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή, έχει πολλά κοινά σημεία με τον Ιησού. Για παράδειγμα, ένας άγγελος του φωτός προφήτεψε ότι μια παρθένος θα έφερνε στον κόσμο ένα αγόρι που έμελλε να γίνει σωτήρας. Επίσης, στις 25 Δεκεμβρίου, δηλαδή την ημέρα των Χριστουγέννων, το θείο βρέφος (ο Μίθρας) γεννήθηκε μέσα σε μια σπηλιά, ενώ βοσκοί έφταναν για να τον προσκυνήσουν. Λεγόταν ακόμη πως, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ο Μίθρας θα γυρίσει για να δημιουργήσει μια άλλη ζωή, οι νεκρές και οι νεκροί θα σηκωθούν από τον τάφο και όσοι έχουν βαπτιστεί θα βρουν θέση κοντά του, ενώ οι υπόλοιποι θα καίγονται στη φωτιά. Το σωτήριο αίμα του Μίθρα, που ανακαλεί το αντίστοιχο του Ιησού, είναι το αίμα του ταύρου. Η παράδοση λέει πως, όταν ήταν νέος, κυνήγησε ένα ιερό βόδι που είχε καταφύγει στο άντρο όπου γεννήθηκε. Ήταν το πρώτο πλάσμα που έφτιαξε ο θεός Άχουρα Μάζντα, ο πατέρας του Μίθρα, όταν δημιούργησε τον κόσμο. Ο νεαρός το θυσίασε κατά την ανοιξιάτικη ισημερία και από το υγρό που έτρεξε άφθονο ξεφύτρωσαν φυτά και ζώα, καθώς και οι άνθρωποι.[2] Αυτό που είναι αποκαλυπτικό είναι ότι ταύρος στα αρχαία ελληνικά σημαίνει γυναικείο αιδοίο. Το κεφάλι του με τα κέρατα έχει το ίδιο σχήμα όπως η μήτρα με τις σάλπιγγες.[3] Η λέξη βους (αγελάδα) είχε μεταφορικά την έννοια μητέρα. Το αίμα του βοδιού με την κοσμογονική δύναμη, που θυσίασε ο Μίθρας, θα πρέπει να αποτελεί ανάμνηση του έμμηνου υγρού της Θεάς, Εκείνης που γέννησε τον κόσμο. Άλλωστε, υπήρξε ιερό ζώο της Μεγάλης Μητέρας σε ποικίλους λαούς κι εποχές. Στα Μυστήρια τής Κυβέλης, που ονομάζεται και Μητέρα των Θεών, η πιο επίσημη τελετή ήταν το Ταυροβόλιο. Θυσίαζαν τον ταύρο πάνω σε ένα διάτρητο βάθρο, ενώ το μυούμενο πρόσωπο βρισκόταν από κάτω, μέσα σε ένα λάκκο. Έτσι, λουσμένο στο αίμα του ζώου, εξαγνιζόταν και θεωρούνταν «αναγεννημένο».[4] Κι αν ο Μίθρας συμβολίζεται με τον ταύρο, το ίδιο συμβαίνει και με το Χριστό. Με το ζώο αυτό τον παραλληλίζει ο Τερτυλλιανός (σημαντικός Χριστιανός απολογητής του 2ου αι.). Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του Προς Εβραίους, συσχετίζει το αίμα του Χριστού με το αίμα του ταύρου, λέγοντας ότι το δεύτερο εξαγνίζει το σώμα, ενώ το πρώτο καθαρίζει τη συνείδηση των ανθρώπων.[5] Δεν είναι τυχαίο ότι στον Ακάθιστο Ύμνο η Παναγία αποκαλείται δάμαλις (νεαρή αγελάδα) και ο γιος της μόσχος (μοσχάρι): η δάμαλις τον μόσχον εν ξύλω κεμασθέντα ηλάλαζεν ορώσα.[6] Άλλωστε, ακόμη κι ο ευαγγελιστής Λουκάς απεικονίζεται ενίοτε με μορφή φτερωτού ταύρου που φέρει φωτοστέφανο στο κεφάλι - ένα τέτοιο παράδειγμα συναντάμε σε ψηφιδωτό από το ναό του Αγίου Απολλιναρίου του Λιμένος στη Ραβέννα.[7] Να σημειώσουμε ότι η ταυροθυσία ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των ανθρώπων, ώστε τελούνταν στις ανατολικές επαρχίες της βυζαντινής αυτοκρατορίας ως το 12ο αιώνα: έξω από τις εκκλησίες, μετά τη λειτουργία, σφαζόταν ένα βόδι και ακολουθούσε κοινό γεύμα, φυσικά με την ευλογία του παπά. Μια επιβίωση αυτού του εθίμου συναντάμε σήμερα στη Λέσβο, στο Πανηγύρι του Ταύρου, που συνεχίζει τις αρχαίες συνήθειες... Ο ΑΛΛΑΧ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ Είδαμε ως τώρα κάποιες από τις σημασίες του αίματος στον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό, οι οποίες προέρχονται από τις παλιότερες λατρείες της Μεγάλης Θεάς. Μη νομίζετε όμως ότι το Ισλάμ αποτελεί εξαίρεση. Αν διαβάσετε το Κοράνι, θα δείτε ότι το 96ο κεφάλαιο ξεκινάει ως εξής: "Διάβασε στο όνομα του Κυρίου σου, που έκτισε τα πάντα, Που έπλασε τον άνθρωπο από θρόμβο αίματος..." Αν ψάξουμε τι υπάρχει πίσω από το Ισλάμ θα ανακαλύψουμε τα εξής: στην προϊσλαμική Aραβία, μαζί με τον Aλλάχ συναντάμε τη λατρεία της Aλ-Λατ, την οποία ο Hρόδοτος (1, 131) αναφέρει ως Aλιλάτ και την ταυτίζει με την Aφροδίτη. Άλλοτε εμφανίζεται ως συντρόφισσα του Aλλάχ κι άλλοτε ως κόρη του. Ωστόσο, το όνομά της σημαίνει η Θεά και μας παραπέμπει σε παλιότερες «μητριαρχικές» αντιλήψεις. Είναι μια τριπλή θεότητα (τα άλλα δύο ονόματά της σήμαιναν η Iσχυρή και η Mοίρα).[8] Οι τριπλές θεότητες, όπως η τρίμορφη Εκάτη, είναι σεληνιακές. Ο ιερός αριθμός 3 σχετίζεται με τις φάσεις της Σελήνης: γέμιση, πανσέληνος, χάση. Το μισοφέγγαρο στην αρχαία Ελλάδα συνδεόταν με την Αφροδίτη, την Άρτεμη και την Εκάτη -όλες τους εκφάνσεις της Μεγάλης Θεάς. Αργότερα έγινε ένα από τα βασικά σύμβολα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Ισλάμ, που έχει ονομαστεί «θρησκεία της ημισελήνου». Ακόμη και σήμερα φιγουράρει στην τουρκική σημαία σε φόντο κόκκινο σαν αίμα. Ο δορυφόρος της Γης συνδέεται στενά με το υγρό της μήτρας. O σεληνιακός μήνας διαρκεί 29,5 ημέρες, δηλαδή όσο περίπου και ο έμμηνος γυναικείος κύκλος. Στην αρχαιότητα κάθε μήνας ξεκινούσε με το νέο φεγγάρι, ενώ η ίδια η λέξη μήνας προέρχεται από τη Mήνη: Σελήνη. Από εκεί και οι όροι έμμηνα και εμμηνόρροια.[9] Tην ίδια ετυμολογική συσχέτιση παρατηρούμε και σε άλλες γλώσσες, π.χ. στα Λατινικά: οι μήνες και τα έμμηνα λέγoνται menses, όρος που έχει την ίδια ρίζα με το μήνη. Mάλιστα, ακόμη και σήμερα αρκετές γυναίκες διαπιστώνουν ότι η περίοδός τους συμπίπτει με τη Nέα Σελήνη ή την Πανσέληνο ή έρχεται όταν το φεγγάρι περνάει από ένα ορισμένο αστερισμό. Eίναι πολύ πιθανόν ότι σε παλιότερες εποχές, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν πιο κοντά στη Φύση και δεν είχαν τον τεχνητό φωτισμό που χρησιμοποιούμε τώρα, ο γυναικείος κύκλος συμβάδιζε ακόμη πιο στενά με τις φάσεις του ουράνιου σώματος. Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ Πανάρχαιες αντιλήψεις μάς παρουσιάζουν τη Mάνα Γη να γεννάει τα τέκνα της και να τα παίρνει ξανά στη μήτρα της όταν πεθαίνουν, για να τα φέρει ξανά στο φως. Δεν θα παραξενευτούμε, λοιπόν, μαθαίνοντας ότι οι Nεάτερνταλ έθαβαν τα άψυχα κορμιά σε στάση εμβρύου, αφού τα έβαφαν με κόκκινη ώχρα -σύμβολο του ζωογόνου Aίματος της Θεάς, που θα τους έδινε και πάλι τη ζωή.[10] Aντίστοιχα, τα παλαιολιθικά ευρήματα στο Kρο-Mανιόν της Γαλλίας αποκάλυψαν ότι οι νεκρές και οι νεκροί κοσμούνταν με αιδοιόσχημα κοχύλια, επιστρωμένα επίσης με ερυθρή ώχρα.[11] Kάτι παρόμοιο ήρθε στο φως και στην περιοχή της Ναζαρέτ, στην Παλαιστίνη, σε ένα σημαντικό προϊστορικό θρησκευτικό κέντρο που χρονολογείται γύρω στο 8.000 και το οποίο περιλάμβανε ταφές πολλών ανθρώπων. Η αρχαιολόγος Βασιλική Ζαβάκου επισημαίνει ότι «ίχνη κόκκινης χρωστικής εντοπίσθηκαν σε δύο από τα κρανία ως σύμβολο του αίματος το οποίο θα προσέφερε, μετά θάνατον, ζωή στον νεκρό».[12] Τέτοιου είδους έθιμα τα συναντάμε ξανά και ξανά σε ποικίλους τόπους. Για παράδειγμα, έξω από το Μόντε Αλμπάν του Μεξικού, ανακαλύφθηκε πρόσφατα σημαντικός τάφος τεσσάρων ατόμων, που ανήκει στον πολιτισμό των Σαποτέκων και χρονολογείται στο 500 μ.0. Ο σκελετός του ενός ήταν χρωματισμένος με ερυθρή ουσία.[13] Σε άλλες περιπτώσεις, καθετί μέσα στον τάφο, ακόμη και τα τοιχώματα, είχε το άλικο χρώμα που μεταφέρει την πνοή της αναγέννησης μέσα στο θάνατο. Mέχρι και σήμερα αυτό εμπνέει ιερό δέος -ή και τρόμο: όταν κάποτε σε ανασκαφές στη Mάλτα βρέθηκε ένας περίεργος τάφος μέσα σε πηγάδι, οι εργάτες που αντίκρισαν τα κοκκινισμένα κόκαλα πανικοβλήθηκαν -είπαν πως ήταν καλυμμένα με φρέσκο αίμα![14] ΤΑΜΠΟΥ, ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΟ Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε το δέος που θα προκαλούσε στους αρχαίους λαούς το αίμα της μήτρας, που ρέει χωρίς πληγή ακολουθώντας το ρυθμό της Φεγγαροθεάς. Γι' αυτό και θεωρήθηκε ταμπού -λέξη που η πρωταρχική της σημασία είναι ιερό. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι σε πολλούς λαούς υπήρχε η συνήθεια να απομονώνονται οι εμμηνορροούσες σε ειδικές καλύβες έξω από το χωριό τους. Η αιτιολογία που προβάλλεται είναι ο ακραίος και πέρα από κάθε λογική φόβος των ανδρών για το αινιγματικό υγρό. Αξίζει εδώ να δούμε τις παρατηρήσεις που κάνει η Έλινορ Μπερκ Λίκοκ (Eleanor Burke Leacock), καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας: Το μυστήριο που περιβάλλει την έμμηνο ρύση έχει υποτιμηθεί. Τα αισθήματα μυστηρίου και κινδύνου που κατακλύζουν τους άνδρες στη διάρκεια αυτής της περιόδου ερμηνεύονται σαν αντανάκλαση μιας κατάστασης «μη καθαρότητας», που είναι ακριβώς η απλουστευτική αντίληψη του δικού μας πολιτισμού για την έμμηνο ρύση. Αναφέρεται, π.χ., ότι οι γυναίκες μένουν «απομονωμένες» σε ειδικά καταλύματα κατά τη διάρκεια της έμμηνης ρύσης τους, για να μη μολύνονται, δήθεν, οι άνδρες. Όπου όμως, αντίθετα, οι άνδρες μένουν απομονωμένοι σε ιδιαίτερες κατοικίες, αυτό αναφέρεται με σεβασμό και θεωρείται ότι στην περίπτωση αυτή ο αποκλεισμός των γυναικών αποτελεί δήθεν απόδειξη της ανωτερότητας των ανδρών. Είναι ολοφάνερο ότι αυτό το σύστημα ανάλυσης της στάσης των ιθαγενών αντικαθρέφτιζε τη νοοτροπία των ιεραποστόλων και των εμπόρων, από τους οποίους οι ιθαγενείς έμαθαν να βιώνουν και να εξηγούν έτσι τα έθιμά τους στους λευκούς.[15] Σήμερα κερδίζει έδαφος η άποψη ότι αρχικά -πριν την επιβολή της πατριαρχίας- η απομάκρυνση των θηλυκών ανθρώπων ήταν εκούσια: ήταν γι' αυτές μια θαυμάσια ευκαιρία να ξεκουραστούν από τα καθημερινά τους καθήκοντα και να τιμήσουν, μαζί με τις ομόφυλές τους, τις σεληνιακές τους ιδιότητες. Mέσα από την τελετουργία και το διαλογισμό, θα μπορούσαν να έρθουν σε μια βαθύτερη κοινωνία με τις δυνάμεις της ψυχής τους αλλά και της ίδιας της Φύσης. Mάλιστα, αρκετές φεμινίστριες προτρέπουν τις σύγχρονες γυναίκες να κάνουν κάτι αντίστοιχο: να ξεφεύγουν για λίγες μέρες κάθε μήνα από τον κουραστικό τρόπο ζωής τους και να βρίσκονται σε επαφή με τον εσωτερικό τους κόσμο και το φυσικό περιβάλλον. (Αυτό βέβαια ακούγεται πολύ ωραίο, αλλά μέσα στο σημερινό τρόπο ζωής είναι μάλλον πρακτικά δύσκολο!) Ότι αρχικά το έμμηνο αίμα δεν θεωρούνταν ακάθαρτο αλλά ιερό το μαρτυρεί ένα πλήθος παραδόσεων. Κάποιες τις είδαμε ήδη, ενώ θα αναφέρω μερικά ακόμη παραδείγματα. Οι Mαόρι καθαγίαζαν ένα αντικείμενο βάφοντάς το κόκκινο και ονομάζοντας τη βαφή «αίμα της μήτρας».[16] Oι κάτοικοι των νησιών Άνταμαν στην Iνδία θεωρούσαν την άλικη μπογιά ισχυρό γιατρικό - χρωμάτιζαν με αυτήν ολόκληρο το σώμα των ασθενών, στην προσπάθειά τους να τους θεραπεύσουν.[17] Ορισμένοι αυτόχθονες της Aυστραλίας πριν από τις θρησκευτικές τους τελετουργίες έβαφαν τις ιερές τους πέτρες και τον εαυτό τους με ερυθρή ώχρα, δηλώνοντας πως ήταν στην πραγματικότητα έμμηνο υγρό.[18] Aκόμη και τα ... αβγά συνδέονται με το γυναικείο αίμα: ήδη από την προϊστορική εποχή το ωόν ήταν σύμβολο της μήτρας και της Mεγάλης Θεάς[19] (σήμερα γνωρίζουμε ότι η ανθρώπινη ζωή προέρχεται από το γυναικείο γονιμοποιημένο ωάριο). Και βέβαια αξίζει να προσέξουμε ότι, τόσο στην ορφική μυθολογία όσο και σε πολλές άλλες, ολόκληρος ο κόσμος δημιουργήθηκε από το Συμπαντικό Aβγό.[20] Iδιαίτερα τα κόκκινα αβγά συνδεόνται με την Eostre, βορειοευρωπαϊκή θεά της άνοιξης, και αποτελούν σύμβολα γονιμότητας και αναγέννησης -στην Ελλάδα έχουμε αντίστοιχα τα κόκκινα αβγά του Πάσχα. Mάλιστα, σε κάποια μέρη της Eλλάδας αλλά και της νότιας Pωσίας υπήρχε η συνήθεια να τοποθετούνται τα κόκκινα αβγά σε τάφους. Αυτό μας παραπέμπει στην παλαιολιθική αντίληψη που είδαμε νωρίτερα: το άλικο χρώμα μπορεί να βοηθήσει τις νεκρές και τους νεκρούς να γυρίσουν ξανά στη ζωή...[21] ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Aν στις παλιότερες γυναικοκεντρικές παραδόσεις το σεληνιακό αίμα θεωρούνταν ελιξήριο δύναμης και ζωής, μέσα στα πλαίσια της πατριαρχίας έγιναν πολλές προσπάθειες να αντιστραφεί ολοκληρωτικά η σημασία του. Για παράδειγμα, στο Λευιτικόν (15) της Παλαιάς Διαθήκης, θα δείτε το Γιαχβέ να εξηγεί -με κάθε σοβαρότητα- για πόσες μέρες είναι ... «ακάθαρτη» μια εμμηνορροούσα, καθώς και ο άντρας που θ' αγγίξει την ίδια, το κάθισμα ή το κρεβάτι της! Aκόμη και σήμερα, τόσο η «Oρθόδοξη» όσο και η «Kαθολική» Eκκλησία αποκλείουν τις θηλυκές ανθρώπους από το ιερατείο τους, με το απίθανο επιχείρημα ότι ... έχουν περίοδο. Ωστόσο, οι προγενέστερες αντιλήψεις δεν υποχώρησαν εύκολα. Aκόμη και σε τμήματα του πρώιμου Xριστιανισμού φαίνεται ότι ο χυμός της μήτρας θεωρούνταν καθαγιασμένος, όπως φανερώνεται από τις συνήθειες των Γνωστικών Xριστιανών που ονομάζονταν Φιβιονίτες/ίτιδες. (Σημειωτέον ότι οι Γνωστικοί, τους οποίους η επίσημη Εκκλησία καταδίωξε άγρια, είχαν στις τάξεις τους και γυναίκες ως ιέρειες και επισκόπους.) O Eπιφάνειος, επίσκοπος και συγγραφέας του 4ου αιώνα, μας διασώζει κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τα συμπόσια της Aγάπης που γιόρταζαν οι Φιβιονίτες: Oι σύζυγοι χωρίζουν από τις γυναίκες τους και ένας άντρας λέει στην ίδια τη σύζυγό του: «Σήκω και γιόρτασε την αγάπη με τον αδελφό σου». Kαι οι αχρείοι σμίγουν μεταξύ τους, αφού έχουν συναγελαστεί μαζί σε παθιασμένη ακολασία. H γυναίκα και ο άνδρας παίρνουν στα χέρια τους την εκσπερμάτωση του άνδρα, στέκονται όρθιοι προσφέροντας στον Πατέρα, στο Πρωταρχικό Oν Oλόκληρης της Φύσης, αυτό που βρίσκεται στα χέρια τους, με τα λόγια: «Φέρνουμε σε Σένα αυτή την προσφορά, που είναι το ίδιο το Σώμα του Xριστού». Tο καταναλώνουν, κοινωνούν την ντροπή τους και λένε: «Tούτο εστί το Σώμα του Xριστού, η Πασχαλινή Θυσία μέσα από την οποία τα σώματά μας υποφέρουν και αναγκάζονται να ομολογήσουν τα πάθη του Xριστού». Kαι όταν η γυναίκα έχει την περίοδό της, κάνουν το ίδιο με τα έμμηνά της. Tην ακάθαρτη ροή του αίματος, την οποία συγκεντρώνουν, τη σηκώνουν με τον ίδιο τρόπο και την τρώνε μαζί. Kαι αυτό, λένε, είναι το Aίμα του Xριστού. Γιατί όταν διαβάζουν στην Aποκάλυψη «Eίδα το δέντρο της ζωής με τα δώδεκα είδη καρπών του να δίνει τον καρπό του κάθε μήνα» (22:2), ερμηνεύουν αυτό σαν έναν υπαινιγμό στο μηνιαίο συμβάν της γυναικείας περιόδου.[22] Οι συνήθειες αυτές, όσο και αν σήμερα μπορεί να μας σοκάρουν, αποτελούν επιβιώσεις μιας πανάρχαιας παράδοσης: του Ιερού Γάμου, που είχε σκοπό να τονώσει τη γονιμότητα και τη βλάστηση σε ολόκληρη τη Φύση. Ο Ιερός Γάμος μυθολογικά συμβολιζόταν από την ένωση της θηλυκής με την αρσενική θεότητα: της Γαίας με τον Ουρανό, της Ήρας με το Δία, της Αφροδίτης με τον Άδωνι, της Ινάνας ή Αστάρτης με τον Ντουμούζι ή Ταμούζ κ.ο.κ. Για τις Γνωστικές και τους Γνωστικούς την αρσενική θεότητα ενσάρκωνε ο Χριστός, ενώ τη θηλυκή εκπροσωπούσε η Σοφία αλλά και η Μαρία Μαγδαληνή. Ο Ιερός Γάμος σε διάφορους λαούς εορταζόταν με ομαδικές ερωτικές τελετουργίες, πράγμα που μας θυμίζει ότι σε κάποιες παλιότερες εποχές δεν υπήρχε καν η έννοια της μονογαμίας, η οποία αποτελεί πατριαρχική επινόηση. Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα του γυναικείου αίματος: οι Φιβιονίτιδες και οι Φιβιονίτες δεν ήταν οι μόνοι που συνδύαζαν την εμμηνόρροια με το σεξ. Στην ταντρική γιόγκα, για παράδειγμα, ένας άντρας πρέπει να συνουσιαστεί με μια γυναίκα που εμμηνορροεί, γιατί τότε η «κόκκινη ενέργειά» της θεωρείται πιο ισχυρή.[23]  Tαντρική εικόνα εμμηνορροούσας ΑΝΔΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΙ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ Aν συνειδητοποιήσουμε την τεράστια μαγική δύναμη που αποδιδόταν κάποτε στο σεληνιακό υγρό, δεν θα μας φανεί τόσο παράξενη η άποψη του γνωστού ψυχίατρου Mπρούνο Mπέτελχαϊμ (Bruno Bettelheim), ο οποίος στο βιβλίο του Συμβολικές Πληγές υποστηρίζει το εξής εκπληκτικό: ότι όλες οι μυητικές τελετές των ανδρών μπορεί να ξεκίνησαν από την επιθυμία τους να μιμηθούν τις λειτουργίες της εμμηνόρροιας και της γέννας! Έτσι προέκυψαν κάποια έθιμα μάλλον παράξενα. Για παράδειγμα, ο Ίαν Χόγκμπιν (Ιan Hogbin), στη μελέτη του με τίτλο Το Νησί των Ανδρών που Έχουν Περίοδο,[24] περιγράφει μια ενδιαφέρουσα συνήθεια που επικρατούσε στη Νέα Γουινέα αλλά και σε γύρω περιοχές. Εκεί oι άνδρες υφίσταντο αφαίρεση αίματος από το πέος (ή από άλλο σημείο του σώματος σε διαφορετικές ομάδες) και έπειτα περνούσαν όλο τον τελετουργικό κύκλο των έμμηνων: απέφευγαν τις καθημερινές τους δραστηριότητες, τηρούσαν ορισμένα ταμπού και μετά ξαναγύριζαν, καθαροί κι ανανεωμένοι, στον κανονικό τρόπο ζωής τους. Στη φυλή Aράντα,[25] στην κεντρική Aυστραλία, τα έφηβα αγόρια, κατά τη διάρκεια της μύησής τους, υφίσταντο μια επώδυνη εγχείρηση: ένας μεγαλύτερος άντρας τούς έσχιζε με λίθινο μαχαίρι το δέρμα του πέους από την κάτω πλευρά σε όλο το μήκος της ουρήθρας -την ίδια διαδικασία περνούσαν ξανά άλλη μία ή δύο φορές στη ζωή τους, με τη θέλησή τους. Tην τομή αυτή ονόμαζαν «μήτρα του πέους» ή «κόλπο». [26] Kατά τις διαβατήριες τελετές τους, οι νεαροί ιθαγενείς περνούσαν μέσα από τα πόδια μεγαλύτερων ανδρών, κι έτσι «ξαναγεννιούνταν» από την «αρσενική μήτρα». Oρισμένες φορές μάλιστα δεν έπρεπε να φάνε και να πιουν τίποτα άλλο εκτός από ... αίμα, το οποίο τους παρείχαν οι ενήλικοι άρρενες της φυλής χαράζοντας τα μπράτσα τους και χτυπώντας την πληγή στο γεννητικό τους μόριο. Tο ίδιο υγρό χυνόταν επίσης και πάνω στους έφηβους, ώστε να είναι μουσκεμένοι μέσα σ' αυτό εσωτερικά κι εξωτερικά.[27] Γνωρίζοντας ότι η μύηση αποτελεί μια συμβολική γέννηση, δεν είναι δύσκολο να δούμε τη σύνδεση των συνηθειών αυτών με την αντίληψη ότι το αίμα της μητέρας είναι αυτό που δίνει τη ζωή... Eκτός απ' αυτά όμως, οι ερευνήτριες Mόνικα Zου (Monica Sjoo) και Mπάρμπαρα Mορ (Barbara Mor) υποστηρίζουν ότι το έθιμο των αιματηρών θυσιών -που ήταν διαδεδομένο σε πάρα πολλά έθνη, μεταξύ των οποίων το ελληνικό και το εβραϊκό- προήλθε από την πίστη στη ζωοδότρα δύναμη του γυναικείου χυμού: Πιστευόταν ότι η Mητέρα ως γήινο σώμα είχε ανάγκη από ενδυνάμωση και ανανέωση μέσα από θυσίες αίματος. όπως το αίμα της δημιουργούσε τα πλάσματα, έτσι το αίμα των πλασμάτων γύριζε κυκλικά σε αυτήν. Aυτό που της έπαιρναν οι άνθρωποι με τη μορφή της συγκομιδής έπρεπε να της το επιστρέψουν μέσα από θυσίες ανθρώπων ή ζώων.[28] Eπισημαίνουν ακόμη ότι αυτές συνέβαιναν μόνο ανάμεσα σε μόνιμα εγκατεστημένους γεωργικούς λαούς, οι οποίοι κατά τη Nεολιθική Eποχή άρχισαν να ελέγχουν τη βλάστηση, φυτεύοντας και θερίζοντας. Όμως, μια τέτοια συμπεριφορά παραβίαζε τη φυσική τάξη της Mάνας Γης, που θα έπρεπε να εξευμενιστεί. Έτσι, η θυσία πολύ πιθανόν ήταν ένα μέσο για να επαναφέρουν τη χαμένη ισορροπία, να αποκαταστήσουν την αρμονία ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα και τη Mεγάλη Mητέρα Φύση...[29] Ωστόσο, υπήρχε κι άλλη μία μέθοδος που χρησιμοποιούνταν για να τονωθεί η γονιμότητα της γης και να υπάρξει καλή σοδειά. Στη Βόρεια Αμερική, όταν έπεφταν σκουλήκια στο στάρι, εμμηνορροούσες γυναίκες έβγαιναν έξω τη νύχτα και περπατούσαν γυμνές στα χωράφια. Παρόμοιες συνήθειες υπήρχαν ως πρόσφατα και στην ευρωπαϊκή αγροτιά. Ο Πλίνιος συνιστούσε σαν αντίδοτο για τα βλαβερά έντομα να διασχίζουν τα χωράφια ξυπόλυτες εμμηνορροούσες γυναίκες, με ξέπλεκα μαλλιά και τις ποδιές σηκωμένες ως τους γοφούς. Λέγεται ότι ο Δημόκριτος υποστήριζε την ίδια γνώμη: οι γυναίκες, έλεγε, θα πρέπει να φέρνουν βόλτα το σπαρμένο χωράφι τρεις φορές ξυπόλυτες και λυσίκομες. Η ιδέα, όπως φαίνεται, ήταν να ξεχυθεί η γονιμική ενέργεια με την οποία πιστευόταν πως ήταν φορτισμένο το γυναικείο σώμα τη στιγμή αυτή.[30]   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:28 PM PDT Αρχαιοελληνικό χιούμορ σημείωση: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΧΙΟΥΜΟΡ" (Εκ του χυμού, δηλ απόσταγμα ευφυΐας)ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ.............. ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. απολαύστε λοιπόν το απόσταγμα της ευφυΐας των προγόνων μας α Ένας σοφιστής υποστήριζε ότι από όλα τα πράγματα την μεγαλύτερη αξία έχει ο λόγος, οπότε και ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγης του είπε " Δηλαδή όταν δεν μιλάς δεν έχεις καμία αξία;" α Ο Διογένης περνώντας κάποτε έξω από βρώμικα λουτρά είπε: " Αυτοί που λούζονται εδώ, που πάνε μετά για να καθαριστούν;" α Είπε κάποιος στον Διογένη: " Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία" και απαντά ο Διογένης: " και γω τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους" α Κάποιος έλεγε στον Ιπποκράτη να πάει στην Περσία να δει τον καλοσυνάτο βασιλιά Ξέρξη. Ο Ιπποκράτης του απάντησε: " Δεν χρειάζομαι καλοσυνάτο άνθρωπο που να με διαφεντεύει" α Όταν είδε ο Διογένης έναν αδέξιο τοξοβόλο, στάθηκε μπροστά στον στόχο και είπε: " εδώ είναι το μόνο ασφαλές σημείο" α Είπαν στον Διογένη: " Διογένη, σε κοροϊδεύουν" και αυτός απάντησε: " εγώ δεν νοιώθω καμιά κοροϊδία" α Ένας κακός άνθρωπος τοποθέτησε στην πόρτα του σπιτιού του μια επιγραφή, για να ξορκίσει το κακό, η οποία έγραφε: " Κανένα κακό να μην μπει μέσα στο σπίτι αυτό" Ο Διογένης που περνούσε απέξω, το διάβασε και αναρωτήθηκε: " Μα καλά, ο ιδιοκτήτης από που θα μπει; α Κάποιος ετοιμαζόταν να βγάλει εγκωμιαστικό λόγο για τον Ηρακλή, και ο Σπαρτιάτης στρατηγός Ανταλκίδας ρώτησε: " Γιατί, μήπως ετοιμαζόταν κανείς να τον κατηγορήσει;" α Κάποιοι πληροφόρησαν τον Αριστοτέλη ότι κάποιοι τον έβριζαν, και ο Αριστοτέλης είπε:¨ όταν λείπω, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν" α Ο Πύρρος, Βασιλιάς της Ηπείρου, μετά από δύο νίκες με τους Ρωμαίους, που έχασε πολλούς άνδρες είπε: " Αν πετύχουμε άλλη μια νίκη σαν αυτές, καταστραφήκαμε!!! " α Ένας τύραννος ρώτησε τον Διογένη ποιος χαλκός είναι ο καταλληλότερος για την κατασκευή ενός ανδριάντα, και αυτός απάντησε: " Ο χαλκός εκείνος με τον οποίο κατασκευάστηκαν οι ανδριάντες των τυραννοκτόνων Αρμοδίου και Αριστογείτονα" α Έλεγε κάποτε ο Θαλής ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα από την ζωή. Τότε πετάχτηκε κάποιος από την παρέα και του λέει: " Αν είναι έτσι γιατί δεν προτιμάς τον θάνατο;¨ και του απαντάει ο Θαλής: " Ακριβώς γιατί δεν διαφέρει από την ζωή" α Κάποιος έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη, και ο Διογένης του είπε: ¨ Άσχημη δεν είναι η ζωή, άσχημη είναι η άσχημη ζωή" α Κάποτε ο Διογένης είπε δυνατά: " Ελάτε εδώ άνθρωποι", κι όταν μαζεύτηκε λοιπόν κόσμος γύρω του, τους κυνήγησε με το μπαστούνι του λέγοντας: " Ανθρώπους κάλεσα, όχι ζώα" α Κάποτε είδε κάποιος τον Διογένη να ζητά ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα, και τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό και ο Διογένης απάντησε: " Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων" α Ζητούσε ο Διογένης ελεημοσύνη από κάποιον λέγοντας του: " Αν έδωσες σε άλλον, δώσε και σε μένα. Αν δεν έχεις δώσει σε κανέναν ξεκίνα από εμένα" α Ο ρήτορας Αναξιμένης ήταν παχύς, τον πλησιάζει λοιπόν ο Διογένης και του λέει: " Δώσε σε μας τους φτωχούς ένα μέρος από την κοιλιά σου...και συ θα ξαλαφρώσεις και μας θα ωφελήσεις" α Κάποιος ρώτησε τον Αριστοτέλη το γιατί αρέσει στους ανθρώπους να πηγαίνουν σε ωραία μέρη και να κάνουν παρέα με ωραία πρόσωπα, και ο Αριστοτέλης απάντησε: " είναι μια ερώτηση που μόνο ένας τυφλός θα έκανε" α Ο τύραννος των Συρακουσών Διόνυσος έστειλε τον ποιητή Φιλόξενο στα λατομεία γιατί δεν του αναγνώριζε την "αξία" των ποιημάτων του. Τον ξανακάλεσε για να ακούσει μερικά νέα ποιήματά του, αλλά ο Φιλόξενος σηκώθηκε να φύγει. Ο τύραννος τον ρώτησε που πάει και ο ποιητής απάντησε: " μα, και πάλι στα λατομεία" α Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιό του. Ο φιλόσοφος του ζήτησε 500 δρχ και ο πατέρας θεώρησε ότι ήταν υπερβολικό ποσό λέγοντας: " Μα με τόσα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω κάποιο ζώο" και του απαντά ο Αρίστιππος: " Αγόρασε...και έτσι θα έχεις δύο" α Μια γερόντισσα δικαζόταν από τον Φίλιππο ο οποίος νύσταζε πολύ, παρακάλεσε λοιπόν να της δοθεί το δικαίωμα της έφεσης. Απόρησε ο Φίλιππος και την ρώτησε: " μα σε ποιόν θα υποβάλεις την έφεση εφόσον δεν υπάρχει ανώτερος από εμένα;" και εκείνη απάντησε " Στον Φίλιππο όταν δεν θα νυστάζει" α Ο κυνικός φιλόσοφός Θράσυλλος ζήτησε ως αμοιβή από τον βασιλιά Αντίγονο μια δραχμή, ο Αντίγονος του είπε: "δεν είναι αυτή αντάξια ενός βασιλιά", τότε ο Θράσυλλος του ζήτησε ένα τάλαντο και του είπε πάλι ο Αντίγονος: " Αυτό πάλι δεν είναι αντάξιο ενός κυνικού φιλοσόφου" α Ρώτησαν κάποτε τον Αριστοτέλη: " Τι κερδίζουν αυτοί που λένε ψέματα;¨ και απάντησε: " Να μην τους πιστεύει κανείς ακόμα και όταν λένε την αλήθεια" α Ρωτήσανε τον Διογένη αν ο θάνατος είναι κάτι κακό και αυτός τους απάντησε: " Πως μπορούμε να πούμε ότι είναι κακό αυτό, που όταν έρθει δεν το αισθανόμαστε;" α Έτρωγε ο Διογένης στην μέση της αγοράς, και μερικοί μαζευτήκανε γύρω του αποκαλώντας τον "σκύλο". Ο Διογένης τους απάντησε: "Σκύλοι είστε εσείς που μαζευτήκατε και κοιτάτε έναν άνθρωπο στο στόμα την ώρα που τρώει" α Μιλούσε στην αγορά ο Σωκράτης, και κάποιος γόνος αριστοκρατικής οικογενείας του είπε ότι είναι απο άσημη καταγωγή. Τότε ο Σωκράτης του απάντησε: " Αν εγώ πρέπει να ντρέπομαι για την άσημη καταγωγή μου, τότε οι καλοί και άξιοι πρόγονοί σου θα πρέπει να νοιώσουν ντροπή για σένα τον ανάξιο απόγονό τους" α Ο Πολυκράτης, τύραννος της Σάμου, χάρισε στον ποιητή Ανακρέοντα ένα τάλαντο. Ο ποιητής του το γύρισε πίσω λέγοντας: " μισώ το δώρο που θα με κάνει να χάσω τον ύπνο μου τα βράδια" α Για έναν φιλάργυρο πλούσιο ο Βίωνας είπε: " δεν εξουσιάζει αυτός την περιουσία του αλλά η περιουσία του αυτόν" α Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε: " Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα από όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;" Οι απεσταλμένοι απάντησαν: " γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο" Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: " Ας μ αφήσει λοιπόν να είμαι και να φαίνομαι έντιμος" α Ο Φίλιππος παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες, και κάποιοι Πελοποννήσιοι αν και ευεργετημένοι τον γιουχάριζαν. Οι φίλοι του Φιλίππου εξοργίστηκαν αλλά ο Φίλιππος είπε: " Αν οι Πελοποννήσιοι ευεργετημένοι συμπεριφέρονται έτσι, φανταστείτε τι θα κάνουν αν τους βλάψω" α Ο ποιητής Ερμόδοτος σε ποίημα του παρουσίασε τον βασιλιά Αντίγονο ως υιό του ήλιου, αλλά ο Αντίγονος του είπε: " ο δούλος που κρατά το ουροδοχείο δεν θα έχει τέτοια ιδέα για μένα" α Κάποιος κλότσησε τον Σωκράτη χωρίς αυτός να αντιδράσει. Οι συνομιλητές του απόρησαν και τον ρώτησαν πως ανέχθηκε κάτι τέτοιο, και αυτός απάντησε: " Αν με κλοτσούσε γάιδαρος, εγώ θα έπρεπε να τον πάω στα δικαστήρια;" α Επαινούσαν τον Αντισθένη κάποιοι κακοί, και ο φιλόσοφος αναρωτήθηκε:" Μήπως έκανα κάτι κακό;" α Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και τον ρώτησαν αν είχε πολύ κόσμο, αυτός απάντησε: " Κόσμος πολύς, μα άνθρωποι λίγοι" α Ιερέας ρωτούσε τον Σπαρτιάτη: " Ποιά ήταν η πιο ασεβής πράξη που έκανες;" ο Σπαρτιάτης είπε: " Δεν χρειάζεται να την αναφέρω σε σένα, την ξέρουν οι θεοί" ο ιερέας επέμενε: " Πρέπει οπωσδήποτε να την πεις" ο Σπαρτιάτης ρωτά: " Σε ποιόν πρέπει να την πω, σε σένα ή στον θεό;" ο ιερέας είπε: " στον θεό" τότε ο Σπαρτιάτης είπε " Εσύ τότε φύγε από δω" α Η μητέρα του Διονύσου του πρεσβύτερου, αν και σε μεγάλη ηλικία ζήτησε από τον γιό της να την παντρέψει, και εκείνος της απάντησε: " Μπορεί ως τύραννος να παραβιάζω τους νόμους της πόλης, αλλά είναι αδύνατον να παραβιάσω τους νόμους της φύσης" α Ο Δημοσθένης έλεγε στον Φωκίωνα: " Οι Αθηναίοι θα σε σκοτώσουν αν παραφρονήσουν" και εκείνος απάντησε: " Εσένα θα σε σκοτώσουν αν έρθουν στα λογικά τους" α Ο Ισοκράτης από ένα φλύαρο υποψήφιο μαθητή του ζήτησε διπλό μισθό, και όταν ο μαθητής ζήτησε να καταλάβει τον λόγο ο Ισοκράτης του εξήγησε: " Τον ένα μισθό θα τον δίνεις για να μάθεις να σωπαίνεις και τον δεύτερο για να μάθεις να μιλάς" α Όταν ετοιμαζόταν να μιλήσει ένας ανόητος και φλύαρος, ο Θεόκριτος είπε: " τώρα η γλώσσα θα τρέχει σαν ποτάμι από ένα μυαλό που τρέχουν λίγες στάλες " α Ο Αντισθένης μακρηγορούσε κάποτε σε μια διάλεξη, και ο Πλάτωνας παρατήρησε: " Αγνοείς ότι το μέτρο του λόγου δεν είναι αυτός που μιλά αλλά αυτός που ακούει" α Είπε κάποιος στον Αρίστιππο, σε μια συζήτηση, ότι δεν ξέρει αν είναι προτιμότερος ο πλούτος από την σοφία, διότι βλέπει συχνά τους σοφούς να χτυπάνε τις πόρτες των πλουσίων, τότε του απάντησε ο Αρίστιππος " και οι γιατροί επισκέπτονται τα σπίτια των πλουσίων, ποιός όμως δεν θα προτιμούσε να είναι ο θεραπευτής παρά ο άρρωστος;;;" α Ο Διογένης βλέποντας κάποιον να δείχνει ερωτευμένος με μια πλούσια μεσόκοπη είπε: " αυτός δεν κάρφωσε τα μάτια του σε αυτήν, αλλά τα δόντια του" α Ρωτήθηκε ο Σωκράτης αν είναι σωστό ή όχι να νυμφεύεται κανείς και εκείνος απάντησε: " θα το μετανιώσει και στις δύο περιπτώσεις" α Ο Διογένης είπε στον Ξενιάδη που τον είχε αγοράσει για δούλο του: " ετοιμάσου να κάνεις αυτό που θα σου πω" Ο Ξενιάδης σάστισε και είπε ότι αυτό είναι ανήκουστο και ο Διογένης του είπε: " Αν αγόραζες γιατρό και ήσουν άρρωστος, δεν θα άκουγες τις εντολές του;" α Κάποιος πέταξε ένα ξύλο και κατά λάθος πέτυχε τον Διογένη στο κεφάλι. Καθυστερημένα και κατόπιν εορτής, του είπε "πρόσεχε" Ο Διογένης του λέει: " μήπως πρόκειται να το ξαναπετάξεις;" α Ρώτησε κάποιος τον Σωκράτη πως θα μπορούσε να γίνει πλούσιος, και ο Σωκράτης του απάντησε: " Αν γίνεις φτωχός στις επιθυμίες" α Ο Διογένης πρόσεξε κάποτε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό από μια πηγή με τα χέρια του. Πέταξε το κύπελλο λέγοντας: " αυτό το μικρό παιδί με ξεπέρασε σε απλότητα" α Ο Βίωνας όταν είδε ένα φθονερό άνθρωπο να περνάει στεναχωρημένος σκέφτηκε: " ή μεγάλο κακό συνέβη σε αυτόν ή σε κάποιον άλλον ευτυχές γεγονός" α Κάποτε ο Αντισθένης γύρισε τον μανδύα που φορούσε έτσι ώστε να φανούν οι τρύπες, για να δείξει την απλότητα του. Ο Σωκράτης που είδε την κίνηση του είπε: " Αντισθένη, μέσα από τις τρύπες του ρούχου σου βλέπω καθαρά την ματαιοδοξία σου" α Ταξίδευε ο Βίαντας με πλοίο με κάποιους άλλους γνωστούς για την ασέβεια τους. Ξέσπασε κακοκαιρία και το πλοίο κινδύνευε, τότε οι ασεβείς άρχισαν να επικαλούνται τους θεούς, ο Βίαντας όμως τους φώναξε: ¨Σταματήστε τις προσευχές γιατί αλλοίμονο μας και αν πάρουν χαμπάρι οι θεοί ότι είστε και σεις μέσα στο πλοίο" α Η Ξανθίππη είπε στον Σωκράτη με παράπονο: " Σε καταδίκασαν άδικα" και της απαντά ο Σωκράτης: " τι ήθελες να με καταδικάσουν δίκαια;;;;" α Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και του πέταξε ένα κουβά με βρώμικα νερά, εκείνος ατάραχος είπε: " Η Ξανθίππη κάνει ότι και ο Δίας, πρώτα βροντά και μετά βρέχει" α Κάποιος ταξιδιώτης μόλις είχε γυρίσει και ρώτησε έναν μάντη για τους δικούς του και εκείνος του είπε: " όλοι καλά είναι, το ίδιο και ο Πατέρας σου", ο ταξιδιώτης του είπε: " ο Πατέρας μου έχει πεθάνει εδώ και δέκα χρόνια" ο μάντης για να το καλύψει: " εννοούσα τον πραγματικό πατέρα σου" α Αριστοτέλης: "Όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως θέλουμε, τότε πρέπει να τα θέλουμε όπως γίνονται" α Βίαντας: "άτυχος είναι αυτός που δεν μπορεί να υποφέρει την ατυχία" α Επίκουρος: "Κακό πράγμα η ανάγκη, αλλά δεν είναι ανάγκη να ζει κάποιος δημιουργώντας πολλές ανάγκες" α Επίκουρος: "Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του Αφαιρείς επιθυμίες"   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:26 PM PDT Αθήνα 5ος αιών π.Χ.Ειναι αναγκαιο να γινει ειδικη μνεια στην δευτερη πιο σημαντικη(για αλλους πρωτη)πολη αυτου του πνευματικου διπολισμου του Ελληνισμου των κλασσικων χρονων.Στο παρον αρθρο θα παρατεθουν οι τεραστιες προσφορες προς την ανθρωποτητα που προσφεραν οι Αθηναιοι,καθως επισης και μια γενικοτερη αναπτυξη σχετικα με το πως ζουσε ο μεσος Αθηναιος,για να γινει πιο ξεκαθαρη ακομη η χαοτικη διαφορα εκεινων των ανθρωπων με μας.. Οι Ελληνες επικραττησαν των βαρβαρων στους περσικους πολεμους,και αυτο ηταν ενα κατορθωμα που οφειλοταν στην παιδεια τους.Οι Ελληνες Θεοι ειχαν θριαμβευσει,η ελευθερια και η λογικη ειχαν νικησει τον δεσποτισμο και τον φοβο και τα ελευθερα πολιτευματα τους ειχαν διασωθει και προφυλαχτει απο μια βαρβαρικη βασιλεια.Η Αθηνα ειχε ομως ιδιαιτερους λογους να αισθανεται περηφανη.Λιγα χρονια πριν οι Αθηναιοι ειχαν δει τον Σολωνα να ελευθερωνει την Αττικη απο την δουλεια των πλουσιων,τον Πεισιστρατο να μετατρεπει σταδιακα την ασημαντη Αθηνα σε μια υπολογισιμη δυναμη στην Ελλαδα διπλα στην γενναια Σπαρτη,και ειδαν και ενα νεο πολιτευμα να σχεδιαζεται απο τον Κλεισθενη.Ο Αθηναιος ειχε δει την νεαρη δημοκρατια του να ειναι τεραστια πηγη δυναμης και ειχε δει επισης να θριαμβευει μεσω αυτης της δυναμης στον Μαραθωνα και να διακινδυνευει τα παντα στην θαλασσα.Η Ελλαδα πλεον ειχε δυο ηγετες μαζι με την ηρωικη Σπαρτη.Προς οποια κατευθυνση και να κοιταζαν οι ανθρωποι εβλεπαν εξαιρετικες δυνατοτητες.Η υπερμετρη εθνικη και τοπικη περηφανεια των Ελληνων απο την επικραττηση κατα των βαρβαρων ηταν ο λογος της δημιουργιας της πεμπτουσιας του ανθρωπινου πολιτισμου που ηταν αυτος της κλασσικης Ελλαδας.Οι ανθρωποι μπορουσαν να αισθανονται περηφανοι για το γεγονος πως ο,τι εκανε η πολη τους γινοταν οχι απο καποιους ισχυρους αρχοντες αλλα απο απλους Αθηναιους και απο  την κυριαρχη εκκλησια τους.Οι Ελληνες με την -πολη- τους ειχαν δημιουργησει μια κοινωνικη ταξη που εθετε την ποιοτητα πανω απο την ποσοτητα,τον ευγενη αγωνα περα απο το αποτελεσμα και την τιμη πανω απο τον πλουτο. Στην Αθηνα ο πλουτος δινει την ευκαιρια για δραση και οχι για κομπασμο,και θεωρηται ατιμωτικη η αδρανεια και οχι η φτωχεια.Εναν ανθρωπο που δεν λαμβανει μερος στις δημοσιες υποθεσεις δεν τον χαρακτηριζαν ως φιλησυχο αλλα αχρηστο. Σε καθε περιπτωση τα ιδανικα ενος ανθρωπου αποτελουν ενα σημαντικο μερος απο αυτο που πραγματικα ειναι.Οταν παρατηρησουμε τους τομεις δραστηριοτητας της Αθηνας του Περικλη θα εκπλαγουμε και θα αντιληφουμε τι ιδανικα ειχαν και τι δημιουργησαν.Η εκπληκτικη ομορφια του Παρθενωνα,τοσο μετριου σε μεγεθος(67 μετρα) αλλα τοσο επιβλητικο στην οψη,το πιο συναρπαστικο κτισμα στον κοσμο αποδεικνυει την μεχρι σημερα πνευματικη αυτοκρατορια της Αθηνας!Οι τραγωδιες του Σοφοκλη,συνθεμενα για τον Ελληνικο λαο και βραβευμενα απο αυτον,οπως επισης τραγωδιες του Αισχυλου και του Ευριπιδη.Η φιλοσοφια,η επιστημη,τα πανεπιστημια..Πουθενα δεν ειναι κανεις τοσο σιγουρος οτι δεν θα συναντησει ποτε τιποτα ακαλλιεργητο η΄ αφυσικο η΄επιπολαιο οσο στην Αθηνα.Το πιο χαρακτηριστικο ειναι οι κωμωδιες,ειχαν ολες εκεινες τις ηχηρες βωμολοχιες,τιποτα ομως σαχλο!Ο λογος για ολα αυτα και ολα τα αλλα γνωστα επιτευματα ειναι πως ενας λαος εξαιρετικης ποιοτητας ζουσε σε συνθηκες που τον συνηθισαν σε υψηλες πνευματικες και νοητικες επιδιωξεις. Παντου η πολη εδεινε μια σταθερη πληροτητα και νοημα στην ζωη,αλλα πιο χαρακτηριστικα στην Αθηνα οπου η πολιτικη δημοκρατια εφθασε στην λογικη της κορυφωση.Η εκκλησια του Δημου εκανε τα παντα για να διατηρησει την κυριαρχια της.Η πολη ηταν μια κοινοτητα πολιτων και οχι ενα υπερανθρωπο κρατος που τον ελενχο τον αποκτα ενας γραφειοκρατικος μηχανισμος. Καθε πολιτης και καθε χρονο μπορουσε να γινει ενας απο τους εννια αρχοντες.Η βουλη των 500,επιλεγμενη με κληρο καθε χρονο και απο τυχαιους ανθρωπους δεν μπορουσε να δημιουργησει οποιαδηποτε συνειδηση αυτονομης πολιτικης οντοτητας και αυτο ηταν ο απωτερος σκοπος,να μην χαθει ποτε η δυναμη της εκκλησιας του δημου.Οι δεκα στρατηγοι και αυτοι εκλεγοταν καθε χρονο διαφορετικοι και ηταν φυσιολογικο τον ενα χρονο καποιος να ειναι στρατηγος και τον επομενο απλος στρατιωτης!Η απολυτη εννοια του να κυβερνας και να κυβερνασαι.. Οπως δεν υπηρχαν επαγγελματιες αξιωματουχοι ετσι δεν υπηρχαν επαγγελματιες δικηγοροι η΄δικαστες.Ο αδικημενος απευθυνοταν κατευθειαν στους συμπολιτες του και χειριζονταν ο ιδιος την υποθεση εχοντας εμπιστοσυνη στον δημο που διαχειριζοταν την δικαιοσυνη.Γενικοτερα σε επαγγελματια αφηνονταν οσο το δυνατον λιγοτερο περιθωρειο δρασης και στην πραγματικοτητα ενας ειδικος σε κατι ηταν συνηθως ενας δημοσιος δουλος!(Η ειδικευση ηταν τεκμηριο δουλειας).  Στην Αθηνα,ο αυτοελενχος στην συζητηση,η αυτοπειθαρχια,η προσωπικη ευθυνη,η αμεση συμμετοχη στην ζωη της πολης ηταν το οξυγονο που κρατουσε αυτην την ζωη.Ολα αυτα θα ηταν ασυμβιβαστα με μια αντιπροσωπευτικη κυβερνηση που θα διοικουσε μια μεγαλη περιοχη.Αυτος ειναι και ολογος που η Αθηνα δεν εγινε Ρωμη.Για τον Αθηναιο η αναληψη ευθυνης και η αποδοχη των συνεπειων ειναι απαραιτητο τεκμηριο ενος ελευθερου ανθρωπου.Αυτος ειναι ο λογος που η λαικη τεχνη τοτε ηταν η τραγωδια του Αισχυλου και η κωμωδια του Αριστοφανη,ενω σημερα ειναι ο κινηματογραφος!Ο Αθηναιος αντιμετοπιζε σημαντικα προβληματα και μια τεχνη που δεν ασχολειται με σημαντικα θεματα θα του φαινοταν παιδαριωδης! Ετσι λοιπον ο Ελληνας δεν επινοησε ποτε αντιπροσωπευτικη κυβερνηση γιατι κατι τετοιο οι περισσοτεροι αγωνιζονταν να καταργησουν.Η ασχολια του πολιτη με τα κοινωνικα δρωμενα ηταν αυτο ακριβως που του παρειχε ενα υψηλο επιπεδο ζωης. Υπηρχε και δουλεια φυσικα στηνΑθηνα,αλλα η συνθηκες ζωης των δεν εχουν σχεση με αυτο που φανταζομαστε,καθως ηταν σπαρτιατικο αστειο το οτι στους δρομους της Αθηνας δεν μπορεις να ξεχωρισεις εναν Αθηναιο ελευθερο απο εναν δουλο αντιλαμβανομαστε τι συνεβαινε!Φανταστητε οτι μια συνηθισμενη δουλεια δουλου ηταν να διαβαζουν σε δημοσια συνελευση ρητορικους λογους,φιλοσοφικους κ.λ.π!Και ειναι αρκετα ανοητο να υποθεσουμε πως η αρχιτεκτονικη και η γλυπτικη τετοιας ποιοτητας σαν των Ελληνων,τοσο βαθυστοχαστη,τοσο ανθρωπιστικη,τοσο ευφυης,θα μπορουσε να δημιουργηθει απο κατοχους δουλων.Αυτα τα κτηρια ειναι τοσο διαφορετικα απο τις πυραμιδες!...Σε ολες τις κατασκευες βοηθησαν ολοι οι Αθηναιοι μαζι με τους δουλους που τους χρησιμοποιησαν σαν μια βοηθητικη μηχανη,η οποια οπως μας λεει ο Αριστοτελης,αν υπηρχε τροπος δημιουργιας μηχανων μη ανθρωπινων θα επρεπε να καταργηθει η δουλεια.Η δουλεια επι το πλειστον αυξησε τον ελευθερο χρονο των πολιτων και ο ελευθερος χρονος ηταν αυτο που οι Ελληνες εκτιμουσαν περισσοτερο απο ολα πλην της δοξας!Σημερα βεβαια που εχουμε μηχανηματα,αντι να καταργησουμε την δουλεια γιναμε ολοι μας δουλοι αφου οι υπερβολικα αυξημενες πολυπλοκοτητες της ζωης λογω της τεχνολογικης προοδου και της μηχανοποιημενης κοινωνιας,μας στερουν τον ελευθερο χρονο με την υπερεργασια που απαιτηται παρα μας απελευθερωνουν..  Εν κατακλειδι,το φαινομενο της Ελληνικης Πολης και της δημοκρατικης διακυβερνησης ειναι κατι που δεν μπορει να επαναληφθει,εκτος και αν καποτε δημιουργηθουν κρατη που να μπορουν να διανυθουν με περπατημα δυο ημερων!Για τον Αθηναιο ειναι αδυνατον να μην βρισκεται πολυ κοντα στο κεντρο της πολης που ανηκει και που αμεσα για οποιοδηποτε θεμα θα επρεπε να εχει γρηγορη προσβαση και συμμετοχη.Η αυτοπεποιθηση με την οποια ευθασαν οι Αθηναιοι στην επιθυμια τους να συμμετεχουν αμεσα στην διακυβερνηση ειναι μια προκληση προς την αδυναμια της ανθρωπινης φυσης!Ειναι δυνατον ενας ολοκληρος λαος να εχει σταθερο αυτοελενχο στις υποθεσεις του,να ελενχει τα οικονομικα του χωρις να γινεται διεφθαρμενος και να ειναι ετοιμος να διεξαγει πολεμο?Και ομως εγινε μια φορα.. Αναγκαια λοιπον η αναφορα στην Αθηνα,διοτι δεν ειναι δυνατον να κατανοησουμε την Ελλαδα χωρις την κατανοηση των δυο βασικων πολεων του πνευματικου διπολισμου.Ιωνικη και Δωρικη ταση,κομψοτητα και δυναμη,Αθηνα και Σπαρτη,αδυνατον να αντιληφθουμε το ενα χωρις το αλλο.Και επαναλαμβανω για αλλη μια φορα πως ειναι αδαης καποιος που θεωρει την Σπαρτη καλλιτεχνικα στειρα η΄γενικοτερα αξεστη..Σε καποιον που εχει τοσο κοντοφθαλμη αντιληψη εχω να πως πως η τεχνη ειναι δημιουργια,και η πως η Σπαρτη δεν δημιουργησε αντικειμενα του λογου και της πετρας,αλλα ΑΝΤΡΕΣ!!   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:24 PM PDT Ελληνική ΙστορίαΑρχαιότητα (Μέρος 1ο) - Η εποχή του Σιδήρου Όχι μόνο ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός αλλά ολόκληρη η εποχή του Χαλκού ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η έναρξη χρήσης του σιδήρου έχει σημάνει την αρχή μιας σημαντικότατης περιόδου που θα έχει ως επακόλουθο την ανάπτυξη πολλών σπουδαίων πολιτισμών. Βρισκόμαστε στην Εποχή του Σιδήρου (1.100 - 700 π.Χ.) και αφήνοντας πλέον πίσω την Προϊστορία μπαίνουμε στην Αρχαία Εποχή! Σκοτεινή Περίοδος Στην Εποχή του Σιδήρου εισερχόμαστε με μια μεταβατική περίοδο γνωστή ως «Σκοτεινή» διάρκειας περίπου 200 χρόνων (1.100 - 900 π.Χ.). Την συγκεκριμένη περίοδο υπάρχουν λίγες αναφορές για τα όσα συμβαίνουν στον Ελλαδικό χώρο και φαίνεται να μην παρουσιάζεται κάποια έντονη δραστηριότητα.  Είναι η εποχή στην οποία ο Οδυσσέας κάνει το ταξίδι του μετά τον Τρωικό πόλεμο. Σύμφωνα με τα νεότερα ευρήματα το ταξίδι του Οδυσσέα δεν φαίνεται καθόλου μυθικό και μάλιστα χρονολογείται ακριβώς μετά τον Τρωικό πόλεμο (1.200 - 1.100 π.Χ.), συγκεκριμένα λίγο μετά το 1.100 π.Χ.. Το ταξίδι του Οδυσσέα θα εμπνεύσει αργότερα μεγάλους δημιουργούς για να γράψουν για την ένδοξη ιστορία του, το ταξίδι του και την επιστροφή του βασιλιά της Ιθάκης στο νησί που αγάπησε και στην γυναίκα του την Πηνελόπη. Στις μέρες μας έχουμε καταφέρει να βρούμε διάφορα στοιχεία για την περίοδο αυτή. Είναι η εποχή όπου το Άργος αρχίζει να αποκτά δύναμη η οποία θα διαρκέσει από το 1.000 ως το 600 περίπου π.Χ και κυρίως στα χρόνια ζωής του Φείδωνα.. Το Άργος θα καταφέρει να συνεχίσει να ασκεί επιρροές στον Ελλαδικό χώρο μέχρι και την κλασική περίοδο. Την θέση του θα την δίνει όμως σταδιακά σε μια άλλη ανερχόμενη ισχυρή πόλη κατά την αρχαϊκή περίοδο, την Σπάρτη που αργότερα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς! Χωρίς αμφισβήτηση το Άργος αποτέλεσε μια σπουδαιότατη πόλη που προσέφερε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αν και κατά την Αρχαϊκή περίοδο λοιπόν το Άργος θα καταφέρει εκ νέου να ανακτήσει κάποια δύναμη η πάροδος των ετών ήταν αρκετή ώστε το Άργος να μην καταφέρει ξανά να γίνει μεγάλη δύναμη. Από τα ευρήματα της εποχής φαίνεται πως στη μεταβατική αυτή περίοδο επηρεάστηκαν όλες οι τέχνες. Μία ωστόσο η κεραμική κατάφερε να παρουσιάσει μια σχετική άνθιση επιτυχώς. Ο Κένταυρος του Λευκαντί στην Ερέτρια αποτελεί ένα αξιοσημείωτο εύρημα. Με έντονο τα χαρακτηριστικά της Γεωμετρικής περιόδου, χρονολογείται γύρω στο τέλος των Σκοτεινών Χρόνων και συγκεκριμένα γύρω στο 950 - 900 π.Χ.. Δεν αποτελεί έκπληξη αυτό μιας και η Σκοτεινή περίοδος το 900 π.Χ. έχει δύσει και δίνει την θέση της στην επονομαζόμενη Γεωμετρική Περίοδο! Γεωμετρική Περίοδος Η Γεωμετρική περίοδος είναι ήδη πραγματικότητα. Για 200 ολόκληρα χρόνια (900 - 700 π.Χ.) η Ελλάδα θα περάσει μέσα από μία νέα περίοδο κατά την οποία θα ζήσει ο μεγαλύτερος Επικός Ποιητής στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Όμηρος θα γίνει ο συγγραφέας των 2 ελληνικών επών της Οδύσσειας και της Ιλιάδας και θα καταφέρει μέχρι και σήμερα να είναι ένας από τους γνωστότερους Έλληνες! Όχι άδικα λοιπόν η Γεωμετρική Περίοδος αναφέρεται κι ως Ομηρικά Χρόνια καθώς η δράση του Ομήρου όχι μόνο επηρέασε αλλά κι ανέδειξε και συνεχίζει μέσα από τα ξεχωριστής σημασίας έργα του να αναδεικνύει τον Περιφημότερο όλων των πολιτισμών, τον Ελληνικό! Παρόλο που έχουν περάσει 200 ολόκληρα χρόνια από την εποχή του Χαλκού σαν υλικό συνεχίζει να χρησιμοποιείται και στη Γεωμετρική περίοδο. Στην Ολυμπία θα συναντήσουμε λοιπόν μια Χάλκινη Ομάδα σε κύκλο του 900 με 800 π.Χ.. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως φτάσαμε στην Ολυμπία. Εδώ γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες που εκτός του γεγονότος πως αποτέλεσαν το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός όλων των εποχών συνεχίζουν στις μέρες μας ως «Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες» να προσφέρουν συγκίνηση. Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων ξεκινάει στο μακρινό παρελθόν ...; Ο μύθος μας πληροφορεί για τον Πέλοπα τον Βασιλιά της Πελοποννήσου ο οποίος ερχόμενος από την Φρυγία νίκησε σε αρματοδρομία (Ιπποδρομία) τον Οινόμαο τον Βασιλιά της Πίσσας. Ως έπαθλο μπορεί να πήρε όχι μόνο την βασιλεία αλλά και την κόρη του βασιλιά ωστόσο ο Πέλοπας καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν ένα μέγα αθλητικό γεγονός. Επικρατέστερη όμως όλων είναι η δημιουργία ή έστω η ανασύσταση τους από τον Ηρακλή! Ο Ηρακλής ο οποίος φαίνεται να έζησε γύρω στο 1.400 π.Χ. αφού ξεκίνησε τους άθλους του με πρώτο το «Λιοντάρι της Νεμέας» και αργότερα την «Λερναία Ύδρα», με το τέλος του άθλου με τον καθαρισμό των «Στάβλων του Αυγεία», πηγαίνει στην Ολυμπία όπου και δημιουργεί / ανακαινίζει τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η μυθολογία επίσης μας πληροφορεί πως ο Ηρακλής φτιάχνει τους Ολυμπιακούς αγώνες ώστε ο Ελληνικός λαός να είναι ενωμένος. Παράλληλα επικρατεί λοιπόν και ένας ακόμη μύθος ο οποίος μιλά για έναν άλλο Ηρακλή (Ιδαίος) ο οποίος αυτή τη φορά έρχεται από την ίδια την Κρήτη για να οργανώσει τους Ολυμπιακούς αγώνες.  Το ιστορικό γεγονός είναι πως οι 1οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι πραγματικότητα και διεξάγονται το 776 π.Χ.! Στην πραγματικότητα είναι οι 1οι καταγεγραμμένοι Ολυμπιακοί αγώνες καθώς δεν είναι καθόλου απίθανο η ιστορία τους να ξεκινάει ακόμα πιο πριν! Πρώτο αγώνισμα φαίνεται να είναι ο Δρόμος ή Στάδιο όπως αλλιώς ονομάζεται. Ο Δρόμος φαίνεται να παίρνει την θέση της Αρματοδρομίας και αποτελεί για αρκετές Ολυμπιάδες μάλιστα το μοναδικό αγώνισμα των Ολυμπιακών αγώνων. Αργότερα και καθώς τα χρόνια περνούσαν στους Ολυμπιακούς αγώνες προστέθηκαν και άλλα αγωνίσματα. Ο Ολυμπιονίκης το πρόσωπο δηλαδή που νικούσε σε κάθε αγώνισμα κέρδιζε ως έπαθλο ένα στεφάνι από Κλαδί ελιάς (Κότινος). Πέρα όμως από αυτό κατάφερνε να κερδίζει απεριόριστη δόξα και τιμή! Με το πέρασμα του χρόνου οι Ολυμπιακοί αγώνες φαίνεται να χάνουν την σημασία τους. Άλλωστε κατά την Ρωμαϊκή Περίοδο έχουν αλλάξει ριζικά κι από εκεί όπου διεξαγόντουσαν με μοναδικό σκοπό την τιμή και την υπερηφάνεια φαίνεται τελικώς να ξεκίνησαν να έχουν έναν περισσότερο επαγγελματικό χαρακτήρα. Τα γεγονότα που είχαν γίνει καθώς κι οι ραγδαίες αλλαγές είχαν αλλοιώσει ριζικά αυτόν τον θεσμό. Η χαριστική βολή έρχεται λίγους αιώνες αργότερα όπου ο Θεοδόσιος ο Α' αυτοκράτορας του Βυζαντίου, το 393 μ.Χ. καταργεί δια παντός το κορυφαίο αυτό αθλητικό γεγονός καθώς είχε και θρησκευτικό χαρακτήρα. Επιστρέφουμε στη Γεωμετρική Περίοδο. Κατά το 800 με 550 π.Χ. αναπτύσσεται στα παράλια της Μικράς Ασίας ένας νέος ελληνικός πολιτισμός ο οποίος είναι γνωστός ως Ιωνικός πολιτισμός! Αναμένεται όχι μόνο να επηρεάσει ολόκληρο τον ελληνικό πολιτισμό λίγο αργότερα αλλά και να προσφέρει στην Επιστήμη, στη Φιλοσοφία και στην Λογοτεχνία. Ο Ιωνικός πολιτισμός θα καταφέρει να βάλει επίσης την ξεχωριστή σφραγίδα του στην πλούσια ελληνική ιστορία. Ο Όμηρος άλλωστε θεωρείται πως κατάγεται από διάφορες Ιωνικές πόλεις. Η παράδοση τον θέλει τυφλό, ωστόσο καταφέρνει να δημιουργήσει τα μοναδικής σημασίας για ολόκληρο τον κόσμο ελληνικά έπη. Έζησε από το 800 ως το 724 π.Χ.. Στην Ιλιάδα ασχολήθηκε με τον πόλεμο της Τροίας ενώ στην Οδύσσεια με το ταξίδι του Βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέα. Το σίγουρο είναι πως ο Όμηρος αποτέλεσε έναν ξεχωριστό Έλληνα ο οποίος μέσα από τα έργα του τα οποία είναι διεθνούς ακτινοβολίας, καταφέρνει μέχρι και σήμερα να κεντρίζει το ενδιαφέρον!  Το 800 π.Χ. η Αθήνα ξεκινάει να οχυρώνεται. Η πόλη των Αθηνών η οποία σε λίγους αιώνες θα δημιουργήσει τον λαμπρότερο πολιτισμό όλων των εποχών και θα γεννήσει τις έννοιες δημοκρατία και πολιτισμός κάνει την εμφάνιση της. Αν και κατοικημένη από την Νεολιθική εποχή φαίνεται πως οι «Αθηναίοι» ξεκινούν να δρουν από τα τέλη της Γεωμετρικής περιόδου. Αξίζει να σταθούμε στο πως δημιουργήθηκε η Αθήνα. Σύμφωνα με την "μυθολογία" ο Κέκροπας αποτέλεσε τον 1ο "μυθικό" βασιλιά της Αθήνας. Οι ενδείξεις δείχνουν πως έζησε γύρω στο 1400 π.Χ.. Από την μέση και πάνω μπορεί να ήταν άνθρωπος, ωστόσο από τη μέση και κάτω ήταν φίδι! Την ίδια περίοδο θα αναμετρηθούν Αθηνά και Ποσειδώνας ύστερα από κάλεσμα του Κέκροπα στους 12 Θεούς του Ολύμπου για την προστασία της πόλης. Η Θεά της Σοφίας κι ο Θεός της Θάλασσας θα εκδηλώσουν έντονο ενδιαφέρον κι έτσι ώστε να υπάρξει δίκαιο αποτέλεσμα ο Κέκροπας τους ζήτησε να προσφέρουν από ένα δώρο στους πολίτες και από εκεί να δουν ποιος είναι ο καλύτερος. Η συμφωνία είχε γίνει. Ο Ποσειδώνας σήκωσε ψηλά την τρίαινα και την χτύπησε πάνω στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης όπου και ξεπήδησε νερό. Όλοι εντυπωσιάστηκαν με αυτήν την κίνηση και ο Ποσειδώνας φαινόταν να έχει σίγουρη τη νίκη μέχρι που ανακαλύφθηκε πως το νερό ήταν αλμυρό προφανώς αφού ήταν Θεός της Θάλασσας. Για να αποφευχθούν οι κατακραυγές εναντίον του, έταξε να κάνει την "Ποσειδωνία" όπως θα ονομαζόταν η πόλη των Αθηνών, θαλασσοκράτειρα κάτι που έβαλε σε σκέψεις αυτούς που βρίσκονταν εκεί. Ωστόσο τώρα ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία ακουμπώντας την τρίαινα της στον Ιερό Βράχο ξεπήδησε μέσα από αυτόν μια Ήμερη Ελιά. Αφού κατανόησαν τι σήμαινε η Ελιά το αποτέλεσμα ήταν πλέον οριστικό, η Κεκροπία ονομάστηκε Αθήνα κι η πόλη των Αθηνών αφιερώθηκε στη Θεά της Σοφίας την Αθηνά. Παρατηρούμε πως από την Άγρια Ελιά του Δία μεταφερόμαστε στην Ήμερη της Θεάς Αθηνάς. Παράλληλα η Ιερή Ελιά πάνω στον Βράχο της Ακροπόλεως αργότερα θα εμφανιστεί και πάλι στην ιστορία των Αθηνών. Η Ελιά έχει πλέον γεννηθεί. Θα αποτελέσει όχι μόνο ένα σύμβολο για τους Έλληνες αλλά και θα καταφέρει να γίνει τμήμα της ζωής τους! Θα μεταφέρει μηνύματα όπως την «ειρήνη» και θα καταφέρει να τιμήσει νικητές! Η Ελιά θα πρέπει να ομολογήσουμε πως είναι ένα αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας της Ελλάδας! Την ίδια εποχή οι Έλληνες ξεκινούν να δημιουργούν αποικίες. Ο Ελληνικός αποικισμός αποτελεί κορυφαίο γεγονός καθώς οι Έλληνες τώρα θα ταξιδέψουν και θα αναπτύξουν νέους πολιτισμούς. Η Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia) στην κάτω Ιταλία, ο αποικισμός της Κύπρου αλλά και ενός μέρους της Βορείου Αφρικής, η έναρξη σπουδαίων γεγονότων από τους Έλληνες της Ελληνικής Βορείου Ηπείρου και της περιοχής της σημερινής Αλβανίας και φυσικά η ίδρυση της Τραπεζούντας το 756 π.Χ. κι άλλων μεγάλων αποικιών στον Εύξεινο Πόντο αργότερα, στις οποίες θα συναντήσουμε τον Ποντιακό Ελληνισμό στο κοντινό μέλλον σήμανε την έναρξη μιας νέας εποχής. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Έλληνες από πριν είχαν μετακινηθεί σε αυτές τις περιοχές κι ίσως κι ακόμη παραπέρα ωστόσο με τον όρο «Ελληνικός Αποικισμός» θεωρούνται μεγάλα κύματα του Ελληνισμού τα οποία έφυγαν για να δημιουργήσουν νέες αποικίες! Με τον Ελληνικό αποικισμό φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της όχι μόνο η γεωμετρική περίοδος αλλά και ολόκληρη η Εποχή του Σιδήρου για να δώσουν την θέση τους στον προπομπό της Κλασικής Εποχής. Η Αρχαϊκή Εποχή φτάνει κι ολόκληρος ο Ελληνισμός ετοιμάζεται να ζήσει τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της Αρχαιότητας.   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:23 PM PDT Διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων Λίγα πράγματα της καθημερινής ζωής έχουν οι σημερινοί Έλληνες κοινά με τους Αθηναίους των αρχαίων χρόνων. Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε τότε το ελληνικότατο ούζο, αφού οι Αθηναίοι φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης. Το αρχαιοελληνικό τραπέζι, γενικότερα, δεν έμοιαζε με το σημερινό. Άγνωστα ήταν τότε το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, οι μπάμιες και, φυσικά, οι πατάτες. Παρ' όλες, όμως, τις ελλείψεις αυτών των αγαθών, οι αρχαίοι ήταν αληθινά καλοφαγάδες. Η μαγειρική τους έμοιαζε αρκετά με τη σημερινή των Κινέζων ή των Ιαπώνων! «Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι' αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα». Μπορεί οι Αθηναίοι να ήταν καλοφαγάδες, ήταν όμως κατά κανόνα λιτοδίαιτοι. Όπως το διατύπωναν τότε, ήταν «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες», γι' αυτό και υπήρχε η έκφραση «Αττικηρώς ζην». Μια μέρα στην Αθήνα Ο Αθηναίος, πριν βγει από το σπίτι του με το πρώτο φως της αυγής, έτρωγε κάτι λιτό, το «ακράτισμα» που ήταν συνήθως λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, το λεγόμενο άκρατο οίνο. Μερικές φορές στο πρώτο αυτό γεύμα πρόσθεταν ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες Κατά τη διάρκεια της μέρας, έπαιρναν ακόμα τρία γεύματα: το άριστον (μεσημεριανό), το δειλινό και το δείπνο. Το κύριο γεύμα, το δείπνο, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας ή αφού είχε ήδη νυχτώσει. Ήταν πλούσιο και πολλές φορές τελείωνε με τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι. Τα εδέσματα Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας, ιδιαίτερα χοιρινό αλλά και μοσχαρίσιο, μαγειρεμένο με αρκετούς τρόπους και σπανιότερα κατσίκι και αρνί. Μεγάλο γαστρονομικό ενδιαφέρον έδειχναν για το κυνήγι (τσίχλες, ορτύκια, ελάφια). Τέλος, για να είναι μαλακά τα κρέατα, φρόντιζαν να τα μαρινάρουν πριν από το ψήσιμο με χορταρικά. Με το ψάρι ίσχυε ό,τι και στις μέρες μας. Οι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Οι τσιπούρες και τα μπαρμπούνια στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων. Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας. Μεγάλη ζήτηση είχαν και τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, και φυσικά τα φημισμένα χέλια της Κωπαΐδας, που ήταν πανάκριβος μεζές αφού το καθένα απ' αυτά στοίχιζε όσο ένα γουρουνόπουλο Οι σαλάτες τους γίνονταν πάντα από υλικά που είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και τα οποία ποτέ δεν έβραζαν για να μη χάσουν τις βιταμίνες τους. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να παίρνουν λάδι για τις σαλάτες τους από άγουρες ελιές. Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. Τους άρεσαν επίσης τα αλλαντικά και τα όσπρια. Έτρωγαν φασόλια, φακές, ρεβίθια (ψημένα), μπιζέλια και κουκιά σε πουρέ (έτνος). Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια περιλαμβάνονταν στο καθημερινό μενού. Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα. Τα λαχανικά, τέλος, είχαν μεγάλη ζήτηση. Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του επαινεί, διά στόματος Σωκράτη, τη φυτοφαγική και τη φυσική εν γένει δίαιτα. Πολλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν κηπάρια, στα οποία καλλιεργούσαν, μαζί με τα όσπρια, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, σέλινο, άνηθο και δυόσμο. Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια. Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων ήταν τα αγγούρια και τα σύκα. Σκεύη και «δειπνολόγοι» Οι αρχαίοι Έλληνες σπάνια χρησιμοποιούσαν στα τραπέζια τους μαχαίρια και πιρούνια. Όταν οι τροφές ήταν υδαρείς, χρησιμοποιούσαν κουτάλια που τα ονόμαζαν "μόστρα" ή «γλώσσα». Χρήση κουταλιού μπορούσε να έχει κι ένα κομμάτι από κόρα ψωμιού, που το έλεγαν «μυστίλλη». Συνήθως οι αρχαίοι έπαιρναν τα φαγητά με τα δάχτυλα, τα οποία αργότερα καθάριζαν με μια ειδική ζύμη ή ψίχα ψωμιού, αφού δε χρησιμοποιούσαν πετσέτες. Το νερό, το κρασί, όπως και τον κυκεώνα τα έπιναν σε κύλικες (κύπελλα), που συνήθως ήταν πήλινα. Συχνά χρησιμοποιούσαν ξύλινα ή και μεταλλικά κύπελλα, ενώ στα πλούσια συμπόσια μπορούσε κάποιος να δει ασημένια ή και χρυσά κύπελλα. Τα πιάτα φαγητού τα ονόμαζαν πινάκια και τα μικρότερα πιάτα «βατάνια». Τα φαγητά τα μαγείρευαν οι γυναίκες με τη βοήθεια των δούλων σε ειδικούς χώρους, αποκλειστικά στις αυλές και στον κήπο. Πουθενά στα κείμενα που σώθηκαν δεν αναφέρεται αντίστοιχος χώρος με τη σημερινή κουζίνα. Οι πρώτοι επαγγελματίες μάγειροι, όπως και οι ζαχαροπλάστες, εμφανίζονται κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.. Ο Πλάτωνας αναφέρεται στο ζαχαροπλάστη Θεαρίωνα, όμως ο μάγειρας που απέκτησε τη μεγαλύτερη φήμη και ονομάστηκε «δειπνολόγος» ήταν ο Αρχέστρατος, από τη Γέλα της Κάτω Ιταλίας. Περίφημος μάγειρος ήταν και ο Μίθαικος, τον οποίο μνημονεύει ο Πλάτωνας στον Γοργία, και ήταν εκείνος που έγραψε τη Σικελική Οψοποιία, συνταγές με βάση το σικελικό διαιτολόγιο. Όσοι Αθηναίοι ήθελαν να διοργανώσουν μια γιορτή ή ένα συμπόσιο έβρισκαν τους μαγείρους στην αγορά. Αλλά και οι ίδιοι οι μάγειροι συχνά περνούσαν έξω από τα πλούσια σπίτια διαλαλώντας την τέχνη τους, έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Ταβέρνες και εστιατόρια δεν αναφέρονται ιδιαίτερα, ιδίως στην κλασική εποχή. Όμως μετά τους χρόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι πόλεις άρχισαν ν' αποκτούν στέκια και οι πολίτες δε συγκεντρώνονταν πια αποκλειστικά στην αγορά. Η λέξη «εστιατόριο» δεν είχε στην αρχαιότητα τη σημερινή της σημασία. Επρόκειτο για ένα δωμάτιο κοντά στο βωμό, όπου έτρωγαν όσοι είχαν τελέσει τη θυσία.   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:20 PM PDT  Σύμφωνα με πληροφορίες, από 15 Αυγούστου καταφθάνει στην Αθήνα 25μελής ομάδα ευρωπαίων αξιωματούχων με επικεφαλής τον Χορστ Ράιχενμπαχ. Στην αρμοδιότητά της θα υπαχθούν όλοι οι κοινοτικοί που είναι στη χώρα μας. Συστήθηκε με απόφαση του Προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο και θα αναφέρεται κατευθείαν στον ίδιο και στον αρμόδιο επίτροπο Όλι Ρεν. Θα έχει δε εξουσία να ελέγχει τα πάντα και να είναι σε άμεση και ανοιχτή γραμμή με το μέγαρο Μαξίμου. Η ομάδα αυτή θα συντάσσει κάθε τρίμηνο αναφορές και θα εκδίδει ...; έκτακτες προειδοποιήσεις σε περίπτωση διαπίστωσης αποκλίσεων.Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό και από τον πλέον αδαή, η Ελλάδα οδηγείται πλέον στον πλήρη εξευτελισμό και στην ουσία καταργούνται Σύνταγμα, κυβέρνηση, Βουλή και άλλες δημοκρατικές πολυτέλειες, που θυμίζουν Εθνική Κυριαρχία και όλοι μας οφείλουμε σαν τα πρόβατα, με πρώτους τους πολιτικούς μας, να υπακούμε στα κελεύσματα και τις υποδείξεις των δανειστών μας. Καληνύχτα Ελλάδα μας. Έπειτα από αυτό, αναρωτιόμαστε τι χρειάζεται να πληρώνουμε πανάκριβα από τους φόρους μας, άχρηστους πλέον πολιτικούς παράγοντες όπως, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πρωθυπουργό, πανάκριβη Βουλή και άλλους παρατρεχάμενους με πανάκριβες γυαλιστερές λιμουζίνες, παχυλούς μισθούς και στρατιές συμβούλων και σωματοφυλάκων. Είμαστε απίθανοι   | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 12:16 PM PDT Το ξέρουν οι Πελοποννήσιοι???    | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 07:51 AM PDT
  | ||||||||||||||||||||||||||
| Από πού προερχόμαστε; είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων .. Posted: 31 Jul 2011 12:02 PM PDT Γιατί είμαστε εδώ; Από πού προερχόμαστε; Σύμφωνα με τους Boshongo, ένα λαό της κεντρικής Αφρικής, πριν από μας υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος θεός Bumba. Μια μέρα που ο Bumba είχε πόνο στο στομάχι και από τον εμετό του προήλθε ο Ήλιος. Ο Ήλιος εξάτμισε κάποια ποσότητα νερού και εμφανίστηκε έτσι η Γη. Όμως ο Bumba μετά έκανε και πάλι εμετό και έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη, τα άστρα και στη συνέχεια η λεοπάρδαλη, ο κροκόδειλος, η χελώνα και στο τέλος τέλος ο άνθρωπος.
Η πρώτη επιστημονική απόδειξη για την εμφάνιση της ζωής ήρθε πριν από περίπου 80 χρόνια, όταν ο Edwin Hubble άρχισε τις παρατηρήσεις του στη δεκαετία του 1920, με το τηλεσκόπιο των 100 ιντσών, στο όρος Wilson στο Los Angeles. Με έκπληξη ο Hubble διαπίστωσε ότι σχεδόν όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς. Επιπλέον, όσο πιο μακρινοί είναι οι γαλαξίες, τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται. Η διαστολή του σύμπαντος ήταν μια από τις πιο σπουδαίες επιστημονικές ανακαλύψεις όλων των εποχών. Αυτό το εύρημα μετασχημάτισε το δημόσιο διάλογο σχετικά με το αν το σύμπαν είχε ένα ξεκίνημα. Αν οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους τώρα, τότε αυτοί θα έπρεπε να ήταν πιο κοντά στο παρελθόν. Αν η ταχύτητά τους ήταν σταθερή τότε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όλοι τους θα βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Ήταν αυτό το σημείο η απαρχή του σύμπαντος; Εκείνη την εποχή πολλοί επιστήμονες δυσφορούσαν με την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια αρχή, διότι αυτό υπονοούσε την κατάρρευση της φυσικής. Θα έπρεπε κάποιος να επικαλεστεί ένα εξωτερικό παράγοντα, που για ευκολία μπορεί κανείς να τον ονομάσει Θεό, για να εξηγήσει το πώς ξεκίνησε το σύμπαν. Γι αυτό οι επιστήμονες προτίμησαν να λένε ότι το σύμπαν διαστέλλεται μεν στον παρόντα χρόνο, αλλά δεν είχε δε καμιά αρχή. Ίσως η πιο γνωστή θεωρία τότε ήταν η θεωρία της σταθερής κατάστασης, που προτάθηκε το 1948. Σύμφωνα με τη θεωρία της σταθερής κατάστασης το σύμπαν υπήρχε από πάντα και ήταν το ίδιο σε όλες τις χρονικές στιγμές. Αυτή η τελευταία ιδιότητα είχε το μεγάλο πλεονέκτημα ότι θα μπορούσε να ελεγχθεί, μια κρίσιμη παράμετρος για την επιστημονική μέθοδο. Και γι αυτό αυτή η θεωρία διαπιστώθηκε ελλιπής.
Η θεωρία δικαιολογεί πολύ καλά αυτή την άποψη. Με τον Roger Penrose δείξαμε ότι αν η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ορθή, τότε θα υπάρχει μια ιδιομορφία, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα και χωροχρονική καμπυλότητα, εκεί όπου ο χρόνος έχει μια αρχή. Το σύμπαν ξεκίνησε με τη Μεγάλη Έκρηξη, διαστελλόμενο με ολοένα πιο γρήγορη ταχύτητα (ακόμα και πιο γρήγορα από το φως). Αυτό το στάδιο ονομάζεται πληθωρισμός, ενώ αποδεικνύεται ότι ο πληθωρισμός στο αρχέγονο σύμπαν ήταν πάρα πολύ γρήγορος: το σύμπαν διπλασίασε το μέγεθός του πολλές φορές μέσα ένα πολύ μικρό κλάσμα δευτερολέπτου. Ο πληθωρισμός έκανε το σύμπαν πολύ μεγάλο, πολύ ομοιόμορφο και επίπεδο. Ωστόσο, δεν ήταν εντελώς ομογενές: υπήρξαν μικροσκοπικές διακυμάνσεις από τόπο σε τόπο. Οι διακυμάνσεις αυτές οφείλονται σε μικρές διαφορές στη θερμοκρασία του αρχέγονου σύμπαντος, τις οποίες μπορούμε να δούμε στο Μικροκυματικό Κοσμικό Υπόβαθρο. Οι διακυμάνσεις σημαίνουν ότι ορισμένες περιοχές θα επεκτάθηκαν λιγότερο γρήγορα. Οι βραδύτερες περιοχές σταμάτησαν να διαστέλλονται και κατέρρευσαν πάλι για να σχηματίσουν τους γαλαξίες και τα άστρα. Και στη συνέχεια τα ηλιακά συστήματα. Εμείς οφείλουμε την ύπαρξή μας σ' αυτές τις διακυμάνσεις. Αν το αρχέγονο σύμπαν ήταν εντελώς ομοιόμορφο, δεν θα υπήρχαν τα άστρα και συνεπώς η ζωή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά ακόμη μυστήρια που δεν κατανοούμε. Είμαστε όμως πολύ κοντά στην απάντηση των πανάρχαιων ερωτήσεων. Από πού προερχόμαστε; Και είμαστε τα μόνα όντα στο σύμπαν που μπορούν να θέσουν αυτές τις ερωτήσεις; Άρθρο του Stephen Hawking στο New Scientist   | ||||||||||||||||||||||||||
| Ο ήλιος στην υπηρεσία της ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή της Μεσογείου Posted: 31 Jul 2011 12:02 PM PDT
Από τον Οκτώβριο αρχίζει στην Ισπανία μαζική παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με παραβολικά κάτοπτρα. Τα ηλιοθερμικά εργοστάσια Andasol 1, 2 και 3 θα παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα όλο το 24ωρο σε πάνω από 500.000 ανθρώπους.
Το εργοστάσιο που κατασκεύασε η Solar Millennium AG στην Ισπανία (Andasol 3) παράγει ηλεκτρική ενέργεια με πάνω από 200.000 παραβολικά κάτοπτρα. Τα κάτοπτρα αυτά καταλαμβάνουν συνολική επιφάνεια 70 περίπου γηπέδων ποδοσφαίρου. Στο κέντρο του ηλιακού πάρκου υπάρχει ένας συσσωρευτής θερμότητας με δύο τεράστιες δεξαμενές αποθήκευσης, που χρησιμοποιούν υγρό άλας για την συγκράτηση της θερμότητας. Το υγρό άλας θερμαίνεται μέχρι και 400 βαθμούς Κελσίου και μέσω ενός εναλλάκτη θερμότητας δημιουργεί ατμό. Από τον ατμό παράγεται ηλεκτρική ενέργεια. Με τον εναλλάκτη θερμότητας μπορεί κάθε σύστημα παραβολικών κατόπτρων να αποθηκεύει το περίσσευμα ενέργειας με τη μορφή θερμότητας και να συνεχίζεται η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και τη νύχτα. Το μεγαλύτερο ηλιακό πάρκο της Ευρώπης; Η διαχειρίστρια εταιρεία των ηλιοθερμικών σταθμών Solar Millennium AG θα προχωρήσει σε νέα τεστ λειτουργίας τον Αύγουστο και αναμένεται αρχές Οκτωβρίου να ολοκληρωθεί το τρίδυμο σύστημα ηλιοθερμικών εργοστασίων Andasol. Το ηλιακό πάρκο της Ανδαλουσίας, όπως ονομάζεται επίσημα, θα τροφοδοτεί με συνολική απόδοση 150 μεγαβάτ το κανονικό δίκτυο ηλεκτροδότησης της περιοχής. Η τεχνολογία αυτή εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Στις ΗΠΑ και μάλιστα στην Καλιφόρνια η χρήση παραβολικών κατόπτρων εφαρμόζεται από το 1985. Η γερμανική Greenpeace χαιρέτισε την είδηση της ολοκλήρωσης του ηλιακού πάρκου στην Ισπανία με γερμανική τεχνολογία και επενδύσεις. Σύμφωνα με ειδικούς τα παραβολικά κάτοπτρα είναι η τεχνολογία που 'ταιριάζει' στις χώρες της Μεσογείου. Γι' αυτό χρειάζονται τόσο κίνητρα για επενδυτές και καταναλωτές, όσο υποχρεωτικό πλαίσιο χρήσης ηλιακής ενέργειας π.χ. για ζεστό νερό. Ένα τέτοιο σύστημα εφαρμόζει ο δήμος της Βαρκελώνης, όπου είναι υποχρεωτική στα καινούργια κτίρια η χρήση ηλιακής ενέργειας για παροχή ζεστού νερού σε ποσοστό 60%. Πηγή: physics4u.gr  | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 08:07 AM PDT Hello, Good day! We are supply digital trail camera, please check it in attach file. More, please visit our website. Regards, Cindy   | ||||||||||||||||||||||||||
| Ermin Sljivo likes Greek Dating - Free Web Cam Chat Room. Posted: 31 Jul 2011 06:40 AM PDT
  | ||||||||||||||||||||||||||
| Jhonsena Dsk likes Greek Dating - Free Web Cam Chat Room. Posted: 31 Jul 2011 04:41 AM PDT
  | ||||||||||||||||||||||||||
| ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ...Νέα-Επικαιρότητα..... Posted: 31 Jul 2011 03:08 AM PDT
  | ||||||||||||||||||||||||||
| Posted: 31 Jul 2011 01:36 AM PDT
  | ||||||||||||||||||||||||||
Αυτός ο μύθος περί Δημιουργίας, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθεί να απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήματα, που ακόμα ρωτάμε. Ευτυχώς, όμως σήμερα έχουμε ένα εργαλείο για να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις: την επιστήμη.
Παρατηρητικά δεδομένα που επιβεβαίωναν την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια πολύ πυκνή αρχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 1965, με την ανακάλυψη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου σε όλο το διάστημα. Η μόνη λογική ερμηνεία της ήταν ότι αυτή η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ότι απέμεινε από μια αρχέγονη θερμή και πυκνή κατάσταση. Καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, η ακτινοβολία ολοένα ψύχεται για να καταλήξει στα κατάλοιπα επίπεδα που βλέπουμε σήμερα.
Η γερμανική εταιρεία Solar Millennium αναπτύσσει στη νότια Ισπανία (Ανδαλουσία / Γρανάδα) τον τρίτο κατά σειρά ηλιοθερμικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με παραβολικά κάτοπτρα. Πρόκειται για την ολοκλήρωση του ηλιοθερμικού πάρκου που άρχισε το 2006 με τον Andasol 1.
| You are subscribed to email updates from ╚»*«╝Pantocratoria©╚»*«╝ To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου